Α) 1.Εσπερινός: 7.00 μ.μ.

2.Όρθρος: 7.00 π.μ.

 Β) Θεία Λειτουργία θα τελέσουμε:

1.Κάθε Σάββατο και κάθε Κυριακή.

2.Τρίτη 1 Μαϊου-ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΜΗΝΙΑΣ.

3.Τετάρτη 2 Μαϊου (Αθανασίου του Μεγάλου-ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ).

4.Τρίτη 8 Μαϊου (Ιωάννου του Θεολόγου).

5.Τετάρτη 9 Μαϊου (Ησαϊου προφ. – Χριστοφόρου μεγ/ρος – Νικολάου εν Βουνένοις).

6.Πέμπτη 10 Μαϊου.

7.Παρασκευή 11 Μαϊου (Κυρίλλου και Μεθοδίου των Θεσσαλονικέων ισαποστόλων).

8.Τρίτη 15 Μαϊου (ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΜΑΣ ΑΓΙΟΥ ΑΧΙΛΛΙΟΥ)

9.Πέμπτη 17 Μαϊου (ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ).

10.Δευτέρα 21 Μαϊου(Κων.νου και Ελένης των βασιλέων και ισαποστόλων).

11.Παρασκευή 25 ΜαΪου(Γ’ εύρεση κεφαλής Τιμίου Προδρόμου).

12.Δευτέρα 28 ΜαΪου(ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ).

 

Γ) Παρακλήσεις στον Άγιο Λουκά,αρχιεπ. Συμφερουπόλεως και Κριμαίας.

 Κάθε Τρίτη στις 7.30 το απόγευμα θα ψάλλεται στο Ναό μας η Παράκληση στον άγιο Λουκά και θα τίθεται προς προσκύνηση από τους πιστούς χριστιανούς τεμάχιο του χαριτοβρύτου λειψάνου του που φυλάσσεται στο Ναό μας και είναι δωρεά του Σεπτού μας Ποιμενάρχου,κ.Ιγνατίου.

 

Δ)ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΑΧΙΛΛΙΟΥ  ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ-ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ:

Στις 15 Μαϊου 2018 εορτάζει ο πολιούχος μας, άγιος Αχίλλιος ο Μυροβλύτης και πανηγυρίζει ο φερώνυμος Μητροπολιτικός Ιερός Ναός μας.Το πρόγραμμα των λατρευτικών εκδηλώσεων έχει ως εξής:

-Τρίτη 8 Μαϊου 2018 ( Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου):

  •  7.00 π.μ.:Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
  •  7.00 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση του Αγίου Λουκά.

-Τετάρτη  9 Μαϊου 2018 (Προφήτου Ησαίου, Αγίου Χριστοφόρου,  Οσιομ. Νικολάου εν Βουνένοις):

  • 7.00 π.μ.:Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
  • 7.30 μ.μ.: Ομιλία του λογίου κληρικού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Πρωτοπρεσβυτέρου π.Θεμιστοκλή Χριστοδούλου. Στην εκδήλωση θα αποδώσει επίκαιρους ύμνους το “ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ” υπό την διεύθυνση του πρωτοψάλτη κ. Θεοδόση Διαμάντη.

-Πέμπτη 10 Μαϊου 2018: 

  • 7.00 π.μ.:Όρθρος και η θεία Λειτουργία.
  • 7.00 μ.μ. προεόρτιος Εσπερινός και ΙΕΡΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ.

-Παρασκευή 11 Μαϊου 2018: 

  •  7.00 π.μ.:Όρθρος και η θεία Λειτουργία.
  • 7.00 μ.μ. προεόρτιος Εσπερινός, η ακολουθία του ΜΙΚΡΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ και ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ του Αγίου Αχιλλίου.

-Σάββατο 12 Μαϊου 2018:

  • 7.00 π.μ.:Όρθρος και η θεία Λειτουργία.
  • 7.00 μ.μ.:Αναστάσιμος προεόρτιος Εσπερινός και ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ του Αγίου Αχιλλίου.

