Η Μαρία η Αιγυπτία συνειδητοποίησε με φρίκη την κατάστασή της, είπε το δικό της ναι στην αγιότητα, στη χάρη, στην πληρότητα της Μητέρας του Θεού, και τίποτε, μα τίποτε, δεν ήταν ικανό πια να αντισταθεί στην απόφασή της να αλλάξει ζωή.

Χρόνο με τον χρόνο, με νηστεία και προσευχή, μέσα στην ανυπόφορη ζέστη, στην καταθλιπτική μοναξιά της ερήμου πολέμησε όλο το κακό που είχε σωρεύσει στην ψυχή της· επειδή δεν είναι αρκετό να συνειδητοποιήσουμε το κακό, δεν αρκεί ούτε και η απόρριψή του με μια απλή πράξη θέλησης.

Το κακό είναι παρόν στις αναμνήσεις μας, στις επιθυμίες μας, στην αδυναμία μας, στη σήψη που φέρνει μαζί του. Έπρεπε να μάχεται μια ολόκληρη ζωή, αλλά στο τέλος αυτής της ζωής είχε νικήσει.

Είχε όντως αγωνιστεί τον καλόν αγώνα, είχε εξαλείψει κάθε κηλίδα, μπορούσε να εισέλθει στον χώρο του Θεού· όχι σε μια εκκλησία, όχι σ’ ένα τόπο, αλλά στην αιωνιότητα.

Anthony Bloom

Στο φως της κρίσης του Θεού: Πορεία από το Τριώδιο στην Ανάσταση

Εκδόσεις Εν πλω, Αθήνα 2009