Επάνω στον Σταυρό o Χριστός πάσχει κυρίως γι αυτό: απορρίπτοντάς Τον οι άνθρωποι, απορρίπτουν τον Πατέρα, απορρίπτουν την πρόταση που τους κάνει να είναι υιοί ενός τέτοιου πατρός.
Εκείνη τη στιγμή αγαπώ σημαίνει υποφέρω από το κακό που ο άλλος -μέσα στην τρέλα του- κάνει στον ίδιο του τον εαυτό. Η αγάπη παρά ταύτα προσφέρεται, παρ’ όλο που εκείνη τη στιγμή είναι εντελώς αδύναμη μπροστά στην ελευθερία της βούλησης του άλλου. Μέσα στην ίδια την απόρριψη της θείας αγάπης, η αφοσίωση του Θεανθρώπου προς το πλάσμα Του είναι πιο δυνατή και γι’ αυτό η αγάπη γίνεται τότε ανέκφραστη χαρά, επειδή Αυτός πού αγαπά μπορεί επιτέλους να δείξει πόσο αγαπά: «Δεν ξέρεις τί κάνεις. Κάνε όμως αυτό πού θέλεις. Όπως και να ‘χει είμαι εδώ, σε περιμένω, επειδή σε αγαπώ. Εγώ ο Δημιουργός και ο Κύριός σου. Θα σε περιμένω μέχρι το τέλος των καιρών. Όταν εσύ το θελήσεις, σου προσφέρομαι για πάντα».
Η αγάπη του Πατρός και του Υιού για μας, την οποία μαρτυρεί με τον πιο αποφασιστικό τρόπο ο Εσταυρωμένος Υιός, είναι μια αγάπη χωρίς ίχνος κυριαρχίας ή κτητικότητας. Μόνο μια τέτοια αγάπη μπορεί να αγγίξει την πέτρινη καρδιά του ανθρώπου.
π. Δημήτριος Στανιλοάε