-Κυριακή 13 Μαϊου 2018:

  • 7.00 π.μ.:Όρθρος και Θεία Λειτουργία μετά θείου κηρύγματος.
  • 8.00 μ.μ.:Αρχιερατικός Εσπερινός  και οι Χαιρετισμοί του Αγίου Αχιλλίου μπροστά στη λάρνακα των λειψάνων του αγίου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, κ.Ιγνατίου.

-ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΜΑΪΟΥ 2018:

  • 7.30 μ.μ.:Μέγας πανηγυρικός πολυαρχιερατικός Εσπερινός, επί τη εορτή του Αγίου Αχιλλίου, μετ΄αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος.
  • 10.15 μ.μ.:Ιερά Αγρυπνία, στην οποία θα ψάλλει η χορωδία της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής «Ο Άγιος Αχίλλιος» υπό την διεύθυνση του Σχολάρχου αυτής κ.Ηλία Παπαδόπουλου.

-ΤΡΙΤΗ 15 ΜΑΪΟΥ 2018:

  • 7.00 π.μ.:Πανηγυρικός Όρθρος και πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο,
  • 10.45 π.μ.:Λιτάνευση των χαριτοβρύτων λειψάνων και της εικόνας του Αγίου Αχιλλίου στην Κεντρική Πλατεία, όπου θα τελεστεί αρτοκλασία από την εορτάζουσα Ομοσπονδία Επαγγελματιών, Βιοτεχνών & Εμπόρων Ν. Λάρισας και τον εορτάζοντα Εμπορικό Σύλλογο της πόλης μας.
  • 8.00 μ.μ.:Μεθέορτος Αναστάσιμος Εσπερινός και ΑΓΡΥΠΝΙΑ της Αποδόσεως του ΠΑΣΧΑ, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ιγνατίου.

-Τετάρτη 16 Μαϊου: 6.15 μ.μ. η Θ΄ (ενάτη) Ώρα του Πάσχα, η Τελετή της Αποδόσεως του Πάσχα και ο Μέγας Εσπερινός της εορτής της Αναλήψεως του Κυρίου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε όλες τις ιερές Ακολουθίες θα είναι ανοικτή η λάρνακα των λειψάνων του Αγίου Αχιλλίου.

 

Ε) ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ:

Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής:

Στις 26 Μαϊου είναι φέτος το Σάββατο της Πεντηκοστής,που η Εκκλησία μας έχει ορίσει να είναι ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ, δηλ. ημέρα μνήμης όλων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων.

Στο Ναό μας θα κάνουμε:

1.Την Παρασκευή 25 Μαϊου, στις 7 το απόγευμα,τον Εσπερινό, όπου θα ψαλλεί ο κανόνας υπέρ των κεκοιμημένων και στο τέλος το Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως αυτών.

2.Το Σάββατο 26 Μαϊου,το πρωί 7.00 – 9.30, τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία, οπότε στο τέλος θα ψαλλεί το Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων αδερφών.

 

1)Ψυχοσάββατο. Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου. Ο θάνατος είναι άλλωστε για τη νοοτροπία της εποχής μας το τέρμα. Οι κεκοιμημένοι μάς πονούν, αλλά πρέπει να ζήσουμε. Να προχωρήσουμε. Και το μνημόσυνο είναι μόνο ατομική υπόθεση. Όταν συμπληρώνονται οι μέρες, οι σαράντα, ο χρόνος, θυμόμαστε. Πάμε στο ναό. Έρχονται και όσοι μας αγαπούν και όσοι αγαπούσαν τον κεκοιμημένο. Και φτάνει. Γιατί άραγε όλοι μαζί, να έχουμε δύο ημέρες το χρόνο στις οποίες να θυμόμαστε πάντας τους κεκοιμημένους. Έτσι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων ορθοδόξων χριστιανών, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομονάχων, μοναχών, γονέων, προγονέων, πάππων, προπάππων, διδασκάλων, αναδόχων ημών εν τη πίστει…

