Μωϋσῆς Μοναχὸς, Ἁγιορείτης(+)

Ὁ πιστὸς ἔχει μεγάλη γαλήνη καὶ χαρά. Ὁ ἄπιστος ἀδιαφορεῖ καὶ ξεγελᾶ τὸν ἑαυτό του μὲ ταξίδια καὶ πλούσια φαγητά. Ἡ ἄνοιξη, μὲ ὁλάνθιστους τοὺς κήπους καὶ τοὺς ἀγρούς, συμμετέχει στὴν πανήγυρη μυρώνωντας τὴν ἐξαίσια φύση. Ὅλα γοητευτικά, λαμπροφόρα, ὁλόφωτα. Ἡ πίστη συνεπαίρνεται, ἡ ταπείνωση δὲν θέλει πολλὰ λόγια. Ἡ ἁπλότητα καὶ ἡ καθαρότητα φωτοβολοῦν. Ἡ ἁγνὴ ψυχὴ συγκινεῖται. Θυμᾶται τὴν παιδικὴ ἀθωότητα καὶ πλημμυρίζει ἀπὸ ἄϋλη χαρά. Ἡ τρυφερότητα τῆς φιλοκαλίας ψέλνει χαρούμενα. Τὸ γλυκύτατο Πάσχα γεννᾶ τὴν ἄδολη χαρά.

Ἡμέρα Ἀναστάσεως καὶ ἂς λαμπρυνθοῦμε ὅλοι, πρῶτοι καὶ δεύτεροι, πλούσιοι καὶ φτωχοί. Στὴ νυχτερινὴ θεία λειτουργία ὅλοι ἔχουν μιὰ ἀνέκφραστη χαρά, μία ἀνεκλάλητη εἰρήνη. Ἡ σοφία τῆς πίστης ἱκανοποιεῖ ἀπαιτητικὰ πνεύματα. Ἡ μεγάλη ἑορτὴ δημιουργεῖ ἀγαλλίαση πανευφρόσυνη, ψυχικὴ ἀνάταση, ὡραία ἐγρήγορση, διότι Πάσχα Κυρίου, Πάσχα. Οἱ Ἰουδαῖοι καταδίκασαν ἕναν Θεὸ σὲ θάνατο. Ὁ Θεὸς ὅμως «καταδίκασε» τοὺς ἀνθρώπους σὲ ἀθανασία. Ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς εἶναι ὅ,τι τὸ ὡραῖο, τὸ καλό, τὸ ἀληθές, τὸ προσφιλές, τὸ χαρμόσυνο, τὸ θεῖο, τὸ σοφό, τὸ αἰώνιο, καθὼς λέγει ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἑορτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀποτελεῖ τὸ κέντρο τῆς ζωῆς, τῆς πίστεως, τῆς χαρᾶς, τῆς ἐλπίδος καὶ τῆς ἀγάπης τῶν πιστῶν. Μήπως θὰ πρέπει νὰ ἀναρωτηθοῦμε τί σημασία ἔχει τὸ Πάσχα στὴ ζωή μας; Μήπως κρύβει κάποιο μυστικό, πρὸς ἀλλαγῆ τοῦ τρόπου τῆς ζωῆς μας; Μήπως θὰ πρέπει νὰ δῶ κάπως διαφορετικὰ τοὺς συνανθρώπους μου; Ὅταν λέμε ὅτι ὁ Χριστὸς μὲ τὸν θάνατό του νίκησε τὸν θάνατο, σημαίνει τὸν χωρισμὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς. Ὁ πνευματικὸς θάνατος ἔφερε καὶ τὸν βιολογικό. Μὲ τὴ σταύρωση καὶ τὴν ἀνάστασή του ὁ Χριστὸς ἐπανασύνδεσε τοὺς ἀνθρώπους μαζί του. Ὁ ἀτομικιστὴς ἄνθρωπος γίνεται πρόσωπο ἱερό, μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο, ἀπορρίπτει τὸν ἀτομικισμό του καὶ θραύει τὸ ἐγώ του. Χαίρεται κι ἑνώνεται μὲ ὅλους. Οἱ Χριστιανοὶ ἔχουν κληθεῖ γιὰ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς λέγει πὼς θὰ πρέπει νὰ καθαρίσουμε τὶς αἰσθήσεις μας γιὰ νὰ δοῦμε τὸ ἀναστάσιμο φῶς, ὅπου ὁ Χριστὸς ἀστράπτει μέσα στὸ φῶς καὶ μᾶς λέει νὰ χαιρόμαστε καὶ καλὰ νὰ ἀκούσουμε τὸν ἐπινίκιο ὕμνο. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τονίζει: Νὰ εἰσέλθετε ὅλοι στὸ δεῖπνο τῆς χαρᾶς τοῦ Κυρίου μας, καὶ πρῶτοι καὶ δεύτεροι, ἀπολαῦστε τὴν ἀμοιβή σας καὶ χαρεῖτε τὸ πνευματικὸ συμπόσιο.

