Νικηφόρος Κομπότης (Ἀρχιμανδρίτης)

-Εἶσαι φαινόμενο, Μικρέ! Τόση σοφία ποῦ τή βρῆκες; Μᾶς θάμπωσες. Μπροστά Σου σβήνει ὁ Σαμουήλ! Κι ὁ μέγας Σολομών βουβαίνεται, σάν μαθητούδι!

Ἀλλά, ἐμπιστεύσου μας τά ὄνειρά Σου. Γιατί, σύντομα φτάνεις στό σταυροδρόμι τῆς ζωῆς. Ποῦ θά στραφεῖς; Τί λαχταράει ἡ ψυχή Σου;

Ὅλοι ἐμεῖς, οἱ διδάσκαλοι τοῦ Ἰσραήλ, τό βλέπομε: Εἶσαι πανέξυπνος. Ὅπου κι ἄν πᾶς, θά διακριθεῖς. Σέ γοητεύουν μήπως οἱ σπουδές σέ κάποια Ἀνώτατη Σχολή; Σέ φημισμένα Ἰνστιτοῦτα; Στό πιό λαμπρό Πανεπιστήμιο τῆς Γῆς;

Τό προφητεύομε μέ σιγουριά: Ἔχεις τό «Ἄριστα» στήν τσέπη. Καί τέλειος θά βγεῖς. Σέ ὅ,τι καί ἄν θελήσεις νά ἀκολουθήσεις.

-Νά… πλένω πόδια θέλω!

-Ἀκούσαμε καλά; Γεράσαμε καί βαρυακοῦμε. Πές το πάλι!

-Νά πλένω πόδια θέλω!

-Ἔχεις χιοῦμορ, παιδί μας! Μά δέν τό σκέφτηκες καλά. Σέ τέτοιο ξεπεσμό Ἐσύ, μέ τόσα τάλαντα παιδί; Ἔτσι τό βλέπομε ἐμεῖς. Μέ τήν πεῖρα πού ἔχομε! Λοιπόν: Ἀπάντησέ μας σοβαρά.

-Δέν λέω ἀνέκδοτα· γιά γέλια. Θέλω νά πλένω πόδια.

-Ἀδύνατο!

-Ὑπάρχει «ἀδύνατο» γιά τόν Θεό;

-Μά… αὐτό δέν εἶναι καρριέρα. Εἶναι δουλειά γιά ἄτομα περιθωριακά!..

-Καί τοῦ Θεοῦ δουλειά!

-Τοῦ Εὐλογητοῦ;! Γιά τόν Κύριο μᾶς λέει ἡ Γραφή, ὅτι Τόν εἶδε ὁ Ἡσαΐας, νά κάθεται σέ θρόνο δόξης ὑψηλό· καί γύρω Του τά Χερουβείμ· νά Τόν ὑμνοῦν! Τί εἶναι αὐτά πού λές; Μᾶς γκρέμισες τά ὄνειρα πού κάναμε γιά Σένα! Εἶναι, νά μή σοῦ φύγει τό μυαλό! Ὁ «ΩΝ», Αὐτός πού ἔπλασε τόν ἄνθρωπο, νά σκύβει τόσο χαμηλά! Νά ζώνεται ποδιά! Νά πλένει λασπωμένα πόδια! Ποτέ!

Καί ὅμως, ἦταν δυνατόν!

Λάθος δέν ἦταν ὁ Χριστός!

Οἱ Φαρισαῖοι εἶχαν λάθος!…

(Ἀπό τό Panorama, Μάιος 2007, Διασκευή)