 

Κι όμως. Στο ψυχοχάρτι του Σαββάτου πριν την Πεντηκοστή, πριν την Κυριακή του ξεκινήματος της παρουσίας της Εκκλησίας στον κόσμο, όπως και το Σάββατο  των Απόκρεω, πριν την Κυριακή της ανάμνησης ότι θα έρθει η τελευταία Κρίση,αποτυπώνεται όχι μόνο η μνήμη, αλλά και η ελπίδα. Μνήμη ότι οι αγαπημένοι μας ουκ απέθανον αλλά κοιμώνται. Μνήμη ότι η αγάπη δεν νικήθηκε από το θάνατο. Ότι μπορεί ένα κομμάτι μας να έφυγε μαζί του, να τάφηκε στο χώμα, κι όχι μόνο από όσους γνωρίσαμε, αλλά και από όλους όσους έζησαν πολύ πριν από εμάς, απ’ αιώνος, όμως τίποτε δεν τελείωσε. Επειδή Χριστός Ανέστη ο θάνατος εσκυλεύθη. Επειδή Χριστός Ανέστη θα βρεθούμε ξανά με όλους όσους προηγήθηκαν. Κοντά στον Θεό των πνευμάτων και πάσης σαρκός. Εν τόπω φωτεινώ και χλοερώ και αναψύξεως. Και δεν θα είναι η συνάντησή μας μόνο εν πνεύματι. Δικό μας και δικό τους. Θα έρθει η ώρα που το σώμα τους και το δικό μας θα βγούνε από τις κρύπτες του θανάτου. Και θα ενωθεί η συμφυΐα, σε έναν τρόπο αιώνιο και χωρίς μετατροπή. Όπου ο έσχατος εχθρός θα καταργηθεί. Και θα είναι η ύπαρξη συνάντηση με το Φως και την γλυκύτητα της ωραιότητος του προσώπου του Χριστού και των Αγίων Του. Η Εκκλησία που δεν θα είναι μόνο μια πρόσκληση ένταξης στο σώμα του Χριστού, αλλά το ίδιο το Σώμα από το οποίο δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε.

Προγευόμαστε αυτή την χαρά να είμαστε μέλη του Σώματος κάθε φορά που τελούμε την Θεία Λειτουργία. Αυτήν στην οποία πιστεύουμε και ζούμε το διαρκές παρόν της Βασιλείας του Θεού. Της συνάντησης ζώντων και κεκοιμημένων, αγίων και αμαρτωλών, μελίσματος και μη διαίρεσης, βρώσεως και μη δαπανήσεως εν τω Χριστώ. Μόνο που τα δύο αυτά Σάββατα νιώθουμε τους κεκοιμημένους πιο κοντά μας. Γιατί δεν είμαστε μόνο εμείς που έχουμε να θυμόμαστε. Αλλά όλο το σώμα του Χριστού. Και η μνημόνευση των ονομάτων, μακρόσυρτη υπό τον ήχο του «Κύριε ελέησον», μάς υπενθυμίζει ότι η αγάπη δεν είναι μόνο για τους οικείους και συγγενείς, αλλά για όλους που εν Χριστώ γίνονται οι κατεξοχήν οικείοι μας. Οι αδελφοί μας.

Ας βρεθούμε το απόγευμα της Παρασκευής και το πρωί του Σαββάτου στο ναό της γειτονιάς μας. Μεγαλύτεροι και μικρότεροι. Πρέπει να ζήσουμε, αυτό είναι δεδομένο. Έτσι κι αλλιώς ο θάνατος για μας δεν είναι τέρμα, αλλά μια στάση και ένα πέρασμα, ένα Πάσχα. Τη στάση την περνάμε μόνοι μας, ακόμη κι αν έχουμε την ώρα του θανάτου κοντά μας αυτούς που μας αγαπούνε. Ο θάνατος είναι η προσωπική μας έξοδος, στην οποία κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει, να καταλάβει, να συντροφεύσει. Μία ροπή όμως είναι η στάση. Και μπαίνουμε στο πέρασμα της ανάστασης. Συντροφευμένοι από όσους έχουν προηγηθεί και πρωτίστως όσους αγάπησαν το Θεό και τον άνθρωπο. Κι αυτοί θα μας οδηγήσουν στο να αναγνωρίσουμε Εκείνον που θανάτω τον θάνατον επάτησε.
Ας Τον παρακαλέσουμε λοιπόν. Και των κεκοιμημένων μνημόνευσον Σωτήρ μου, εν δόξη όταν έλθης. Των δικών μας και όλων των ανθρώπων. Να συναντιόμαστε στην αγάπη Σου!

