Πολλοί πιστοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν όλα τα λόγια της Θείας Λειτουργίας, ειδικά όταν είναι σε αρχαία ή εκκλησιαστική γλώσσα. Στο εξωτερικο κανουν παραπονα γιατι γινεται ελληνικα ενω ξερουν μονο αγγλικα η μερικοι δεν καταλαβαινουν τα αγγλικα γιατι ειναι Έλληνες. Όμως η αξία της δεν περιορίζεται μόνο στην κατανόηση των λέξεων.
Δεν είναι μάθημα ή διάλεξη για να την καταλάβουμε μόνο με τον νου. Είναι μυστήριο δηλαδή συμμετοχή στο ίδιο το Σώμα και Αίμα του Χριστού. Όπως το παιδί που δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργεί το γάλα της μητέρας του, αλλά τρέφεται και ζει, έτσι και ο πιστός ζει από τη χάρη της Θείας Λειτουργίας ακόμη κι αν δεν κατανοεί κάθε λέξη.
Η προσευχή δεν είναι μόνο λογική, είναι και καρδιακή. Ακόμα κι αν οι λέξεις είναι δυσνόητες, η ψυχή γεύεται το μυστήριο, αισθάνεται την παρουσία του Θεού, συγκινείται από τη μελωδία, τη σιωπή, την κίνηση. Το «νόημα» δεν κλείνεται μόνο στις λέξεις· ξεχειλίζει στο βίωμα.
Η Εκκλησία μας δεν καλεί απλώς να ακούσουμε,αλλά να συμμετάσχουμε. Με το Σταυρό μας, με την προσευχή μας, με την προσοχή μας, με την ένωση στη Θεία Κοινωνία. Εκεί βρίσκεται το κέντρο: όχι τόσο στο να καταλάβουμε όλα τα λόγια, αλλά στο να ενωθούμε με τον Χριστό.
Φυσικά, είναι καλό να προσπαθούμε να μάθουμε τι σημαίνουν τα λόγια· γι’ αυτό υπάρχουν μεταφράσεις, βιβλία, κηρύγματα. Όσο πιο πολύ κατανοούμε, τόσο πιο πολύ γλυκαίνεται η ψυχή μας. Αλλά ακόμα κι αν δεν τα ξέρουμε όλα, ο Θεός βλέπει τον πόθο μας και μας χαριτώνει.
Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέει: «Ο Θεός δέχεται και το ψέλλισμα και τον στεναγμό ως προσευχή». Δηλαδή, δεν έχει τόση σημασία να βγάλουμε σωστά λόγια, αλλά να είναι η καρδιά μας στραμμένη προς Αυτόν. Το ίδιο ισχύει και στη Λειτουργία: δεν είναι διαγωνισμός κατανόησης, αλλά κίνηση αγάπης.
Συμπέρασμα:
Η Θεία Λειτουργία έχει νόημα ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνεις όλα τα λόγια, γιατί είναι η ζωντανή συνάντηση με τον Χριστό. Καθώς συμμετέχεις, τρέφεσαι πνευματικά, φωτίζεσαι, λαμβάνεις Χάρη. Και σιγά σιγά, με τον χρόνο και την εξήγηση, τα λόγια θα γίνονται πιο οικεία.
Αρχ Χριστόδουλος