ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου –Καθηγητού.

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου.

Ένας από τους πλέον δημοφιλείς αγίους της Εκκλησίας μας είναι και ο άγιος

Σπυρίδων ο θαυματουργός, του οποίου το τίμιο λείψανο βρίσκεται στην Κέρκυρα,

άφθαρτο εδώ και χίλια επτακόσια χρόνια.

Καταγόταν από την Κύπρο. Γεννήθηκε στο χωριό Άσσια περί το 270, από

αγρότες, απλοϊκούς και φτωχούς, αλλά ευσεβείς γονείς. Ο ίδιος δεν είχε την ευκαιρία

να λάβει σπουδαία εκπαίδευση, παρά μόνο τη στοιχειώδη. Όμως οι γονείς του

ενστάλαξαν στην ψυχή του την ευσέβεια. Τα λίγα γράμματα, που έμαθε, τα

χρησιμοποιούσε για τη μελέτη της Αγίας Γραφής και άλλων ψυχωφελών

αναγνωσμάτων. Ακολούθησε το επάγγελμα των γονέων του, του ποιμένα προβάτων.

Εκεί στα λιβάδια και στα δάση μελετούσε με πάθος το λόγο του Θεού προσευχόμενος

αδιάλειπτα. Μέσα στο ποιμενικό σακίδιό του, μαζί με το λιτό φαγητό του, έφερε και

την Αγία Γραφή, την οποία μελετούσε με τις ώρες. Όταν δεν μελετούσε, έψελνε

ύμνους δοξολογίας και ευχαριστίας στο Θεό για τις άπειρες δωρεές Του, που

απολάμβανε στη ζωή του. Πολύ συχνά σύναζε και άλλους ποιμένες, στους οποίους

δίδασκε την πίστη στον αληθινό Θεό και την χριστιανική ζωή. Μια άσβεστη φλόγα

έτρεφε στην καρδιά του: να οδηγήσει και άλλους ανθρώπους στην αληθινή εν Χριστώ

ζωή και σωτηρία.

Φρόντιζε να αποκτά αρετές και να μοιάζει όλο και περισσότερο στο Χριστό.

Μέρα με τη μέρα αύξανε την πνευματική του καλλιέργεια και γινόταν όλο και πιο

φωτεινός και ξεχωριστός στην ευρύτερη περιοχή του τόπου του. Ζούσε όμως σε

εποχή που ο Χριστιανισμός ήταν ακόμη μειοψηφία και διωκόμενος από το ρωμαϊκό

κράτος. Δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση να είναι κανείς Χριστιανός, διότι, αν

εκδήλωνε την πίστη του στο Χριστό και δεν πειθαρχούσε να θυσιάσει στα είδωλα,

συλλαμβάνονταν, βασανίζονταν και συχνά έχανε τη ζωή του. Έτσι και ο ένθερμος

Σπυρίδων έγινε στόχος των φανατικών ειδωλολατρών της περιοχής. Επί αυτοκράτορα

Μαξιμίνου (308-313) συνελήφθη και βασανίστηκε άγρια για να αρνηθεί στο Χριστό.

Όμως εκείνος έμεινε εδραίος στην πίστη του. Από τα σκληρά βασανιστήρια

εξαρθρώθηκε το πόδι του και έπαθε ζημιά το μάτι του.

Όμως ήρθε η ευλογημένη μέρα όπου ο Μ. Κωνσταντίνος υπέγραψε το περίφημο

διάταγμα των Μεδιολάνων (313), το οποίο, για πρώτη φορά στην ιστορία της

ανθρωπότητας, κατοχύρωνε την ανεξιθρησκία. Ο Σπυρίδων απελευθερώθηκε και

επέστρεψε στην πατρίδα του. Νυμφεύτηκε μια ευσεβή νέα και έκαμε μια υπέροχη

οικογένεια. Όμως, δυστυχώς, η σύζυγός του αρρώστησε και πέθανε νωρίς, μένοντας

ο Σπυρίδων μόνος να αναθρέφει την αγαπημένη του κόρη Ειρήνη. Μόνη του

παρηγοριά στον μεγάλο πόνο του η μελέτη των αγίων Γραφών. Πίστευε πως τα

παθήματα του νυν καιρού είναι μέσα παιδαγωγίας για την πνευματική του πρόοδο.

