Σιμωνίδης ὁ Κεῖος.
Τρία ἀποσπάσματα ποιημάτων
Ἀπόδοσις εἰς τὴν νέα Ἑλληνική, ὑπὸ Γεωργίου Σκιαδᾶ
Ἀπόσπασμα 6
Ἄνθρωπος ἐὼν μήποτε φήσῃς ὅ,τι γίνεται αὔριον
μηδ᾿ ἄνδρα ἰδὼν ὄλβιον, ὅσον χρόνον ἔσσεται·
ὠκεῖα γὰρ οὐδὲ τανυπτερύγου μυίας οὕτως ἡ μετάστασις.
Ὡς ἄνθρωπος μὴν πεῖς ποτὲ τὶ αὔριο θὰ γίνει
μηδὲ ὅταν δεῖς καλότυχον, γιὰ πόσο χρόνο θά ΄ναι·
διότι ἡ μετάπτωση εἶναι πιὸ γρήγορη, ἀπὸ τῆς γοργόφτερης μύγας.
Ἀπόσπασμα 9
Ἀνθρώπων ὁλίγον μὲν κράτος, ἄπρακτοι δὲ μεληδόνες,
αἰῶνι δὲ παύρῳ πόνος ἀμφὶ πόνῳ·
ὁ δ᾿ ἄφυκτος ὁμῶς ἐπικρεμᾶται θάνατος·
κείνου γὰρ ἴσον λάχον μέρος οἵ τ᾿ ἀγαθοὶ ὅστις τε κακός.
Τῶν ἀνθρώπων εἶναι λίγη ἡ δύναμη, κι ἀνώφελες οἱ φροντίδες,
στὴ λιγοστὴ ζωὴ πόνος πάνω στὸν πόνο·
κι ὁ ἀναπόφευκτος τὸ ἴδιο ἐπάνω σ᾿ ὅλους κρέμεται θάνατος·
ἀπὸ κεῖνον ἴσο μερίδιο ἐπήρανε, καὶ οἱ καλοὶ καὶ οἱ κακοί.
Ἀπόσπασμα 10
…οὐκ ἔστιν κακὸν ἀνεπιδόκητον ἀνθρώποισ΄·
ὀλίγῳ δὲ χρόνῳ πάντα μεταρρίπτει θεός.
.. κακὸ δὲν ὑπάρχει, ποὺ ἄνθρωπος νὰ μὴν τὸ ἀνιμένει·
σὲ λίγο χρόνο ὅλα τ᾿ ἀλλάζει ὁ Θεός.