τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου

   Πρίν ἀπό μερικά χρόνια τό πηδάλιο τῆς μονῆς κρατοῦσε στά στιβαρά καί ἁγιασμένα χέρια του ὁ σημερινός ἡγούμενος ᾽Εφραίμ ὁ ᾽Αριζονίτης πού γέμισε τή Βόρεια ᾽Αμερική μέ μοναστήρια πού εἶναι φωτεινές λαμπάδες, τηλαυγείς φάροι καί πόλοι ἕλξεως ὄχι μόνον ᾽Ορθοδόξων ἀλλά καί ἀλλόδοξων καί ἀλλοπίστων.

   Σ᾽ αὐτό τό μοναστήρι, τή Μονή Φιλοθέου, μᾶς ἀξίωσε ἡ Κυρία Θεοτόκος νά βρεθοῦμε προσκυνητές ἕνα καλοκαιριάτικο ἀπόγευμα. Τό μοναστήρι ὀνομάσθηκε ἔτσι διότι κτίστηκε ἀπό τόν ῞Οσιο Φιλόθεο, μαθητή τοῦἁγίου ᾽Αθανασίου τοῦ ᾽Αθωνίτη. Τό μοναστήρι εἶναι χτισμένο σέ ὑψόμετρο 310 μέτρα. ῾Η Μονή εἶναι ἀφιερωμένη στόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου καί σ΄ αὐτή φέρεται νά ἡγουμένευσε γιά κάποιο διάστημα ὁἅγιος Διονύσιος ὁ ἐν ᾽Ολύμπῳ. ᾽Εδῶ μόνασαν ἀκόμη ὁ ἅγιος Συμεών ὁ ἀνυπόδητος καί μονοχίτων, κτήτορας ἔπειτα τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Φλαμουρίου στό Πήλιο καθῶς καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Στή Μονή φυλάσσεται ἡ θαυματουργός εἰκόνα τῆςΠαναγίας τῆς Γλυκοφιλούσας. ῾Ως μέγα θησαύρισμα τό μοναστήρι κατέχει ἐκτός ἀπό τό ἄφθαρτο δεξί χέρι τοῦἁγίου ᾽Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί πλῆθος ἄλλων ἱερῶν λει-ψάνων.

   Μετά τόν ἑσπερινό καί τή λιτή τράπεζα, ἕνας ἀπό τούς πατέρες τῆς μονῆς κάλεσε τούς προσκυνητές στό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι γιά νά συζητήσουν πνευματικά θέματα. Πράγματι τό μεγαλύτερο μέρος τῶν προσκυνητῶν ἀκολούθησε τό μοναχό πού κατευθύνθηκε πρός ἕνα εἰδικά διαμορφωμένο χῶρο κάτω ἀπό ἕνα ὑψηλόκορμο δένδρο ὅπου καθήσαμε καί ἀκούγαμε τά ὅσα ἔλεγε ὁ μοναχός. ῾Ο παπούλης διηγήθηκε θαύματα πού ἐπετέλεσε ὄχι μόνον τόν καιρό ἐκεῖνον ἡ θαυματουργός εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γλυκοφιλούσας ἀλλά καί ὁ ῞Οσιος Φιλόθεος ὁ κτίτορας τῆς μονῆς.

   ᾽Αφού μίλησε γιά ἀρκετή ὥρα μᾶς προέτρεψε νά τόν ρωτήσουμε γιά ὅ,τι πνευματικό θέμα μᾶς ἀπασχολεῖ. Πράγματι σιγά – σιγά ἡ ἀτμόσφαιρα θερμάνθηκε καί ἄρχισε μιά γόνιμη πνευματική συζήτηση. Οἱ ἐρωτήσεις πού ἔγιναν ἦταν γύρω ἀπό τά θέματα πού ἀπασχολοῦν τούς πιστούς, τήν ᾽Εκκλησία καί τήν ᾽Ορθοδοξία.

