Έρχεται ἡ Ἀνάσταση καὶ πηγαίνουμε εἰς τὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ ἀκούσουμε ἐκεῖνο τὸν Ἀγγελικὸ ὕμνο “Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν”. Μαζεύεται αὐτὸς ὁ κόσμος ὁλόκληρος, χιλιάδες ὁ κόσμος καὶ γεμίζουν οἱ πλατεῖες τῶν Ἐκκλησιῶν.Πηγαίνουν γιὰ νὰ πάρουν τὸ Ἅγιο Φῶς.Γιὰ ποιό λόγο;
Ἀπάντησις: γιὰ τὸ καλὸ τοῦ χρόνου.
Ἀκοῦνε ἐκεῖνο τὸ “Χριστὸς Ἀνέστη” καὶ φεύγουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.
– Ποὺ πηγαίνεις;
– Στὸ σπίτι μου..
– Καὶ τί κάνεις εἰς τὸ σπίτι;
– Τρῶμε…
– Τί τρῶς;
– Μαγειρίτσα…
– Καὶ ὁ Χριστὸς ἀνταλλάσσεται μὲ ἕνα πιάτο μαγειρίτσας; Τόση ἀγάπη ἔχεις εἰς τὸν Χριστόν;
– Τὸν Χριστὸ τὸν ἀγαπῶ!…
– Φωνάζει ὅμως ἐκεῖνος καὶ λέγει: “οὐ σωθήσεται πᾶς ὁ λέγων μοὶ Κύριε, Κύριε”. Ἔμεινες μέχρι τὸ τέλος τῆς Ἀναστάσιμης Θείας Λειτουργίας;
– Ὄχι…
– Ποὺ πηγαίνεις;
– Μὰ πηγαίνουν ὅλοι εἰς τὸ σπίτι καὶ ἐγὼ πρέπει νὰ πάω νὰ τοὺς σερβίρω…
– Δὲν ἔχουν χέρια νὰ σερβίρουν τὸν ἑαυτόν τους; Πρέπει νὰ πᾶς νὰ τοὺς ταΐσεις; Μεῖνε ἐσὺ παιδὶ μοῦ εἰς τὴν Ἐκκλησία καὶ μὴ φύγεις…
– Ὄχι, γίνεται καυγᾶς τρικούβερτος…
Αὐτὴ εἶναι ἡ θρησκεία μας, αὐτὴ εἶναι ἡ πίστη μας, αὐτὰ εἶναι ποὺ θέλει ὁ Θεός;
Ναὶ ἀδελφοί μου, εἴμεθα Χριστιανοὶ εἰς τὸ ὄνομα, ἀλλὰ δὲν εἴμεθα Χριστιανοὶ στὶς πράξεις μας.
Άρχιμ. Σάββας Ἀχιλλέως