Έλεγε ο Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης:

Το μοναστήρι δεν είναι δικό μας. Εμείς είμαστε φιλοξενούμενοι. Όλα είναι του Αγίου. Και τα ρούχα που φοράω και το φαγητό που τρώω του Αγίου Δαβίδ είναι. Το μόνο που έφερα, όταν ήλθα στο μοναστήρι, ήταν οι αμαρτίες μου. Και γι’ αυτές κλαίω μέχρι τώρα.

Όλους όσοι πήγαιναν στο Μοναστήρι, ο Γέροντας φρόντιζε να τους αναπαύει. Με την πολλή του αγάπη θυσιαζόταν για όλους και παρόλο που, ιδίως τα τελευταία χρόνια, υπέφερε από πολλές αρρώστιες σε κανέναν δεν είπε: «Δεν μπορώ να σε δω, να ακούσω το πρόβλημά σου».

Έλεγε στη συνοδεία του: «Ο κόσμος ούτε να φάει ζητάει, ούτε να πιει, ζητάει την αγάπη μας. Αν μπορούμε αυτό να το κάνουμε , θα επιτύχουμε στη ζωή μας ως Μοναχοί».

Ο Όσιος Ιάκωβος