Ψυχοσάββατο: να μην ξεχάσω…
…να δώσω τα ονόματα των νεκρών μου στην Εκκλησία,
για να μνημονευτούν
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

2)Θεοδόσιος Μαρτζοῦχος (Ἀρχιμανδρίτης Ἱ. Μ. Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης)
Ὁ Χριστὸς «ἐπεξηγώντας» στοὺς Σαδδουκαίους τὸ μυστήριο τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν ἔλεγε ὅτι εἶναι Θεὸς τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰακὼβ καὶ «οὐκ ἔστιν Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων» (Ματθ. 22, 32). Αὐτὴ τὴν διδαχὴ τοῦ Χριστοῦ ἀκολουθώντας ἡ Ἐκκλησία ἔθαπτε τοὺς βιολογικὰ νεκροὺς Χριστιανοὺς ἔξω ἀπὸ τὸν ναό, ἐντός τοῦ ὁποίου τελοῦσε τὰ μυστήρια καὶ ἰδιαιτέρως τὴν Εὐχαριστία θεωρώντας ὅτι «παρὰ τῷ Θεῷ πάντες ζῶσι».Τὰ ψυχοσάββατα καὶ τὰ μνημόσυνα τῶν κεκοιμημένων (ὅταν τελοῦνται μὲ τὸν σωστὸ τρόπο) εἶναι ἡ οὐσιαστικότερη φανέρωση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Μέσα στὴν Ἐκκλησία οἱ ἄνθρωποι ἀγωνίζονται νὰ πάψουν νὰ εἶναι μονάδες, τμήματα, μέλη καὶ προσπαθοῦν νὰ ἑνωποιηθοῦν στὸ ἕνα σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Νὰ γίνουν ἀδέρφια. Νὰ γίνουν ἕνα σῶμα. Νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὸ ἀποσπασματικὸ καὶ νὰ γίνουν ὁλοκληρία. Νὰ βιώσουν τὰ λόγια τῆς προσευχῆς τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Πατέρα ὅταν παρακαλεῖ γιὰ τοὺς μελλοντικοὺς Χριστιανοὺς (ποὺ θὰ ὑπάρξουν ἀπὸ τοὺς λόγους τῶν ἀποστόλων): «νὰ εἶναι ἕνα ὅπως ἐμεῖς (Πατὴρ καὶ Υἱὸς) εἴμαστε ἑνωμένοι καὶ νὰ ἑνωθοῦν μαζί μας γιὰ νὰ πιστεύσει ὁ κόσμος ὅτι Σὺ μὲ ἔστειλες» (Ἰω 17, 21).Αὐτὸ τὸ ἔργο, τῆς ἑνώσεως μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μεταξύ μας, γιορτάζουμε στὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Ἅγιος Παράκλητος ἔρχεται μὲ τὴν Πεντηκοστὴ στὸν κόσμο καὶ στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ ὁδηγήσει τοὺς ἀνθρώπους στὴν ἀλήθεια τῆς ἐλευθερίας ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ ὁ ὁποῖος κάνει δύσκολη τὴν ἑνότητα.Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο φωτίζει καὶ ἁγιάζει τὶς καρδιὲς ὥστε νὰ μάθουν νὰ ἀγαποῦν καὶ ἔτσι νὰ μοιάσουν τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ κέντρο τοῦ κύκλου. Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ ἀκτίνες τοῦ κύκλου. Ὅσο πορευόμαστε πρὸς τὸ κέντρο τοῦ κύκλου τόσο πλησιάζουμε καὶ μεταξύ μας. Ἐγγίζοντας πρὸς τὸν Χριστὸ «ἐν ταυτῷ» ἐγγίζουμε καὶ πρὸς ἀλλήλους. Τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ φωτίζει σ’ αὐτὴν τὴν διπλὴ πορεία ἐνδυναμώνοντάς μας στὸν κόπο τῆς ἐξόδου ἀπὸ τὴν ἐγωιστική μας αὐταπάτη. Μένοντας στὸν ἐγωισμό, μένουμε μόνοι. Ἀκίνητοι σὲ αὐταπάτη ἀεικινησίας. Ἀπλησίαστοι καὶ ἀδιάφοροι. Ξένοι. Μὲ μία καρδιὰ ποὺ γίνεται σιγὰ-σιγὰ «λίθινη». Ὁ Θεὸς μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, διὰ τοῦ προφήτη Ἰεζεκιήλ, κραυγάζει: «Δῶστε μου τὴν πέτρινη καρδιά σας καὶ θὰ τὴν κάνω σάρκινη» (Ἰεζ. 36, 26). Σὲ μᾶς μένει νὰ ἀνταποκριθοῦμε. Ἂν ναί, τότε θὰ ΄ρθεῖ καὶ θὰ κατοικήσει μέσα μας καὶ θὰ γεμίσει ἡ καρδιά μας ἀπὸ τὰ δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. 5, 22).