Τότε είναι που ανάλαβε να συντηρεί ορφανά και δυστυχισμένους της περιοχής.

Η φήμη του άρχισε να γίνεται γνωστή σε όλη την Μεγαλόνησο. Πλήθος

αναξιοπαθούντων έτρεχαν σ’ αυτόν να πάρουν ψυχική δύναμη και να ανακουφιστούν

από τις αντιξοότητες της ζωής. Εν τω μεταξύ είχε κοιμηθεί ο ιερέας του χωριού του

και οι χωριανοί του πρότειναν να πάρει τη θέση του ο ευλαβής Σπυρίδων. Δέχτηκε

ύστερα από μεγάλη πίεση. Λίγο αργότερα τον ανάδειξαν, και πάλι χωρίς τη θέλησή

του, επίσκοπο της πόλεως Τριμυθούντος. Ως επίσκοπος πλέον ανάδειξε όλες τις

αρετές και την αγιότητά του. Έγινε πρότυπο ποιμένα ψυχών. Ζούσε να διακονεί το

λαό του Θεού, που του εμπιστεύτηκε Εκείνος, οδηγώντας χιλιάδες ψυχές στη

σωτηρία. Ταυτόχρονα είχε να επιδείξει ένα αξιοθαύμαστο κοινωνικό έργο. Ο Θεός

τον αξίωσε να επιτελεί και θαύματα, προς δόξα δική Του.

Στις μέρες του είχε ξεσπάσει στην Εκκλησία ο μεγάλος σάλος της φοβερής

αίρεσης του Αρείου. Για την αντιμετώπισή της ο Μ. Κωνσταντίνος είχε συγκαλέσει

το 325 την Α΄ εν Νικαία της Βιθυνίας Οικουμενική Σύνοδο, όπου έλαβε μέρος και

ο Σπυρίδων, εκπροσωπώντας την επισκοπή Τριμυθούντος. Εκεί ο άγιος επίσκοπος

απόδειξε, με την απλότητα που τον διέκρινε, την αλήθεια του τριαδικού δόγματος.

Διέσπασε θαυματουργικά ένα κεραμίδι ενώπιον της Συνόδου, σε φωτιά, νερό και

χώμα, παραλληλίζοντας έτσι το μυστήριο της Αγίας Τριάδος, συμβάλλοντας με τον

δικό του τρόπο, στην καταδίκη της αιρέσεων. Αργότερα το 342 έλαβε μέρος και στην

εν Σαρδική (Σόφια Βουλγαρίας) Τοπική Σύνοδο, σύμφωνα με μαρτυρία του Μ.

Αθανασίου.

Ποίμανε θεοφιλώς την επισκοπή του ως το 348, όταν ο Θεός τον κάλεσε κοντά

του, να τον επιβραβεύσει για την ενάρετη ζωή του και το σπουδαίο έργο του στην

Εκκλησία του Χριστού. Αμέτρητα πλήθη είχαν συρρεύσει στην Τριμυθούντα από

κάθε μέρος της Μεγαλονήσου να αποχαιρετίσουν τον καλό και άξιο ποιμένα τους,

τον πνευματικό τους πατέρα, τον σοφό συμβουλάτορά τους και το στήριγμά τους. Να

του ζητήσουν να πρεσβεύει αενάως στο Θεό από του ουράνιο θυσιαστήριο.

Με μεγάλες τιμές έθαψαν το σώμα του. Όμως όταν έκαμαν την εκταφή το βρήκαν

άφθορο να ευωδιάζει και να θαυματουργεί. Το έβαλαν σε μαρμάρινη λάρνακα και το

τοποθέτησαν στο νάρθηκα του ναού να το προσκυνούν και να αγιάζονται από αυτό οι

πιστοί. Το έτος 648 ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Β΄ το μετέφερε στην

Κωνσταντινούπολη για ασφάλεια, λόγω των συχνών επιδρομών των Σαρακηνών στο

νησί. Από εκεί λίγο πριν την άλωση, κάποιος ευλαβής ιερέας, ονόματι Γρηγόριος

Πολύευκτος, για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων, το μετέφερε, μαζί με το

λείψανο της αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας, στην Παραμυθιά της Ηπείρου. Το

1460 το μετέφερε στην Κέρκυρα, όπου το κληροδότησε σε κάποιον άλλο ευλαβή

κερκυραίο ιερέα, ονόματι Γεώργιο Καλοχαιρέτη. Εκεί φυλάσσεται μέχρι σήμερα,

επιτελώντας άπειρα θαύματα. Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου.