   ῞Ενας ἀπό τούς προσκυνητές ζήτησε νά μᾶς πεῖ γιά τή Θεία Εὐχαριστία. ῾Ο μοναχός ἀφοῦ ἔκανε τό Σταυρό του ἄρχισε νά ἀπαντᾶ στήν ἐρώτηση. Μεταξύ ἄλλων εἶπε: «῾Η Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἕνα ἀπό τά ὑποχρεωτικά Μυστήρια τῆς ᾽Εκκλησίας μας. ῞Οπως τό σῶμα μας γιά νά ζήσει χρειάζεται τροφή ἔτσι καί ἡ ψυχή μας γιά νά εἶναι ζωντανή χρειάζεται ὁ πιστός νά μεταλαμβάνει, μέ τήν ἄδεια τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα, τακτικά. Τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας τό ἵδρυσε ὁ Κύριός μας τό βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης κατά τήν ὥρα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου.

   Καί πριν, ὁ Κύριος, μίλησε γιά τό μυστήριο αὐτό. Διαβάζουμε: «εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, καγώ ἐν αὐτῷ.» (᾽Ιωαν. 6, 53 & 56) Τά λόγια αὐτά τοῦ Κυρίου μας δείχνουν πόσο ἀπαραίτητο εἶναι νά κοινωνοῦμε τῶν ᾽Αχράντων Μυστηρίων. Καί συνέχισε: «σάν χριστιανοί πιστεύουμε ὅτι ὅταν προσερχόμεθα νά κοινωνήσουμε τῶν ᾽Αχράντων Μυστηρίων δέν κοινωνοῦμε ψωμί καί κρασί ἀλλά τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας. Μέ τή Θεία Κοινωνία μυστηριωδῶς συνδεόμεθα μέ τό Χριστό, διότι ὅπως προείπαμε, αὐτό πού μᾶς δίνει ὁ ῾Ιερέας νά κοινωνήσουμε εἶναι ὁλόκληρος ὁ  Χριστός. Εἶναι ἀνυπολόγηστη ἡ ἀξία τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί εἶναι ἀδύνατο νά τήν κατανοήσει τό μικρό καί πεπερασμένο μυαλό μας. Θέλετε νά μάθετε τί λένε οἱ Πατέρες τῆς ᾽Εκκλησίας μας γιά τή δύναμη τῆς Θείας Κοινωνίας; ῎Ας δοῦμε μερικά ἀπό αὐτά πού διδάσκουν οἱ Πατέρες.  ῾Η Θεία Κοινωνία ἀνάβει μέσα μας τήν ἀγάπη γιά τό Χριστό, ἀνυψώνει τήν καρδιά μας στό Θεό, γεννᾶ μέσα μας τίς ἀρετές καί τά χαρίσματα τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, φυγαδεύει τούς δαίμονες καί μᾶς δίνει δύναμη νά νικήσουμε τούς πειρασμούς, ἀναζωογονεῖ τό σῶμα καί τήν ψυχή μας, ἐπαναφέρει τήν καθαρότητα στήν ψυχή μας, διότι συγχωρούνται οἱ ἁμαρτίες μας. ῞Ολα αὐτά γίνονται πραγματικότητα μόνον ὅταν κοινωνοῦμε μετά ἀπό ἐξομολόγηση καί μέ τήν ἄδεια τοῦ πνευματικοῦ μας πατέρα, γι᾽ αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο, ὅπως ἔχουμε γιατρό στόν ὁποῖο καταφεύγουμε ὅταν ἀρρωστήσουμε, νά ἔχουμε καί πνευματικό γιά νά καταφεύγουμε ὅταν μέ τή ζωή μας λυποῦμε τόν οὐράνιο Πατέρα μας. Δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε αὐτά πού γράφει ὁ ᾽Απόστολος Παῦλος στήν Α´ πρός Κορινθίους ἐπιστολή, ότι «ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου. Δοκιμαζέτω δὲἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦἄρτου ἐσθιέτω καὶἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρί-νων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. Διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶἀσθενεῖς καὶἄρρωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί.»

