Του Αρχιμ. Τιμοθέου Λαϊβερά, Αρχιερατικού Επιτρόπου Σαλαμίνος.
Ἡ ἐκδημία τοῦ σεβαστοῦ καὶ ἰδιαιτέρως ἀγαπητοῦ μας Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Τυρνάβου κυροῦ Ἰγνατίου μᾶς προκάλεσε θλίψη μεγάλη. Ὡς πρόσωπο καὶ ἐγὼ ἀγαπητὸ καὶ μέλος τῆς ὁμηγύρεως τῆς ἐκλεκτῆς τοῦ Δεσπότη μας καὶ ἐπιστήθιου φίλου μου, θὰ ἤθελα νὰ ἐκφράσω τὴν ἀπεριόριστον συμπάθειαν ἐπὶ τῇ ἐκδημίᾳ πρὸς σέ, τὸ ἀγαπητό μου παιδὶ καὶ σεβαστὸν ἀρχιμανδρίτην καὶ πρωτοσύγκελλον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καὶ Τυρνάβου, π. Αχίλλιον καὶ πρὸς τὰ ἄλλα παιδία τῆς πνευματικῆς συντροφιᾶς, τὸν π. Ἰγνάτιο καὶ τὸν π. Μωυσῆ καὶ εἰς τὰ παιδιὰ ὅπου ὑπηρετοῦν εἰς τὰ γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Γεγονὸς πλέον ἀληθινὸν καὶ μοναδικόν! Ὁ Μητροπολίτης Λαρίσης καὶ Τυρνάβου κυρὸς Ἰγνάτιος, ὁ παιδικός μου φίλος, ὁ συμπατριώτης μου, ὁ ἐκλεκτὸς συνεργάτης μου καὶ ὁ εὐλαβέστατος λειτουργὸς καὶ μυσταγωγὸς τῆς Ἁγίας ἡμῶν ἐκκλησίας, μέλος τίμιον καὶ ἄξιον καθ΄ ὅλα τὰ στάδια τῆς προσφορᾶς καὶ τῆς διακονίας του ἐν αὐτῇ, ήδη εὑρίσκεται εἰς τὴν θριαμβεύουεσα ἐκκλησία ἀπολαμβάνων τὴν μακαριότητα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν .
Λειτουργὸς πλέον ἐν τῷ ἐπουρανίῳ θρόνω – ἐνώπιος ἐνωπίῳ – τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀμνοῦ, προσφέρων καὶ ἐκεῖ τὴν διακονία του ὑπὲρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων καὶ τών τοῦ λαοῦ ἁγνοημάτων.
Ὁ Δεσπότης σου καὶ πατέρας σου, «ὁ Δεσπότης μου καὶ μοναδικός μου Φίλος ἔφυγε» μοῦ εἶπες, π. Αχίλλιε, τὴν ἡμέρα τὴν μεγάλην καὶ μοναδικήν. Ἔφυγε καὶ μᾶς ἄφησε! Δὲν ἔχουμε πλέον τὸν Δεσπότη μας, τὸν πατέρα μας καὶ φίλο μας.
Τὸ παιδὶ τῆς Σαλαμῖνος καὶ ἐνορίτης τοῦ Ι.Ν. Ἁγίου Μηνᾶ Σαλαμῖνος, ὅπου ἐγεννήθη, ἐβαπτίσθη, ἐγαλουχήθη, ἐδιδάχθη τὴν ἀγάπη καὶ τὴν πίστη πρὸς τὸν Θεό. Τὸ παιδὶ τῆς Σαλαμῖνος, ὅπου ἠγωνίσθη τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως, ὅπου ἐδιδάχθη τὴν ὑπομονή, τὴν ὑπακοή, τὴν ταπείνωση, ὅπου ἔζησε φίλος μεταξὺ ἀγαπημένων φίλων, ὅπου καὶ ἐδοκιμάσθη! Καὶ ἀπέδωκε καρπὸ ἑκατονταπλασίονα εἰς τὸν Ι.Ν. Ἁγίου Μηνᾶ, ὅπου ἔλαβε ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη κυρὸ Βαρθολομαῖο τὸ χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης. Ὅπου ὑπηρέτησε εἰς τὰ κατηχητικὰ σχολεῖα τῆς ἐνορίας. Πλέον «οὐκ ἔστι μεθ’ ἡμῶν, ἔφυγε, πάτερ μου, ἀλλὰ ὑπηρετεῖ καὶ διακονεῖ τὸ νοερὸν καὶ ὑπερουράνιον θυσιαστήριον τῆς θριαμβευούσης ἐκκλησίας.
Ἔφυγε !!
Ὅμως, ἐκλεκτὲ διάκονε τῆς Ἐκκλησίας Ἀχίλλιε, τὸ δάκρυ τῆς εἰς οὐρανοὺς ἐκδημίας τοῦ μακαριστοῦ Ἰγνατίου μετατρέπεται εἰς δάκρυα χαρᾶς, χαρᾶς, χαρᾶς , καθότι «προσδοκῶμεν ἀνάστασιν νεκρῶν». Ἔχομε ἀκράδαντον τὴν πίστην καὶ τὴν πεποίθησιν ὅτι μία λαμπρὰ καὶ μοναδικὴ καὶ αἰώνια ἡμέρα, ναί, όντως εκεῖ θέλομε ποτὲ συναντηθῆ, ὅλοι μαζὶ μὲ τὸν ἀποχωροῦντα σήμερον ἀρχιερέα κυρὸν Ἰγνάτιον. Θὰ συναντηθοῦμε καὶ θὰ ζήσουμε αἰωνίως τὴν μακαριότητα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Θὰ ζήσουμε ὅλοι μαζὶ εἰς τὴν θριαμβεύουσα ἐκκλησία τὴν «ἠτοιμασμένην ἀπὸ καταβολῆς κόσμου».
Ὁ Δεσπότης μας, ὁ πατέρας καὶ φίλος, πλέον ζεῖ καὶ εὐφραίνεται καὶ λειτουργεῖ εἰς τὸ νοερὸν καὶ ὑπερουράνιον θυσιαστήριον, ὅπου ἐν ἀναμονῇ καὶ ὅποτε θέλει τὸ Ἅγιο Θέλημα τοῦ Οὐρανίου Πατρὸς καὶ Θεοῦ, θὰ ἀπολαύσουμε καὶ ἡμεῖς .
Πρῶτος ἐγώ, ὁ ἀχρεῖος ἱερεὺς τῆς ἐπιγείου Ἐκκλησίας εἰς τὸν Ι.Ν. Ἁγίου Μηνᾶ δὲν ζητῶ, τὴν ἀπολαμβάνω, τὴν αἰσθάνομαι, τὴν εὐχή του καὶ βεβαίως καὶ ὅλη ἡ ἐκλεκτὴ ὁμήγυρίς του.
Ἰγνάτιέ μου, Σεβαστέ μου Φίλε, Ἀγαπητέ μου Ἀδελφέ, Ἅγιε καὶ ἀγαπητὲ διάκονε τῆς Ἐκκλησίας, δὲν δακρύζω, ἀλλὰ ἐλπίζω καὶ ἀναμένω τὸ ἀπέραντο ἔλεος τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ τὴ σωτηρία ἐμοῦ καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Χαῖρε Ἰγνάτιε,
Χαῖρε Τιμόθεε, εἶπε ὁ π. Δαμασκηνός, ἐν ἀναμονῇ καλῆς συνάντησης.