Κυριακή της Απόκρεω – Η ώρα της Κρίσεως
ΑΠΌΣΤΟΛΟΣ: Α´ Κορ. η´ 8 – θ΄ 2
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ματθ. κε´ 31 – 46
Ἦχος γ´– Ἑωθινόν: Γ´
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ
Δευτέρα Παρουσία! Καὶ μόνο τὸ ἄκουσμα αὐτῶν τῶν λέξεων μᾶς συγκλονίζει, διότι φέρνει στὸ νοῦ μας τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ. Βέβαια, τὸ πότε θὰ ἔλθει αὐτὴ ἡ φοβερὴ μέρα δὲν τὸ γνωρίζουμε. Τὸ τί θὰ γίνει ὅμως κατὰ τὴν ὥρα ἐκείνη μᾶς τὸ ἀποκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο :
Θὰ ἔλθει ὁ Θεάνθρωπος μέσα στὴ θεϊκή Του δόξα καὶ μεγαλοπρέπεια, «καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ», καὶ θὰ καθίσει στὸν ἔνδοξο βασιλικό Του θρόνο. Τότε θὰ συγκεντρωθοῦν ἐνώπιόν Του «πάντα τὰ ἔθνη», ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ κάθε γωνιὰ τῆς γῆς καὶ κάθε ἐποχή, καὶ θὰ τοὺς χωρίσει, ὅπως ὁ βοσκὸς χωρίζει «τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων». Ἔτσι θὰ τοποθετήσει τοὺς δικαίους, ποὺ εἶναι ἥμεροι σὰν τὰ πρόβατα, στὰ δεξιά Του, ἐνῶ τοὺς ἁμαρτωλούς, ποὺ εἶναι ἀτίθασοι καὶ ἄτακτοι σὰν τὰ κατσίκια, θὰ τοὺς βάλει στὰ ἀριστερά Του.
Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι ἐνώπιον τοῦ Δικαιοκρίτου Κυρίου θὰ συναχθοῦν «πάντα τὰ ἔθνη». Κανεὶς ἄνθρωπος δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ξεφύγει καὶ νὰ γλυτώσει τὴν τελικὴ Κρίση. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς μὲ διάφορες παραβολὲς τόνισε τὴ σπουδαία αὐτὴ ἀλήθεια, ὅτι θὰ ἔρθει καὶ θὰ ζητήσει τὸν λόγο ἀπὸ κάθε ἄνθρωπο γιὰ τὸ ἂν καὶ πῶς ἀξιοποίησε τὰ τάλαντα ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός.
Ἐκεῖ στὸ παγκόσμιο δικαστήριο, ἐνώπιον ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων, θὰ ἀποκαλυφθεῖ τὸ ἀληθινὸ πρόσωπο τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Θὰ δημοσιευθοῦν πράξεις, λόγια, σκέψεις, ἐπιθυμίες, κίνητρα, διότι κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ κρυφτεῖ ἀπὸ τὸ βλέμμα τοῦ Παντεπόπτη Κυρίου!…
Ἂν θέλουμε λοιπὸν νὰ ἀποφύγουμε ἐκείνη τὴν τρομερὴ αἰσχύνη καὶ τὴν αἰώνια καταδίκη τῶν ἁμαρτωλῶν, ἂς ὑπομείνουμε λίγη ντροπὴ ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ, ὁμολογώντας μὲ εἰλικρίνεια τὶς ἁμαρτίες μας καὶ ζητώντας τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἂν καταδικάσουμε τὸν ἑαυτό μας σ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴ ζωή, δὲν θὰ μᾶς ἀποδοκιμάσει ὁ Θεὸς κατὰ τὴ φοβερὴ μέρα τῆς Κρίσεως.
Εἶναι καιρὸς λοιπὸν νὰ μετανοήσουμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες καὶ τὶς παραλείψεις μας, καὶ μάλιστα γιὰ τὴν ἔλλειψη ἐνδιαφέροντος καὶ ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον. Διότι τὸ βασικὸ κριτήριο μὲ τὸ ὁποῖο θὰ μᾶς κρίνει ὁ Θεὸς εἶναι ἡ ἀγάπη. Αὐτὸ ἀπεκάλυψε καὶ στὴ συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.
Θὰ γυρίσει λοιπὸν ὁ Κύριος σ’ ἐκείνους ποὺ θὰ εἶναι στὰ δεξιά Του καὶ θὰ τοὺς πεῖ:
–«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου…» Ἐλᾶτε σεῖς ποὺ εἶστε εὐλογημένοι ἀπὸ τὸν Πατέρα μου νὰ κληρονομήσετε τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ποὺ ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ σᾶς. Διότι, ὅταν ἤμουν πεινασμένος, μοῦ δώσατε νὰ φάω· διψασμένος ἤμουν καὶ μοῦ φέρατε νερό· μὲ βρήκατε ξένο καὶ ἄστεγο καὶ μὲ περιμαζέψατε· γυμνὸ καὶ μὲ ντύσατε· ἄρρωστο καὶ μ’ ἐπισκεφθήκατε· στὴ φυλακὴ ἤμουν κι ἤρθατε νὰ μὲ δεῖτε καὶ νὰ μὲ παρηγορήσετε.