Τίς σκέψεις τοῦ μοναχοῦ διέκοψε ἐρώτηση ἑνός προσκυνητοῦ πού ρώτησε: «Κάθε πότε πρέπει νά κοινωνοῦμε;» ῾Ο πατήρ ἀπάντησε: «Ρωτοῦμε κάθε πότε πρέπει νά τρῶμε; Φυσικά καί ὄχι. ῞Ολοι μας γνωρίζουμε ὅτι ἄν δέ φᾶμε, θά πεθάνουμε, γι᾽ αὐτό τό ἔνστικτο τῆς αὐτοσυντηρήσεως εἶναι ἰσχυρό. ῞Οπως γιά νά ζήσουμε πρέπει νά φᾶμε, ἔτσι ἄν θέλουμε νά εἴμεθα ζωντανοί χριστιανοί πρέπει νά κοινωνοῦμε ὅσον τό δυνατόν πιό συχνά. Τό κάθε πότε θά Κοινωνοῦμε θά μᾶς τό καθορίσει ὁ πνευματικός μας. ῾Ο διάβολος κατόρθωσε καί μᾶς ἔκανε νά πιστεύουμε ὅτι δέ χρειάζεται νά κοινωνοῦμε συχνά παρά μόνο δυό – τρείς φορές τό χρόνο κι αὐτές χωρίς τήν κατάλληλη προετοιμασία. Αὐτό τό τέχνασμα τοῦ διαβόλου ἔχει σάν ἀποτέλεσμα νά ψυχρανθοῦν οἱ περισσότεροι χριστιανοί καί νά μήν κοινωνοῦν κι ἔτσι νά πάψουν νά εἶναι συνειδητά καί ἐνεργά μέλη τῆς ᾽Εκκλησίας μας. ῞Ολοι μας πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι πρέπει νά κοινωνοῦμε τακτικά. ᾽Εδῶ στό ῞Αγιον ῎Ορος ὑπάρχουν πατέρες πού Κοινωνοῦν τουλάχιστον κάθε Πέμπτη, Σάββατο καί Κυριακή.»

῞Ενας ἄλλος προσκυνητής ρώτησε: «Πόσες ἡμέρες πρέπει νά νηστεύουμε πρίν κοινωνήσουμε;» ῾Η ἀπάντηση τοῦ μοναχοῦ ἦταν: «῾Η Θεία Κοινωνία καί ἡ νηστεία εἶναι δύο διαφορετικές ὑποχρεώσεις τοῦ χριστιανοῦ. ῾Ο πιστός εἶναι ὑποχρεωμένος νά νηστεύει τήν Τετάρτη, τήν Παρασκευή καί ὅλες τίς νομοθετημένες νηστείες ἀπό τήν ᾽Εκκλησίας μας. Δέν ὑπάρχει κανόνας πού νά μᾶς ὑποχρεώνει νά νηστέψουμε πρίν κοινωνήσουμε, ἐμεῖς ὅμως ἀπό εὐλάβεια νηστεύουμε. Τήν ἀπάντηση πόσο θά νηστέψουμε πρίν τή Θεία Κοινωνία θά τή δώσει στόν καθένα μας ὁ πνευματικός του. Πάντως δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι γιά νά κοινωνήσουμε πρέπει προηγουμένως νά ἔχουμε ἐξομολογηθεῖ. ῎Αν δέν ἔ-χετε πνευματικό, ἐδῶ στό ῎Ορος πού ἤλθατε, εἶναι εὐκαιρία νά ἀπαλλαγεῖτε ἀπό τίς ἐνοχές πού ἡ ἁμαρτία συσσωρεύει μέσα μας, στό μοναστήρι μας ὑπάρχει πνευματικός κι ὅσοι θέλετε μπορεῖτε νά ἐξομολογηθείτε»

Τήν πνευματική συζήτηση διέκοψε τό τάλαντο πού μᾶς καλούσε στό Καθολικό γιά τήν ἀκολουθία τοῦ ᾽Αποδείπνου.

Παναγία ἡ Γλυκοφιλούσα. ᾽Αμφιπρόσωπη φορητή & θαυματουργή εἰκόνα πού φυλάσσεται στήν

῾Ιερά Μονή Φιλοθέου ῾Αγίου ῎Ορους.