Από τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη, Θεολόγο.
Η χριστιανική ανθρωπότητα πανηγυρίζει και πάλι το κορυφαίο γεγονός της πίστης και της ιστορίας. Το πιο συγκλονιστικό θαύμα των Ευαγγελίων. Το κορυφαίο σημείο Θεοφάνειας. Αυτό, στο οποίο στηρίζεται εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια τώρα το οικοδόμημα της Εκκλησίας.
Αυτό το γεγονός είναι η Ανάσταση του Χριστού. Η συντριβή δηλαδή του θανάτου και του Άδη.
Ότι ο Χριστός πέθανε πάνω στον Σταυρό το βεβαιώνουν οι Ρωμαίοι στρατιώτες. Το αποδεικνύει η ταφή Του.
Ότι αναστήθηκε το πιστοποιούν οι Μυροφόρες, ο άδειος τάφος, τα οθύνια και το σουδάριο, η ατιμωρησία των φρουρών κ.α. Οι στρατιώτες εκείνοι φύλαγαν τον Τάφο από τους ανθρώπους. Και οι σφραγίδες τον φύλαγαν από τους στρατιώτες.
Αν είχε κλαπεί το Σώμα του Χριστού, γιατί δεν το πρόβαλαν ως επιχείρημα οι Ιουδαίοι για να αποστομώσουν τους Αποστόλους που λίγο πιο πέρα από τον Τάφο κήρυτταν την Ανάσταση Του;
Το θαύμα της Αναστάσεως βεβαιώνουν και οι πολλές εμφανίσεις του Αναστημένου Χριστού ( ένδικα στον αριθμό) καθώς και η αλλαγή των Μαθητών. Πριν την Ανάσταση ήταν απογοητευμένοι, κλεισμένοι στο Υπερώον των Ιεροσολύμων «διά τον φόβον των Ιουδαίων». Μετά την Ανάσταση, γίνονται διαπρύσιοι κήρυκες και μάρτυρές της. Και για την μαρτυρία τους αυτή, φτάνουν στο σημείο θανάτωσης. Να την υπογράψουν με το αίμα τους.
Οι Μαθητές είδαν Αναστημένο τον Χριστό να τους ευλογεί. Τον ψηλάφισαν, συνομίλησαν και συνέφαγαν μαζί Του. Δεν είδαν το φάσμα, « το πνεύμα του Χριστού» κατά πως λένε οι πνευματιστές ότι βλέπουν οι πειραματιζόμενοι. Είχαν απτές αποδείξεις της Αναστάσεως Του. Γι’ αυτό και διακηρύττουν «Ο ακηκόαμεν ο εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ο εθεασάμεθα και οι χείρες ημών εψηλάφησαν…»
Δεν ευσταθούν οι ενστάσεις των αρνητών της Αναστάσεως ότι τάχα έπεσαν θύματα υπνωτισμού οι Μαθητές. Ποιός και γιατί να τους υπνωτίσει; Ούτε ότι πλανηθήκαν. Μπορεί να πλανώνται λίγοι για πολύ καιρό και πολλοί για λίγο καιρό. Όμως να πλανώνται πολλοί αιώνες τώρα, είναι παντελώς αδύνατο.Τον ισχυρισμό αυτόν διαψεύδει η επί δύο χιλιάδες χρόνια τώρα ύπαρξη του Χριστιανισμού. Επιτυχώς παρατηρήθηκε ότι όσο κι αν βασανίσουμε λογικά το θέμα, από αυτό θα ακούγεται μόνον η φωνή: Χριστός Ανέστη!
Κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να παίξει με τον θάνατο σαν να ήταν σκυλάκι, παρά Εκείνος που διακήρυξε: « Εγώ ειμί ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων και εγενόμην νεκρός και ιδού ζων ειμί εις τους αιώνας των αιώνων και έχω τας κλείς του θανάτου και του Άδου».
Στους ορθολογιστές διαφωτιστές και άθεους, αλλά και σε όσους φρονούν ότι ο Χριστιανισμός είναι τάχα μύθος και ανθρώπινη επινόηση, υπενθυμίζουμε την δηκτική απάντηση του Γάλλου διπλωμάτη Ταλεϋράνδου προς σύγχρονό του ομοεθνή, που είχε επινοήσει για την σκεπτικιστική εποχή του θρησκεία (ένα είδους Ορθολογισμού με χριστιανικό επίχρισμα), που όμως δεν εύρισκε αυταπόκριση στον κόσμο. Για να επιτύχει, του είπε: « Δεν υπάρχει παρά ένας και μόνον τρόπος Πήγαινε να σταυρωθείς και την Τρίτη ημέρα να αναστηθείς…».
Η Ανάσταση του Χριστού απόδεικνύει την θεότητα Του, Είναι η απάντηση του ουρανού ότι η θυσία επί του Σταυρού έγινε αποδεκτή.
Η Ανάσταση είναι Ο ακρογωνιαίος λίθος πίστης μας. Το Βατερλό της απιστίας.
Συνοψίζοντας παρατηρούμε ότι θρησκευτικά και φιλοσοφικά συστήματα μπορεί να επινοεί καθένας. Ή μπορεί να επαγγέλεται αθεϊα και υλισμό ως υποκατάστατα της πίστης. Αλλά αυτά δεν ικανοποιούν το αίτημα της ανθρώπινης ψυχής. Δεν παρέχουν λύτρωση. Αυτήν παρέχει μόνον ο Θεάνθρωπος Χριστός. Ο Νικητής του θανάτου και του Άδου.