Του π. Γεωργίου Χριστοδούλου.

Ενθυμούμαι κάποτε, σε μια επίσκεψη στο Άγιον Όρος, όταν μας επέπληττε επί αρκετή ώρα ένας μοναχός με την κατηγορία ότι δεν μιλάμε εμείς οι ιερείς στον κόσμο για το 666 και τον αντίχριστο.

Προσπάθησα να του εξηγήσω πως οι άνθρωποι έξω στον κόσμο δεν γνωρίζουν ούτε τα στοιχειώδη για την εκκλησιαστική ζωή, τα μυστήρια και γενικά για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να γνωρίσουν τον Χριστό, το νόημα της ζωής και πώς να σώσουν την ψυχή τους.

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί Έλληνες σήμερα, εκτός από το 1,6% περίπου, στις καλές περιπτώσεις, που εκκλησιάζονται τακτικά, οι υπόλοιποι, δεν γνωρίζουν και πολλά για την Εκκλησία.

Με αφορμή τη Μεγάλη Εβδομάδα που διανύουμε, πολλές ενορίες, από το φιλότιμο των ιερέων και για να εξυπηρετήσουν το πολυάριθμο ποίμνιο που προσέρχεται για την Θεία Κοινωνία στην Εκκλησία τις συγκεκριμένες ημέρες, τελούν περισσότερες από μία θείες λειτουργίες. Όμως, το μπέρδεμα ξεκινάει από την άποψη των ακατήχητων συνανθρώπων μας περί της Θείας Κοινωνίας. Τι είναι ακριβώς; Ψωμί και κρασί που συμβολίζουν κάτι; Για το καλό ή είναι κάτι άλλο εντελώς διαφορετικό;

Η απάντηση είναι αυτή: Είναι ο Ίδιος ο Χριστός!

Μια κυρία μου ανέφερε ότι της είπε η γιαγιά της πως η Θεία Κοινωνία της Μ. Πέμπτης κρατάει ένα χρόνο τη δράση της, κάτι σαν ημερομηνία λήξεως δηλαδή. Άλλος μου είπε τι ώρα βγαίνει ακριβώς η “κοινωνία” διότι θέλει να πάει στη Βαρβάκειο για το αρνί που παρήγγειλε.

Άλλος, πως δεν μπορεί τον συνωστισμό και θέλει να ξέρει τι ώρα κοινωνάμε, να μην περιμένει πολύ στην ουρά. Άλλος, ότι δουλεύει και ήρθε να κοινωνήσει διότι τον βολεύει η Μ. Πέμπτη επειδή την Κυριακή η Ανάσταση τελειώνει αργά η ακολουθία.

Τη Μ. Πέμπτη, θα δούμε ανθρώπους να έρχονται βαμμένοι(όπως και το Μ. Σάββατο) με κραγιόν να κοινωνήσουν τα Άχραντα Μυστήρια κι αν δεν προσέξει ο ιερέας θα βουτήξει τη λαβίδα με το αποτυπωμένο χρώμα και θα το αναμείξει με το αίμα και το Σώμα του Χριστού ως ¨ένα ακόμη συστατικό της Θείας Κοινωνίας¨. Θα μυρίσεις επίσης στην αναπνοή ορισμένων την έντονη τσιγαρίλα ή το φαγητό ή ακόμη και αλκοόλ.

Πέντε λεπτά πριν την Θεία Κοινωνία αισθάνεσαι να γεμίζει ασφυκτικά ο ναός με κόσμο για να Την λάβουν για το γενικό και αόριστο καλό, μηχανικά και χωρίς καμία επίγνωση της βαρύτητας της πράξεώς τους. Χωρίς προετοιμασία, χωρίς εξομολόγηση, χωρίς προσευχή και συναίσθηση. Έτσι, επειδή το κάνουν και άλλοι.

Ο Κύριος βέβαια, γνωρίζει πώς προσέρχεται και με τι προϋποθέσεις ο καθένας για να κοινωνήσει, ενώ ο ιερέας ειδικά στις μεγάλες πόλεις και μεγάλες ενορίες, είναι σχεδόν αδύνατο να ελέγξει μια τέτοια κατάσταση.

Άρα λοιπόν, το Σώμα και το Αίμα Του Χριστού κάποιοι το βλέπουν συμφεροντολογικά και επιπόλαια. Το παίρνουν και φεύγουν περιμένοντας ένα καλό από αυτό, δεισιδαιμονικά, όπως όταν κάποιος αγοράζει ένα ματάκι για να μην τον πιάνει το κακό.

Αγνοεί ο Χριστιανός της Μεγάλης Πέμπτης ότι αυτό που λαμβάνει είναι ζωντανό, είναι ο Θεός που δεν εξηγείται με την κοινή λογική και καλείται να αναπτύξει μια αγαπητική και δυνατή σχέση Ζωής μαζί Του.

Αγνοεί ότι ολόκληρη η Σαρακοστή με τις πλούσιες λατρευτικές ευκαιρίες της γίνονται για την Ανάσταση.

Ο Χριστιανός της Μ. Πέμπτης, είναι κι ο χριστιανός της μαγειρίτσας που φεύγει ξημερώματα της Κυριακής στις 00:05 στο “Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν”.

Δεν με πειράζει που ο χριστιανός έρχεται λίγο και φεύγει κι ας μην καθίσει στην Ανάσταση. Τι να κάνουμε, αυτό αντέχει, αυτό μπορεί. Με στενοχωρεί όμως που δεν γνωρίζει και δεν ξέρει γιατί έρχεται.

Πολλοί από τους μαθητές των Σχολείων που εκκλησιάζονται έχουν περισσότερη επίγνωση από τους μεγάλους. Τόσο τα παιδιά του δημοτικού, όσο και οι έφηβοι του γυμνασίου και λυκείου που κοινώνησαν τη Μεγάλη Σαρακοστή στις προηγιασμένες, άκουσα προσωπικά να ζητούν εκφώνως συγχώρεση μπροστά στο Άγιο Ποτήριο.

Έστω καλοί μου χριστιανοί, ας κάνουμε αυτό ως έσχατη λύση και έχει ο Θεός. Ας σηκώσουμε τα μάτια μας στον ουρανό… ας ακουμπήσει το βλέμμα μας το βλέμμα του Χριστού έστω και στην Εικόνα του, μέσα στην Εκκλησία, εκεί που περιμένουμε στην ουρά να τον Γευτούμε.

Εύχομαι να φωτίσει ο Κύριος πρώτα εμάς τους ιερείς, να κατηχούμε ακούραστα το ποίμνιό Του και στους λίαν αγαπητούς μας χριστιανούς να ανοίξει τα μάτια της ψυχής τους, ώστε να συνειδητοποιήσουν τι εστί ¨Θεία Κοινωνία¨.

Καλή Ανάσταση!