Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Ἡ ταπείνωση μοιάζει μέ τήν κλωστή πού ἑνώνει τίς χάντρες σ΄ ἕνα περιδέραιο. Ἄν αὐτή ἡ κλωστή κοπῆ, τότε ὅλες οἱ χάντρες σκορπίζονται.

Ἔτσι ἄν δέν ὑπάρχει ἡ ταπείνωση νά ἑνώνη ὅλες τίς ἄλλες ἀρετές, αὐτές χάνονται καί ὁ κόπος εἶναι μάταιος.

Ἀδελφοί μου, ὁ ἐγωισμός καί ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι προνόμιο τοῦ διαβόλου.

Γι’ αὐτό καί ἐξέπεσε ὁ μισόκαλος, γι’ αὐτό καί παγιώθηκε στό κακό.

Τόν καίει ἡ ταπείνωση, ὅπως ἀναφέρεται χαρακτηριστικά καί στόν βίο τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου.

«Μέ νίκησες καί μέ ἔκαψες Ἀντώνιε, τοῦ εἶπε ὁ πονηρός, γιατί εἶσαι ταπεινός…»