Επί χρόνια ακούμε και βλέπουμε τις κυβερνήσεις να προσπαθούν να «φτιάξουν» την παιδεία με νέα αναλυτικά προγράμματα, με νέα συγγράμματα και νέους κανόνες. Όμως το μόνο που καταφέρνουν είναι να καταστρέφουν την παιδεία και να την κάνουν χειρότερη για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.

Η εφαρμογή της ποινής / τιμωρίας της αποβολής στους μαθητές που παραβιάζουν τους κανόνες του σχολείου, παρουσιάζει προβλήματα, καθώς όταν ο ανήλικος βρίσκεται στο σπίτι για κάποιες ημέρες, δεν υπάρχει εποπτεία από κάποιον ενήλικο. Έτσι, περνάει τις ώρες του με το κινητό στο χέρι ή ακόμη και εκδηλώνοντας άλλη ανεπιθύμητη / παραβατική συμπεριφορά.

Αυτό, σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας, θα πρέπει να αλλάξει και οι μαθητές να περνάνε την ημέρα τους στο σχολείο, να συμμετέχουν υποχρεωτικά σε ενδοσχολικές δράσεις που προάγουν την κοινωνική ευθύνη, να βοηθάνε μαθητές μικρότερων τάξεων, να διαβάζουν, να κάνουν εργασίες, να υπάρχει υποχρεωτική παρακολούθηση μαθημάτων πολιτειακής εκπαίδευσης με βιωματικό χαρακτήρα εντός του σχολείου και αν υπάρχουν σοβαρά περιστατικά τότε να παραπέμπονται στα Κέντρα Κοινότητας, Κέντρα Ημερήσιας φροντίδας για ανήλικους, που το σχολείο θα πρέπει να συνεργάζεται με αυτά. Εάν υπάρχουν στην περιοχή. Δηλαδή υπάρχει πρόταση για μια μορφή κοινωνικής εργασίας στο σχολείο, μας λένε οι ειδήμονες.

Αλήθεια, έχουν ιδέα από σχολείο οι ειδήμονες αυτοί; Έχουν πατήσει το πόδι τους ποτέ σε ένα Γυμνάσιο ή ένα Λύκειο που δεν είναι πρότυπο ή πειραματικό ή ιδιωτικό; Έχουν ιδέα για το πως συμπεριφέρονται οι μαθητές στα σχολεία της Νίκαιας, του Περιστερίου, της Ηλιούπολης, του Χαλανδρίου, της Θεσσαλονίκης, της Ξάνθης, της Ρόδου, της Πάτρας, των Χανίων και των υπολοίπων Δημόσιων σχολείων;

Έχουν την εντύπωση ότι εάν μετατραπεί το σχολείο σε κέντρο φύλαξης των παιδιών και δεν ζοριστεί ο γονέας για το πως θα επιτηρήσει το παιδί του όταν αυτό τιμωρείται με αποβολή λίγων ημερών, θα αλλάξει κάτι; Ειλικρινά, έχουν προσπαθήσει να εφαρμόσουν αυτά που λένε; Και τα εφάρμοσαν με επιτυχία; Εάν το ισχυρίζονται αυτό, τότε λένε ψέματα.

Ποιοι είναι οι μαθητές που συνήθως αποβάλλονται; Αυτοί που δεν τα πηγαίνουν καλά στα μαθήματα, αδιαφορούν, είναι προκλητικοί και έχουν παραβατική συμπεριφορά. Από αυτούς τους μαθητές θα ζητηθεί να «βοηθήσουν» στα μαθήματά τους άλλους μαθητές μικρότερης τάξης; Σοβαρά; Ρωτήσατε τον μαθητή της μικρότερης τάξης εάν θέλει να «μπλέξει» με τα «μπουμπούκια» που έχουν αποβληθεί για παραβατική συμπεριφορά; Είστε βέβαιοι ότι θα μπορούν να προσφέρουν την όποια βοήθεια οι παραβατικοί μαθητές στους μικρότερους; Σε ποιον πλανήτη ζείτε εκεί το Υπουργείο;

Τα τελευταία χρόνια όλοι κρύβονται πίσω από τις λέξεις και τις έννοιες, για να μην εκφράσουν το πρόβλημα με το όνομά του. Κανένας δεν θέλει να πει την αλήθεια και κανένας δεν θέλει να λύσει το πρόβλημα με τον τρόπο που πρέπει. Έτσι όλοι οι «προοδευτικοί» που έχουν καταλάβει θέσεις ευθύνης, φορτώνουν τους εκπαιδευτικούς με δράσεις και το ντάντεμα των παραβατικών μαθητών.

