γίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

 Πρίν πό τό τέλος κάθε δέησης, καί ταν ερεύς προτρέπει τόν λαό λέγοντας «αυτούς καί λλήλους καί πσαν τήν ζωήν μν Χριστ τ Θε παραθώμεθα», λαός παντάει: «Σοί, Κύριε». «Σέ σένα Κύριε».
Α
τές ο λέξεις εναι πολύ γνωστές. Καί εκολα τίς θυμόμαστε.Καί κάθε Χριστιανός μπορε νά τίς χρησιμοποιε σέ κάθε περίσταση τς ζως του.


ταν χεις γεία, καί πηγαίνουν καλά ο δουλειές σου, πές μέ λη σου τήν καρδιά: «Σοί, Κύριε». «Σέ Σένα», Κύριε, φείλουμε τήν εχαριστία.


ταν ο νθρωποι σέ τιμον καί λένε καλά λόγια γιά σένα, πές πό μέσα σου:«Ατά δέν ξίζουν νά ποδοθον σέ μένα, λλά Σοί, Κύριε». «Σέ Σένα», Κύριε, φείλουμε τήν εχαριστία.

Καί ταν ποπέσεις στόν φθόνο τν νθρώπων καί στήν προδοσία τν φίλων σου, νά μή παρεκκλίνει καρδιά σου καί τούς κρατήσεις κακία· λλά πές: λα ατά τά ναθέτω στήν κρίση Σου καί στήν δικαιοσύνη Σου. «Σέ Σένα», Κύριε.


Καί 
ταν θά ξεπροβοδίζεις μέσα στό φέρετρο τήν πιό λατρευτή σου γάπη, βάδιζε μέ γενναιότητα, σάν νά πηγαίνεις δρο στόν πιό καρδιακό σου φίλο. Καί πές: Ατή τήν γαπημένη μου ψυχή, Σο τήν προσφέρω σάν δρο. «Σοί, Κύριε».


Καί 
ταν σέ περικυκλώνουν σύννεφα δαιμονικά, θλίψεις, ρρώστειες καί δοκιμασίες, μήν πελπίζεσαι. λλά πές: Στήν βοήθεια καί στό λεός Σου καταφεύγω. «Σέ Σένα», Κύριε.


Καί 
ταν γγελος λθει στήν πιθανάτια κλίνη σου, μήν κλάψεις! Φίλος σου εναι! λλά φρόντισε νά συγχωρηθς μέ τούς δικούς σου. Καί πές: Τήν ψυχή μου τήν μετανοημένη, τήν παραδίδω στά χέρια Σου. «Σέ Σένα, Κύριε».