Ἡ πάντων χαρά, ὁ Χριστὸς ἡ ἀλήθεια, μετατρέπει τὴ ζωή μας σὲ συνεχόμενη πανήγυρη. Ἡ χαρὰ μᾶς κάνει νὰ ὑμνοῦμε τὸν αἴτιό της. Τὸ Πάσχα νὰ γίνει εὐκαιρία καὶ πρόκληση γιὰ τὴ δική μας ἀνάταση καὶ μεταποίησή μας σὲ ἀληθινὰ χαρούμενους ἀνθρώπους, εἰρηνικοὺς καὶ γαλήνιους. Νὰ λησμονήσουμε τὰ λυπηρὰ περασμένα. Νὰ χαροῦμε στὰ τωρινὰ εὐχάριστα. Ἡ ἑορτὴ μᾶς θέλει δίχως πίκρα στὴν καρδιὰ καὶ στεναχώρια στὸ νοῦ. Τὸ Πάσχα εἶναι ἑορτὴ τῆς χαρᾶς καὶ τῆς ἀγάπης. Ἂς μᾶς ἀναστήσει καὶ μᾶς κι ἂς μᾶς χαροποιήσει. Ὁ σοφὸς Γκάντι ἔλεγε: τὸν Χριστὸ τὸν ἀγαπῶ, ἀλλὰ τοὺς Χριστιανοὺς δὲν τοὺς ἀγαπῶ, γιατί δὲν μοιάζουν τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ χαρίζει ἀφοβία θανάτου. Μόνο αὐτὸ δίνει ἄλλο νόημα στὴ ζωή, ἐλευθερία καὶ ἐλπίδα. Εἶναι γνωστὲς οἱ πολλὲς δυσκολίες τοῦ κόσμου σήμερα. Ἔχει λησμονήσει νὰ χαμογελᾶ, νὰ χαίρεται καὶ νὰ ἀστειεύεται. Τὸ θέμα εἶναι σοβαρό. Ὑπάρχει συνεχὴς καχυποψία, ἀμφιβολία καὶ ἀπόρριψη. Οἱ ἡγέτες δὲν ἐμπνέουν. Ὁ πολὺς κόσμος κουράσθηκε στὰ τόσα ψέματα. Ἀναζητᾶ τὴν ἀλήθεια, τὸ φῶς, τὴν ἐλπίδα. Ἀπογοητεύτηκε ὁ κόσμος ἀπὸ τοὺς ταγούς. Ἔχασε τὴν ἐμπιστοσύνη του σὲ αὐτούς. Δὲν τοῦ λένε ὅλη τὴν ἀλήθεια. Τοὺς ἐξαπάτησαν καὶ συνεχίζουν νὰ τὸν ἐξαπατοῦν.

Σὲ ἕνα θαῦμα πλέον ἐλπίζουμε. Οἱ ἄνθρωποι μᾶς ἀπογοήτευσαν. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου νὰ ἀναστήσει τὴν Ἑλλάδα μας. Νὰ ἀναστήσει τοὺς ἀποκαρδιωμένους Ἕλληνες. Νὰ ξαναβροῦν τὸ χαμόγελο καὶ τὴν ἐλπίδα. Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, πανήγυρη πανηγύρεων, ἡ μοναδικὴ στὴν ἱστορία αὐτοανάσταση. Ἡ σταύρωση θὰ φέρει ἀνάσταση. Μὴ δειλιάζει καὶ ἀποθαρρύνεται κανένας. Ὁ Σταυραναστηθεὶς Χριστὸς λέει σὲ ὅλους χαίρετε, μὴ θρηνεῖτε, μὴ φοβᾶσθε, μὴν ἀπελπίζεστε. Χριστὸς Ἀνέστη, χαρά μου, ἔλεγε ὁ ὅσιος Σεραφείμ του Σάρωφ ὅλο τὸν χρόνο. Ὁ Γέροντας Παΐσιος, ὁ Ἁγιορείτης, ἔλεγε: Δὲν ξέρω τί νὰ κάνω τὴ χαρά μου…