Ο Άγιος Σπυρίδων (12/12)[φωτό+ΒΙΝΤΕΟ+ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ]: Ο πολιούχος της Κέρκυρας

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου.

Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε στην Κύπρο γύρω στο 270. Από παιδί είχε κλίση στο μοναχισμό, όμως με προτροπή των γονιών του νυμφεύτηκε, αποκτώντας μια κόρη, την Ειρήνη. Ήταν εύπορος κτηματίας και κτηνοτρόφος. Λόγω του οσιακού τρόπου της ζωής του, μετά τον θάνατο της συζύγου του, κλήθηκε στον επισκοπικό θρόνο της πατρίδας του, Τριμμυθούντος (Τρεμετουσιάς). Ο επίσκοπος Άγιος υπήρξε ομολογητής στους διωγμούς του Μαξιμίνου (308-313), οπότε συνελήφθη και εξορίσθηκε. Συμμετείχε στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, όπου κατά την παράδοση θαυματούργησε με ένα κεραμίδι δείχνοντας στους αντιτριαδιστές οπαδούς του Αρείου το μυστήριο της Α. Τριάδος. Κρατώντας το κεραμίδι στο χέρι του, οι παριστάμενοι είδαν να “αναλύεται” σε ανερχόμενη φλόγα, νερό που κυλούσε στα δάκτυλά του και χώμα που παρέμεινε στην παλάμη του. Έδειξε έτσι πως, όπως το φαινομενικά απλό κεραμίδι αποτελείται από νερό, πηλό και φωτιά, έτσι και ο Θεός έχει τρεις υποστάσεις: Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα, η αλλιώς “Τριάς εν Μονάδι και Μονάς εν Τριάδι”. Ήταν ένας θαυματουργός ποιμένας. Μεταξύ των θαυμάτων του, βεβαιώνει ο Συμεών ο Μεταφραστής, ήταν η θεραπεία του αυτοκράτορα Κωνστάντιου, με επίθεση του χεριού του Αγίου. Οι συναξαριστές περιγράφουν πολλές περιπτώσεις θαυμάτων. Θεραπείες τυφλών, παραλύτων, δαιμονισμένων. Αδιάψευστος μάρτυς της θαυματουργίας του Αγίου είναι εδώ και 500 χρόνια ο Κερκυραϊκός λαός. Σχεδόν σε κάθε πανήγυρη του Αγίου είναι αδύνατο να μη γίνει κάποιο θαύμα, το οποίο πληροφορείται ο πιστός λαός μέσα από τον τοπικό τύπο, ή από αυτόπτες. Ό Άγιος πέθανε το 348 στην Κύπρο.

“ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ” ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ: Στα τέλη του 7ου αιώνα, το λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη λόγω βαρβαρικών επιδρομών. Μετά την Άλωση, ο εφημέριος Γρηγόριος Πολύευκτος, διέσωσε το λείψανο του Αγίου μαζί με το λείψανο της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, που αναστήλωσε τις εικόνες, μεταφέροντάς τα με άλογο, σε δύο σάκους στην Παραμυθιά. Για μεγαλύτερη ασφάλεια τα λείψανα μετακομίστηκαν στην Κέρκυρα [1456] και αποθησαυρίστηκαν στο ναό του Αγίου Αθανασίου. Καθώς ο Πολύευκτος δεν είχε παιδιά, κληρονόμησε τα λείψανα στο συμπατριώτη του Γεώργιο Καλοχαιρέτη. Αργότερα ο μεγάλος γιος του τελευταίου, Μάρκος, παραχώρησε το λείψανο της Αγίας Θεοδώρας στην κερκυραϊκή κοινότητα (1483). Αντιθέτως, οι δύο άλλοι γιοι του, συγκληρονόμοι του ιερού λειψάνου του Αγίου, θέλησαν να το πάρουν μακριά από την Κέρκυρα. Όμως, οι Κερκυραίοι αντέδρασαν σθεναρά και το λείψανο παρέμεινε στο νησί. Το ιερό λείψανο μεταβιβάστηκε στην κόρη του ενός, Ασημίνα, που παντρεύτηκε τον Στ. Βούλγαρη, ο οποίος αποδέχθηκε το λείψανο ως … προίκα! Έκτοτε και έως το 1925 το λείψανο ανήκε στην οικογένεια Βούλγαρη. Από το έτος αυτό περιήλθε στην εκκλησιαστική αρχή του νησιού. Ο Στ. Βούλγαρης ίδρυσε τον πρώτο ναό του Αγίου (1530) στο προάστιο του Α. Ρόκου. Το 1594 ολοκληρώθηκε ο σημερινος Ναός. Εκεί εναποτέθηκε οριστικά το άγιο λείψανο, εντός πολύτιμης λάρνακας. Ακόμη και σήμερα το ιερό λείψανο παραμένει αδιάφθορο κατά θεία ευδοκία.

ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ: Στην Κέρκυρα γίνονται τέσσερις λιτανείες του ιερού λειψάνου ετησίως. Μία κάθε Μεγάλο Σάββατο, λόγω της σωτηρίας του νησιού από τον Άγιο στο μεγάλο λιμό (1553). Δεύτερη την Κυριακή των Βαϊων, εις ανάμνηση απαλλαγής του νησιού από τη βουβωνική πανώλη του 1630. Τρίτη λιτανεία γίνεται την 11η Αυγούστου σε ανάμνηση της θαυμαστής σωτηρία του νησιού στη δεύτερη τουρκική επιδρομή (1716). Από το έτος κατάληψης της Επτανήσου από τους Άγγλους (1814) τις λιτανείες συνόδευε τιμητικό άγημα Άγγλων στρατιωτών. Αυτό απαγορεύτηκε μετά το 1837 ως συνέπεια των ταραχών κατά της αγγλικής κατοχής. Μάλιστα στη λιτανεία του 1837 πολλοί Κερκυραίοι πέταξαν αναμμένες λαμπάδες κατά του Άγγλου αρμοστή! (Ως αντίποινα η αγγλική ηγεσία απέλυσε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους του νησιού!). Τέλος η τέταρτη λιτανεία πραγματοποιείται την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου λόγω της διά του θαύματος του Αγίου σωτηρίας του νησιού και πάλι από πανώλη. Είναι γεγονός ότι ο Άγιος τιμάται περισσότερο στην Κέρκυρα ως προστάτης και ακοίμητος φρουρός. Μάλιστα παρατηρείται στην πόλη της Κέρκυρας, κάθε πρωί, πολλοί κάτοικοι να εισέρχονται στο ναό του Αγίου και να ασπάζονται τη λάρνακά του, πριν αρχίσουν τις καθημερινές τους ασχολίες.

ΘΑΥΜΑΤΑ: Για τη δεύτερη σωτηρία του νησιού από την πανώλη, λέγεται ότι τρεις νύχτες κάτοικοι της Κέρκυρας έβλεπαν ένα εξαίσιο φως στο καμπαναριό του Αγίου, ενώ κλάματα του “θανατικού” πλημμύριζαν την πόλη. Ο άγιος εμφανίστηκε σε πολλούς κρατώντας Σταυρό στα χέρια του, ενώ μια σκελετωμένη γριά χάραξε με τα νύχια της Σταυρό στο άκρο του τείχους, ως υπόσχεση ότι ποτέ ξανά θανατικό δε θα χτυπούσε την Κέρκυρα. Τις επόμενες ημέρες εξαφανίστηκε η πανούκλα. Πολλοί πιστεύουν ότι τα πασουμάκια του Αγίου φθείρονται από το περπάτημά του στον κόσμο για να βοηθήσει όσους βρίσκονται σε ανάγκη (Ν. Πολίτης). Ακόμη λέγεται ότι όταν η λάρνακα του Αγίου δεν υπακούει στα κλειδιά του ιερέα και παραμένει κλειστή, ο Άγιος λείπει μακριά και θαυματουργεί.

konstantinosa.oikonomou@gmail.com

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ: https://www.youtube.com/watch?v=oIeH-xwizqo

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ [ΜΕ ΤΟΝ ΨΑΛΤΙΚΟ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ ΕΠΤΑΝΗΣΟΥ]:

https://www.youtube.com/watch?v=Yavty8XeWhk&t=317s