Ἀπορημένοι τότε ὅλοι αὐτοί, θὰ ἀποκριθοῦν: Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε πεινασμένο καὶ σὲ θρέψαμε, ἢ διψασμένο καὶ σοῦ δώσαμε νὰ πιεῖς; Πότε σὲ εἴδαμε ξένο καὶ σὲ περιθάλψαμε, ἢ γυμνὸ καὶ σὲ ντύσαμε; Καὶ πότε σὲ εἴδαμε ἄρρωστο ἢ φυλακισμένο καὶ ἤλθαμε νὰ σὲ ἐπισκεφθοῦμε;
Κι ὁ Κύριος θὰ τοὺς ἀποκριθεῖ: Ἀληθινὰ σᾶς λέω, καθετὶ ποὺ κάνατε σ’ ἕναν ἀπὸ τοὺς φτωχοὺς αὐτοὺς ἀδελφούς μου ποὺ φαίνονταν ἄσημοι καὶ πολὺ μικροί, «ἐμοὶ ἐποιήσατε»· τὸ κάνατε σὲ μένα.
Ἔπειτα θὰ στραφεῖ σὲ κείνους στὰ ἀριστερά Του καὶ θὰ ἀπαγγείλει τὴ φοβερὴ ἐτυμηγορία: Ἐσεῖς ποὺ ἀπὸ τὰ ἔργα σας γίνατε καταραμένοι, φύγετε μακριὰ ἀπὸ μένα, στὸ πῦρ τὸ αἰώνιο ποὺ ἔχει ἑτοιμασθεῖ γιὰ τὸν διάβολο καὶ τοὺς ἀγγέλους του.
Διότι πείνασα καὶ δὲν μοῦ δώσατε νὰ φάω, δίψασα καὶ δὲν μοῦ φέρατε ἕνα ποτήρι νερό, ἤμουν ξένος καὶ δὲν μὲ φιλοξενήσατε, ἤμουν γυμνὸς καὶ δὲν μὲ ντύσατε, ἄρρωστος ἤμουν καὶ μέσα στὴ φυλακὴ καὶ δὲν μὲ ἐπισκεφθήκατε.
Τότε θὰ Τοῦ ἀποκριθοῦν κι αὐτοί: Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾶς ἢ νὰ διψᾶς ἢ νὰ εἶσαι ξένος ἢ γυμνὸς ἢ ἄρρωστος ἢ φυλακισμένος, καὶ δὲν σὲ ὑπηρετήσαμε;
Κι Ἐκεῖνος θὰ τοὺς ἀποκριθεῖ: Ἀληθινά σᾶς λέω, καθετὶ ποὺ δὲν κάνατε σ’ ἕναν ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ ὁ κόσμος θεωροῦσε ἀσήμαντους, οὔτε σὲ μένα τὸ κάνατε.
Καὶ θὰ ὁδηγηθοῦν αὐτοὶ σὲ κόλαση ποὺ δὲν θὰ ἔχει τέλος, ἀλλὰ θὰ εἶναι αἰώνια· ἐνῶ οἱ δίκαιοι θὰ πᾶνε νὰ ἀπολαύσουν ζωὴ αἰώνια.
Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ὁ Κύριος θὰ μᾶς κρίνει μὲ βάση τὴν ἀγάπη. Ὄχι ὅτι δὲν θὰ λάβει ὑπ’ ὄψιν Του ὅποιες ἄλλες ἀρετὲς ἢ θὰ ἀμνηστεύσει τίς παραλείψεις καὶ ἐκτροπές μας. Ἀλλὰ περισσότερο ἀπὸ καθετὶ ἄλλο θὰ ἐξετάσει κατὰ πόσο ἡ καρδιὰ μας ἀπεγκλωβίστηκε ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς φιλαυτίας καὶ προχώρησε σὲ ἄνοιγμα ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον. Διότι ὅποιος ἀφήσει τὴν καρδιά του νὰ πλημμυρίσει ἀπὸ τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπη, αὐτὸς ἐξουδετερώνει πάθη φοβερὰ ὅπως ἡ ζήλεια, ἡ ἐκδίκηση, ἡ ἀδικία, κ.ἄ.
Ἂς καλλιεργοῦμε λοιπὸν τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφούς μας μὲ τὴ συναίσθησηὅτι προσφέρουμε ἀγάπη στὸν ἴδιο τὸν Χριστό. Ἂς δείχνουμε ἔλεος, ὥστε νὰ βροῦμε κι ἐμεῖς ἔλεος ἀπὸ τὸν πανάγαθο Θεὸ κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”