Ὅταν, λοιπόν, αὐτά, ἔστω καὶ κατ’ ἀρχὰς καὶ ἐν μέρει, ἀρχίσουν νὰ ὑπάρχουν στὰ μέλη-χριστιανοὺς τῆς Ἐκκλησίας, τότε ἀρχίζει νὰ σαρκώνεται τὸ μέγα μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Τότε οἱ Χριστιανοί, μέσα στὴν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ τὴν ὁποία Ἐκεῖνος τοὺς ἔδωσε καὶ γιὰ τὴν ὁποία χαίρουν• ἀγαποῦν καὶ νοιάζονται ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Γίνονται ἀδέρφια. Ἀποχτοῦν κοινότητα σκέψης καὶ τρόπου. Γίνονται κοινότητα σὲ ὅλα, στὴν χαρά, στὴν θλίψη, στὶς ἀνάγκες, στὴν ἄνεση. Τότε οἱ ἀρετὲς ποὺ φυτρώνουν σιγὰ-σιγὰ στὴν καρδιὰ ἀρχίζουν νὰ καρποφοροῦν καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι (δικοί μας καὶ ξένοι) γίνονται ἀδέρφια μας.

Γνωρίζοντας τὴν ἀδυναμία καὶ τὸ τρεπτὸ τῆς φύσεως οἱ χριστιανοὶ ἀγωνίζονται γιὰ ὅσο γίνεται μεγαλύτερη μετοχὴ στὴν χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ὄχι μηχανικά, μὲ μόνη τὴν μετοχὴ στὰ μυστήρια, ἀλλὰ οὐσιαστικά. Μὲ τὴν βοήθεια τῶν μυστηρίων, στὴν ἐλευθερία ἀπὸ τὸν ψυχοσωματικὸ ἐγωισμὸ ποὺ ἐμποδίζει τὴν ἀγάπη καὶ ἀνακόπτει τὴν πορεία πρὸς τὴν ἀδερφό.

Στὴν γιορτὴ λοιπὸν τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς ποὺ εἶναι φανέρωση τοῦ τρόπου τῆς Ἐκκλησίας, οἱ χριστιανοὶ (τὴν παραμονὴ) προσεύχονται γιὰ τοὺς ἀδερφούς τους ποὺ ἔχουν φύγει ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο καὶ ἔχουν περάσει στὴν κατάσταση ποὺ προσδιορίζεται μόνον ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ.

