Φέτος για πρώτη φορά εορτάστηκε στην Ορθοδοξία η μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου, του Πνευματικού και ελεήμονος. Γέννημα της Μεσσηνίας, όπου εκάρη μοναχός και έλαβε την αγία ιερωσύνη. Εκεί ανέπτυξε πλούσιο πνευματικό έργο, ώσπου ο Μεσσήνιος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος, Ιεζεκιήλ, τον κάλεσε στην Καρδίτσα. Κι εκεί όργωσε τη θεσσαλική επαρχία σπέρνοντας τον λόγο του Θεού και ενισχύοντας τους πατριώτες στον καιρό της κατοχής.
Κάποτε οι Γερμανοί συνέλαβαν πολλούς επιφανείς Καρδιτσιώτες και τους οδήγησαν στα κρατητήρια στη Λάρισα. Ο παπα-Βησσαρίων δεν έχασε καιρό και ήρθε στη Λάρισα. Πήγε πρώτα στον Μητροπολίτη Δωρόθεο να πάρει την ευχή του, να μιλήσει στον Γερμανό διοικητή να τους ελευθερώσει.
-Που θα πας, γέροντα; Αυτός ο διοικητής είναι σκέτο θηρίο! Πολύ σκληρός, δεν μιλιέται με τίποτε. Κινδυνεύεις κι εσύ!
-Άφησέ με, δεσπότη μου, να μείνω όλη τη νύχτα στον ναό του Αγίου Αχιλλίου, να προσευχηθώ…
Αφού πήρε την ευλογία του Δεσπότη, έμεινε προσευχόμενος όλο το βράδυ εμπρός στην εφέστιο εικόνα του Αγίου Αχιλλίου (αυτή που έχει το ασημένιο «πουκάμισο»), ώσπου ακούστηκε ένας δυνατός κρότος και το τζάμι της εικόνας ράγισε. Σημείο, σκέφτηκε ο γέροντας. Το πρωί ενημέρωσε τον Μητροπολίτη και με την ευχή του ξεκίνησε για το γερμανικό διοικητήριο. Στην είσοδο του κτιρίου τον περίμενε ο Γερμανός διοικητής:
-Καλώς τον γέροντα! Σε περίμενα… Πες μου τι θέλεις και θα το κάνω. Κι έτσι ελευθέρωσε τους Καρδιτσιώτες αιχμαλώτους.
Βλέπουμε τη δύναμη και τα θαύματα της προσευχής; Βλέπουμε πόση παρρησία έχει στον θρόνο του Θεού ο πολιούχος μας Άγιος Αχίλλιος; Βλέπουμε την αγιότητα του οσίου πατρός Βησσαρίωνος; Ταις αυτών αγίαις πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός,