Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Φιλοθέου.

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ γέροντα Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας στὰ πνευματικά του παιδιὰ παραμονὲς Χριστουγέννων 2012

Ἀγαπημένα καὶ εὐλογημένα μου παιδάκια!

Προσεύχομαι ἀδιαλείπτως ὥστε τὰ Ἅγια Χριστούγεννα νὰ σᾶς χαρίσουν τὴν ἀναγέννηση τῶν ψυχῶν σας. Νὰ σᾶς γεμίσουν μὲ ψυχικὴ ἁγνότητα. Νὰ ἀνάψει στὶς ψυχὲς σας τὴ φωτιὰ τῆς ἐπίμονης ἐργασίας πάνω στὴν ὑπακοή, ἡ ὁποία τόσο πολὺ ὡραία στεγάζει ὅλα τὰ οὐράνια ἐλέη.

Τὸ νὰ εἶσαι καλὸς ἐργάτης τῆς ὑπακοῆς σημαίνει νὰ εἶσαι καλὸς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ: νὰ εἶσαι γρήγορος, ἄφοβος ἥρωας, ποὺ κουβαλάει τὸ σταυρό του καὶ θυσιάζεται γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἐσταυρωμένου μας Θεοῦ, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τὸν ἐργάτη τῆς ὑπακοῆς, μὲ καλὴ καὶ ὡραία ψυχή, δὲ θὰ τὸν σταματήσουν τὰ ἄσχημα τελώνια (δαίμονες) ὅταν ἀποχωριστεῖ ἡ ψυχή του ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ ὅταν θὰ ἀνεβαίνει πρὸς τὴν Θεία Τράπεζα. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ δεχτεῖ ἕναν τέτοιο ἐργάτη μὲ χαρά, μὲ στεφάνι στὸ χέρι γιὰ νὰ τὸν στεφανώσει ὡς νικητὴ καὶ μιμητή Του στὸ σταυρικὸ πάθος.

Ὅταν ὁ ἄριστος ἐργάτης τῆς ὑπακοῆς προσεύχεται, ὁ Κύριος ἀκούει τὶς προσευχές του καὶ τὶς ἐκπληρώνει, ἐπειδὴ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος πάντα ἀκούει τὸν Ἰησοῦ, τὸν μεγάλο Ὑποτακτικό.

Πόσο ὄμορφο εἶναι ποὺ στοὺς βίους τῶν ἐρημιτῶν διαβάζουμε γιὰ αὐτοὺς τοὺς ἐκπληκτικοὺς ἐργάτες τῆς ὑπακοῆς! Ἦταν γενναῖοι στρατιῶτες τοῦ δικοῦ μας Ἀρχιστράτηγου – τοῦ Ἰησοῦ!

Ὅταν διαβάζω γιὰ τοὺς ἀγῶνες τους, ταράζομαι καὶ ντρέπομαι μὲ τὶς ἧττες μου στὴν πάλη μὲ τοὺς δαίμονες καὶ τὰ πάθη. Ἔγινα ρεζίλι στοὺς ἀγγέλους καὶ στοὺς ἀνθρώπους (παράβαλλε Α’Κόρ.4,9).

Ἀλλὰ ἐσεῖς, χρυσά μου καὶ εὐλογημένα παιδιά, πρέπει νὰ τοὺς μιμεῖστε σὲ ὅλα αὐτοὺς τοὺς παλαιοὺς ὑποτακτικούς. Νὰ ἀγωνίζεστε καὶ νὰ κόβετε τὸ καταραμένο θέλημά σας, νὰ λέτε συνέχεια: “συγχωρέστε” καὶ “εὐλογεῖτε”.