Όχι κύριοι. Έτσι, δεν φτιάχνεται παιδεία. Όταν το Υπουργείο δεν ενδιαφέρεται για το εάν και πως ο εκπαιδευτικός διδάσκει το μάθημά του, αλλά ενδιαφέρεται μόνο για το πόσες ανούσιες δράσεις πραγματοποίησε μέσα στην σχολική χρονιά, με αποτέλεσμα να χάνονται πολλές διδακτικές ώρες, τότε θα παράγονται αμόρφωτοι και απαίδευτοι πολίτες, που τελειώνοντας το Λύκειο θα γνωρίζουν λιγότερα από όσα γνώριζαν οι απόφοιτοι του Δημοτικού την δεκαετία του 1970, όπως πολλοί άνθρωποι του πνεύματος έχουν τονίσει τελευταία.

Η τιμωρία πρέπει να είναι τιμωρία και μάλιστα να «τσούζει». Και να τσούζει όχι μόνο τον μαθητή, αλλά και τους γονείς του, διότι αυτοί ευθύνονται για την συμπεριφορά του. Οι γονείς είναι αυτοί που μαθαίνουν στα παιδιά τους την ευγένεια, την συμμόρφωση στους κανόνες και την μη εμπλοκή με την βία. Ο εκπαιδευτικός δεν έχει κανέναν τρόπο να τα μάθει και να τα επιβάλλει αυτά στους μαθητές. Η δουλειά του εκπαιδευτικού είναι να διδάξει μαθηματικά, φυσική, ιστορία κλπ.

Έχουν σκεφτεί εκεί στο Υπουργείο τι θα πρέπει να κάνει το σχολείο όταν ο παραβατικός μαθητής αρνηθεί να λάβει μέρος στα «υποχρεωτικά» μαθήματα πολιτειακής εκπαίδευσης με βιωματικό χαρακτήρα; Τι θα μπορεί να κάνει ο εκπαιδευτικός όταν ο μαθητής είτε δεν θα έρχεται στο σχολείο τις ημέρες της αποβολής ή θα κάθεται στην τάξη χωρίς να συμμετέχει ή θα «διαλύει» την τάξη κάνοντας φασαρία; Πως θα πρέπει να αντιδράσει το σχολείο εάν ο μαθητής συνεχίζει την παραβατική του συμπεριφορά, παρά την αποβολή και τις νέες πρακτικές του Υπουργείου; Αλλά και πως θα πρέπει να αντιδράσει το σχολείο όταν θα αντιδράσουν οι γονείς των άλλων μαθητών επειδή ο παραβατικός μαθητής ανέλαβε να «βοηθήσει» τα παιδιά τους ως μέρος της «κοινωνικής εργασίας» που του ανατέθηκε;

Τα έχουν σκεφτεί όλα αυτά οι φωστήρες του Υπουργείου Παιδείας που έκαναν αυτές τις προτάσεις; Μάλλον όχι, διότι δεν έχουν ιδέα για το πως λειτουργούν τα σχολεία στην Ελλάδα, καθώς δεν έχουν πραγματική διδακτική εμπειρία.

Εάν θέλουμε να ασχοληθούμε ως πολιτεία με την συμπεριφορά των ανηλίκων, θα πρέπει να δώσουμε στους εκπαιδευτικούς τα εργαλεία για να επιβάλλουν την τάξη. Οι τιμωρίες θα πρέπει να είναι αυστηρές και όχι χάδι. Οι επαναλαμβανόμενες παραβατικές συμπεριφορές θα πρέπει να στέλνουν τους ανήλικους και τους γονείς τους σε κοινωνικό λειτουργό. Θα πρέπει να σταματήσουμε να φοβόμαστε να αρθρώσουμε την λέξη «τιμωρία». Θα πρέπει επιτέλους να αφήσουμε τους εκπαιδευτικούς να κάνουν μάθημα και να βάλουν τους ανάλογους βαθμούς στους μαθητές και ναι, να τους αφήσουν στην ίδια τάξη εάν δεν έχουν μάθει τα απαραίτητα.

Το σύνθημα «εμπρός πίσω» του Πώποτα, είναι αυτό που ταιριάζει στην Παιδεία μας. Αφού παλιότερα μαθαίναμε περισσότερα, θα πρέπει να επιστρέψουμε στα παλιά προγράμματα, στον παλιό τρόπο διδασκαλίας και ναι, τιμωρίας. Οι μαθητές θα πρέπει να αντιληφθούν ότι θα πρέπει να κοπιάσουν και να μάθουν για να τελειώσουν το σχολείο. Και φυσικά, η αρχή θα πρέπει να γίνει με το Δημοτικό. Εάν ο μαθητής δεν έχει μάθει τα προβλεπόμενα, δεν θα πρέπει να πηγαίνει στο Γυμνάσιο. Μέχρι τότε, ετοιμαστείτε για ακόμη χειρότερη παιδεία.

Cosmostatus