Σιακαλλὴ Ἀναστασία.
Τὸ Μαρτύριο, τὸ ἄφθαρτο ἅγιο σκήνωμά του!
Τὸν Μάιο τοῦ 1979 [ὁ Ἱερομάρτυρας Φιλούμενος] μετακινεῖται στὴ Νεάπολη [στὸ Ἰσραήλ], ἡγούμενος στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, ἀλλὰ ἐκεῖ δὲν εἶναι ἀπὸ ὅλους ἀγαπητός. Σιωνιστές, φανατικοὶ Ἑβραῖοι, θέλουν νὰ τὸν ἐξοντώσουν καὶ τὸν ἀπειλοῦν…
Ἡ ἀπειλή, ἡ ἐπίθεση καὶ τὸ φρικτὸ μαρτύριο.
«Κατέβασε τὰ εἰκονίσματά σου. Αὐτὸς ὁ χῶρος μᾶς ἀνήκει. Φύγε, γιατί θὰ τὸ μετανιώσεις πικρά», ἀγριεμένοι ἀλλόθρησκοι φοβερίζουν τὸν Φιλούμενο. Διεκδικοῦσαν τὸ ναό, μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι ἦταν ἑβραϊκός… Ἐκεῖνος ἐξηγοῦσε ἤρεμα, ὅτι ὁ χῶρος μετρᾶ αἰῶνες χριστιανικῆς παρουσίας.
Τίποτα. Ἐκεῖνοι, ἔρχονταν κάθε Παρασκευὴ μὲ τὶς ἀπειλές τους.
Ὁ Φιλούμενος διαισθάνθηκε, ὅτι θὰ τὸν σκότωναν, καὶ τὸ εἶπε στὸν γέροντα Θεοδόσιο:
Τί νὰ κάνω γέροντα; Μὲ ἀπειλοῦν. Ἂς μὲ σκοτώσουν. Ἕνα μαρτύριο θὰ μᾶς σώσει, κι ἀποφάσισε νὰ μείνει στὸ ναό.
Λίγο καιρὸ μετά, μιὰ ἑβδομάδα πρίν, ἐπισκέπτεται γνωστοὺς καὶ φίλους μοναχούς. Μιὰ ἑβδομάδα πρὶν τὸ προαίσθημά του βγεῖ ἀληθινό.
Ἦταν ἀπόγευμα Πέμπτης, τῆς 29ης Νοεμβρίου 1979. Ἡμέρα βροχερή, ἡμέρα γιορτῆς τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Φιλουμένου (μαρτύρησε στὴν Ἄγκυρα τὸ 270). Γιόρταζε ὁ ἡγούμενός μας καὶ μετὰ τὶς 4 [τὸ ἀπόγευμα] ἦταν μονὸς στὸ ναό, μιᾶς καὶ ὁ φύλακας εἶχε φύγει.
Γύρω σιωπή, μόνο ἡ βροχὴ καὶ κάποιες σκοτεινὲς φιγοῦρες κρυμμένες. Ὅπως καὶ ὁ Φιλούμενος -ὥρα 5- νὰ τελεῖ τὸν ἑσπερινό.
Άγιος Φιλούμενος: Κατακρεουργήθηκε για να κρατήσει το Φρέαρ του Ιακώβ σε ελληνικά χέρια | ekriti.gr
Ἐπίθεση. Ἐπίθεση στὸν Φιλούμενο μὲ τσεκούρι: 36 τσεκουριὲς σὲ σχῆμα σταυροῦ στὸ κρανίο. Ξερίζωσαν μάτια. Ξερίζωσαν δόντια. Ἔκοψαν χέρια. Ἔκοψαν πόδια. Ἔκοψαν γεννητικὰ ὄργανα.
Ὁ δίδυμος Ἐλπίδιος [Ἱερομόναχος Ἐλπίδιος] ἀπὸ τὴ θεία χάρη «ἐνημερώνεται» [στὸ Ἅγιον Ὅρος]: «ἀδελφὲ μὲ σκοτώνουν».
Ἡ ἐκκλησία βεβηλώνεται. Τὴν ἑπομένη τὸν βρῆκαν νεκρό.
Εἰδοποιοῦνται ἀστυνομία καὶ πατριαρχεῖο. Μετὰ ἀπὸ πέντε ἡμέρες ἱερεῖς παραλαμβάνουν τὸ σκήνωμα. Ἦταν γυμνὸς ὁ Φιλούμενος καὶ, παρ’ ὅτι πέρασαν μέρες ἀπὸ τὸν θάνατό του, δὲν παρουσίαζε τὸ φαινόμενο τῆς νεκρικῆς ἀκαμψίας.
«Βοήθα γέροντα νὰ σὲ ντύσω», εἶπε ὁ πατέρας Σωφρόνιος στὸ νεκρὸ Φιλούμενο, μὲ τὸ σῶμα νὰ «συνεργάζεται» στὸ ντύσιμό του.
Στὶς 4 Δεκεμβρίου 1979 τελεῖται ἀπὸ τὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Θέκλας ἡ κηδεία του. Θάβεται στὸ κοιμητήριο τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητας στὴν Ἁγία Σιών.
Στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, τὸν τόπο μαρτυρίου τοῦ Φιλούμενου, διορίζονται διάφοροι ἱερεῖς, μὲ τελευταῖο τὸν πατέρα Ἰουστῖνο. Τὸ 1982 δέχεται ἐπίθεση ἀλλὰ νεότερος ὁ Ἰουστῖνος τὸν ἀφοπλίζει μὲ ἕνα κηροπήγιο. Ἔτσι συλλαμβάνεται ὁ δολοφόνος τοῦ Φιλούμενου.
Ἐξακολουθοῦν φανατικοὶ νὰ πολιορκοῦν τὸ Φρέαρ, μὲ τὸν Φιλούμενο νὰ «προστατεύει» ναὸ καὶ ἱερέα.
Ἀκριβῶς τέσσερα χρόνια μετὰ τὸ θάνατό του, στὶς 2 Δεκεμβρίου 1983, πεθαίνει καὶ ὁ δίδυμός του Ἐλπίδιος. Ἐκεῖνον τὸν καιρὸ ἀποφασίζεται ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ὀστῶν τοῦ Φιλούμενου καὶ ὁ ἐνταφιασμός τους στὸ Φρέαρ.
Ὅταν, ὅμως, ἄνοιξαν τὸν τάφο μιὰ εὐχάριστη μυρωδιὰ ἀναδυόταν. Τὸ σῶμα ἄφθαρτο: τὸ χρῶμα σκούρυνε λίγο, μαλλιά, γένια, ροῦχα ὅλα ἐκεῖ. Τοποθετεῖται γιὰ προσκύνημα στὸ ἱερὸ βῆμα τῆς Ἁγίας Σιών.
Νὰ ξαναταφεῖ σὲ ἄλλη γῆ, σὲ νέο τσιμεντένιο τάφο, γιὰ νὰ διαπιστωθεῖ ἂν θὰ φθαρεῖ.
Στὶς 8 Ἰανουαρίου 1985 ἀνοίγουν τὸν τάφο. Τὸ σῶμα ἔπλεε στὸ νερό, ἐλάχιστη ἡ φθορά του. Σὲ γυάλινο φέρετρο πιά, στὴν Ἁγία Τριάδα τῆς Σιών, μέχρι τὸν Αὔγουστο τοῦ 2008, ὅπου μεταφέρεται στὸ Φρέαρ. Θαύματα! Εἶναι ἅγιος, ὁ ὁποῖος, ἀνακηρύσσεται στὶς 29 Νοεμβρίου 2009.