Ὁ ἅγιος γέροντάς μου (καὶ δικός σας παπποὺς – ὁ ὅσιος Ἰωσὴφ Ἡσυχαστὴς – σημείωση συντάκτη) συνέχεια μὲ συμβούλευε καὶ μὲ μάθαινε στὸ νὰ ἀποκόβω τελείως τὸ θέλημά μου. Μὲ μάθαινε στὴν πράξη νὰ ἀντέχω ἀτιμίες καὶ ἅγιες ὑποτιμήσεις. Ἤμουν ὑποτακτικός του γιὰ 20 χρόνια, καὶ μόνο μία φορὰ ἄκουσα τὸ ὄνομά μου· ὅ,τι ἄκουγα ἦταν μόνο ἀπορρίψεις καὶ παρατηρήσεις. Ἀλλὰ αὐτὲς μὲ ἔσωσαν.

Θεέ μου, πόσο τὸν εὐχαριστῶ γιὰ αὐτὴ τὴν θεϊκὰ σοφὴ ἀνατροφή, πού μοῦ πρόσφερε! Ἀλλὰ ἤμουν ξεροκέφαλος μαντράχαλος ποὺ δὲν ἐξελισσόταν, καὶ γι’ αὐτὸ δὲν ἀπέκτησα τίποτα.

Ἐγὼ ἐπιθυμοῦσα νὰ πεθάνω ὅσο ζοῦσε ὁ γέροντάς μου, ἐπειδὴ ἤξερα ὅτι θὰ σωθῶ χωρὶς κόπο. Βλέποντας, πόσο μεγάλος ἅγιος ἦταν αὐτός, ἤμουν σίγουρος ὅτι πολὺ εὔκολα θὰ περνοῦσα τὰ τελώνια μὲ τὶς προσευχὲς τέτοιου δασκάλου.

Ὦ! Τί χρόνια ἦταν αὐτά! Πόσο καλὰ μὲ ἑτοίμασαν γιὰ τὴν ἐπικείμενη πολὺ δύσκολη ζωή! Πόσο μὲ βοήθησαν νὰ ἀντέξω τοὺς φοβεροὺς πειρασμοὺς καὶ κόπους στὶς πολύμορφες πάλες καὶ τοὺς ἀγῶνες.

Νὰ ἀναβλύζουν μύρο τὰ ἅγια λείψανά του. Νὰ ἀναβλύζει μύρο τὸ ἅγιό του στόμα ποὺ ταπείνωναν τὸν δαιμονικό μου ἐγωισμό.

Πῶς καὶ ὁ Κύριος της Δόξης μὲ θεώρησε ἄξιο νὰ τὸν ἔχω γέροντα καὶ πατέρα μου καὶ στρατηγὸ στοὺς ἀγῶνες τῆς μοναχικῆς μου ζωῆς! Σὲ εὐχαριστῶ! Σὲ εὐχαριστῶ, Ἰησοῦ μου, γιὰ ὅλα!

Μὲ συγχωρεῖτε, μικρά μου παιδάκια, ἐπιτρέψτε μου νὰ σᾶς διηγηθῶ καὶ κάτι ἄλλο.

Μία φορά, περίπου ἕνα χρόνο μετὰ ἀπὸ τὴν μακαριστὴ κοίμηση τοῦ ἁγίου γέροντά μου, στὸ ὄνειρο εἶδα καὶ ἔνιωσα ὅτι ἀναδύομαι στοὺς Οὐρανούς. Ὅταν ἤμουν ἀκόμα ἀνάμεσα στὸν Οὐρανὸ καὶ τὴ γῆ, μὲ διαπέρασε τὸ συναίσθημα ὅτι ἔφτασα καὶ παρουσιάστηκα στὴν Φοβερὰ Κρίση τοῦ Θεοῦ.

Ξαφνικά, μὲ τρόμο κατάλαβα ὅτι τώρα ἀμέσως, σὲ μερικὲς στιγμές, θὰ ἀκούσω τὴν ἀπόφαση τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὅτι ἂν ὁ Κύριος δὲ θὰ μὲ συγχωρέσει, θὰ μὲ ρίξουν γιὰ πάντα στὴ μαύρη κόλαση. Καὶ ἐκείνη τὴ στιγμὴ μὲ ἔπιασε ἕνας ἀφάνταστος θανατηφόρος τρόμος.