Στὸ μέτρο ποὺ κάποιος ἔγινε μέτοχος τῶν ἀρετῶν τοῦ Χριστοῦ, τόσο Τοῦ μοιάζει, τόσο ἄνεση ἔχει στὴν σχέση μαζί Του. Οἱ μάρτυρες καὶ οἱ Ἅγιοι, μεγάλη· οἱ ὑπόλοιποι χριστιανοί, ἀνάλογα. «Ἀστὴρ ἀστέρος, διαφέρει ἐν δόξῃ». Ἀτυχῶς κάποιοι, πολὺ λίγο ἢ καὶ ἐπικίνδυνα λίγο, ὥστε τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ νὰ εἶναι γι’ αὐτοὺς ξένο ἢ καὶ ἐνοχλητικό!

Ἔρχεται λοιπὸν τώρα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ προσεύχεται μὲ τὴν Εὐχαριστία τὴν παραμονὴ τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς, (ποὺ εἶναι ἡ γιορτὴ τῆς δυνατότητος τῆς ἀνθρώπινης ἀλλαγῆς), καὶ παρακαλεῖ τὸν Κύριο τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, τὸν Δεσπότη Χριστό, γιὰ ὅλους ὅσοι βρίσκονται ἐνώπιόν Του: Νὰ παραβλέψει ἀδυναμίες. Νὰ συγχωρήσει λάθη. Νὰ παραγράψει ἁγνοήματα. Νὰ δώσει ζωή. Νὰ φέρει ἐλπίδα ἀναπαύσεως.

Ἡ Ἐκκλησία παρακαλεῖ καὶ ἱκετεύει. Ὁ Χριστὸς θέλει. Ἡ τραγωδία εἶναι ὅτι ἴσως κάποιος δὲν ἐπιθυμεῖ καμμιὰ ἀλλαγή… Ἀκόμα καὶ τὴν ἑπομένη μετὰ τὸ ψυχοσάββατο ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ὅλη ἡ Ἐκκλησία γονατιστὴ παρακαλεῖ γιὰ ὅσους ἔχουν φύγει «Δέξου Κύριε δεήσεις καὶ ἱκεσίες καὶ ἀνάπαυσε ὅλους τοὺς γονεῖς, τοὺς ἀδερφούς, τὰ τέκνα ὅλων καὶ κάθε ἄνθρωπο, ὅλους ὅσους ἔχουν πεθάνει, στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰακώβ…».

Ἡ συμμετοχή μας λοιπὸν στὴν γιορτὴ ἂς γίνει μία προσπάθεια κατανόησης τῆς σχέσης μας μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα (κάθαρση-φωτισμό). Μετοχὴ στὰ χαρίσματά του ποὺ μόνον στὴν Ἐκκλησία ὑπάρχουν καὶ δίνονται. Ἀγάπη γιὰ τὴν Ἐκκλησία, τοὺς ἀδερφούς μας δηλαδή, ζωντανοὺς καὶ κεκοιμημένους.

Κάποια στιγμὴ καὶ μεῖς θὰ χρειαστοῦμε αὐτὴ τὴν ἀγάπη.

Μὲ ἀγάπη καὶ εὐχὲςὁ ἐφημέριοςπ. Θεοδόσιος

 

ΣΤ)Νηστεία Μαϊου 2018:

  • Από την Κυριακή του Θωμά(15-4-2018)  έως την Κυριακή της Πεντηκοστής (27-5-2018) καταλύουμε λάδι κάθε Τετάρτη και Παρασκευή.
  • Την Τετάρτη της ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (2 Μαϊου) και την Τετάρτη της ΑΠΟΔΟΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (16 Μαϊου) έχουμε κατάλυση ιχθύος.
  • Την εβδομάδα της Πεντηκοστής (από 28 Μαϊου έως 3 Ιουνίου) έχουμε κατάλυση “εις πάντα”.