Και αφού πέρασαν τρεις ευλογημένες ημέρες στη Λέσβο ξημέρωσε και η τελευταία… Οι Λαρισαίοι προσκυνητές ανηφόρισαν στη Θερμή, στον λόφο των Καρυών, στην Ι.Μ.Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Καθ’ όλη την παραμονή τους στο νησί άκουγαν την αφήγηση από το βιβλίο “η ζωή εκ τάφων” του Μητροπολίτου Γουμενίσσης, κ.Δημητρίου, με τις εμφανίσεις των Αγίων σε διάφορους κατοίκους και όλο το ιστορικό των θαυμαστών αποκαλύψεών τους σχετικά με τα μαρτύριά τους και τη θέση των σεπτών τους λειψάνων. Με τον τρόπο αυτό δέθηκαν με τους Αγίους και τους αγάπησαν ακόμη περισσότερο. Μόλις είχε αρχίσει ο Όρθρος. Ένας ένας άναψαν τα κεριά τους και ασπάστηκαν τον τάφο του οσιομάρτυρος Ραφαήλ. Με ευλάβεια και ησυχία συμμετείχαν στη Θεία Λειτουργία και κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων. Κατέβηκαν στον υπόγειο ναό και προσκύνησαν τις τίμιες κάρες και λείψανα των τριών Αγίων, καθώς και τους τάφους του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Ειρήνης. Ακολούθως οδηγήθηκαν στην κατακόμβη της Αγίας Σκέπης και στον τάφο της μακαριστής Γερόντισσας και κτίτορος της μονής Ευγενίας Κλειδαρά. Στο τέλος αναχώρησαν, αφού πήραν την ευχή της Ηγουμένης Ταβιθά, η οποία τους μίλησε για πρόσφατα θαύματα του Αγίου Ραφαήλ.
Χαρούμενοι και ενισχυμένοι πνευματικά κατευθύνθηκαν στο νότιο τμήμα της Λέσβου. Πέρασαν από το χωριό Τρύγονα και άναψαν ένα κεράκι στον τάφο ενός αγιασμένου ιερέα, του παπα Φώτη Λαυριώτη. Πρόκειται για έναν ακόμη σύγχρονο “διά Χριστόν σαλό” άνθρωπο που άφησε ανεξίτηλο το πνευματικό του χνάρι σε αυτόν τον υλόφρονα και “λογικό” κόσμο.
Τελευταίος σταθμός το Πλωμάρι, η έδρα του ούζου, με τα πολλά καζαναριά. Όλοι απόλαυσαν καφεδάκι και ουζάκι δίπλα στη θάλασσα αποχαιρετώντας το νησί. Κάνοντας μια τελευταία βόλτα στην παραλιακή οδό της Μυτιλήνης επιβιβάστηκαν στο πλοίο γεμάτοι ωραίες αναμνήσεις.
Όμως δεν τέλειωσαν όλα εδώ…
- Στην Ι.Μ.Αγ.Ραφαήλ
- Ο τάφος του αγ.Ραφαήλ
- Τοιχογραφία με το ιστορικό
- Το πιθάρι που έκαψαν την αγ.Ειρήνη
- Τάφος αγ.Ειρήνης
- Τάφος αγ.Νικολάου
- Στον τάφο του παπα φώτη του Λαυριώτοι
- Πλωμάρι
- Ένα ουζάκι στο Πλωμάρι
- Περνώντας από τη Χίο