«Θεέ μου! Λυπήσου μέ, τὸ τιποτένιο Σου κτίσμα». Ὦ, ἂς μποροῦσα μόνο νὰ ἐπιστρέψω στὴ ζωὴ καὶ στὸν ἀγώνα! Καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτό, εἶδα νὰ κατεβαίνω στὴ γῆ καὶ μετὰ ξαφνικὰ ξύπνησα.

Εἶχα τόσο ἐξαιρετικὰ αἴθρια συνείδηση καὶ νηφαλιότητα, γεμάτος δέος… Ἡ εὐγνωμοσύνη μου πρὸς τὸν Θεὸ ἦταν ἀτέλειωτη, ἄπειρη πού μοῦ ἔδωσε τὴ δυνατότητα νὰ ἐπιστρέψω στὴ ζωὴ καὶ στὸν ἀγώνα γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ἄμοιρης ψυχῆς μου.

Δυστυχῶς, ὅμως, ἀκόμα δὲν ξεκίνησα νὰ μετανοῶ καὶ νὰ διορθώνω τὶς κακές μου πράξεις:

Προσεύχομαι ἀδιαλείπτως ὥστε ὁ Χριστός μας νὰ μὲ ἀξιώσει νὰ μὴν βρεθῶ στὸν Ἅδη τῶν κατηγοριῶν τῆς δικῆς μου συνείδησης. Ἐπειδή, πρὶν παρουσιαστοῦμε ἐνώπιόν τοῦ Μεγάλου Κριτῆ τῶν ζώντων καὶ κεκοιμημένων, θὰ κριθοῦμε ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν συνείδησή μας.

Θὰ μᾶς μαστιγώνει ἀνελέητα. Θὰ μᾶς εἰδοποιεῖ γιὰ τὶς κακές μας πράξεις. Θὰ μᾶς τὰ παρουσιάσει ἀκριβῶς ἔτσι ὅπως τὰ ἔχουμε κάνει. Καὶ καλά, ἂν τὰ ἔχουμε ἐξομολογηθεῖ. Ἀλλὰ ἂν ὁ διάβολος μᾶς σκανδάλισε καὶ δὲν πλυθήκαμε στὸ θεῖο μπάνιο τῆς εἰλικρινοῦς Ἐξομολόγησης, ἀλίμονό μας!

Τότε θὰ πιοῦμε τὴν πίκρα τῆς μεταμέλειας μέχρι τὴν τελευταία σταγόνα. Ἐπειδὴ ἡ ἀγορὰ ἔχει τελειώσει καὶ ἔχει κλείσει. Ἀπὸ κεῖ καὶ ὕστερα, ὁ καθένας μας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς πράξεις του. Τί τρομακτικὴ φοβερὴ ἀλήθεια!

Θεέ μου! Θεέ μου, ὅσο εἴμαστε ἀκόμα σὲ αὐτὴ τὴ ζωή, Σὲ ἱκετεύω: βοήθησέ μας νὰ συνέλθουμε: νὰ διορθωθοῦμε, νὰ μετανοήσουμε, νὰ ἀλλάξουμε προσανατολισμό, ὥστε ἡ συνείδησή μας νὰ ἡσυχάσει καὶ νὰ μὴ μᾶς ἐπιπλήττει σκληρὰ καὶ ἀλύπητα. Βοήθησέ μας νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ βάλουμε μπρὸς τὸ σωτήριο ξεκίνημα τῆς μετάνοιας.

Παιδιά, παιδιά μου, ζητᾶτε τὸν Θεὸ νὰ στέλνει τὸν Θεῖο Του φόβο στὶς ψυχές μας, στὴ ζωή μας. Εἶναι μεγάλο δῶρο γιὰ τὴν διόρθωσή μας καὶ γιὰ τὴ εἴσοδο στὶς χρυσὲς πύλες τῆς Οὐράνιας Ἱερουσαλήμ.

Ἀμήν.

Εἴθε νὰ εἶναι ἔτσι.

Ὁ ἀνόητος πατέρας σας