Tά μετάλλια στούς ἀθλητικούς ἀγῶνες τά δίνουμε με κλήρωσι; Τήν ἡγεσία ἑνός ἔθνους (πρωθυπουργία) τή δίνουμε μέ κλήρωσι; Τό γαμπρό σέ μιά νύφη τόν δίνουμε μέ κλήρωσι; Τό φάρμακο σ’ ἕναν ἄρρωστο τό δίνουμε μέ κλήρωσι;
- Σέ ὅλα ἀναζητοῦμε τόκαλύτερο ἤ τόν καλύτερο. Γιατί μόνο στήν Παιδεία δέν θέλουμε τό καλύτερο ἤ τόν καλύτερο, τό ἄριστο ή τόν ἄριστο, τόν πρῶτο ἤ τόν πλέον ἐπιμελῆ καί ἐπιτυχόντα;
- Ἔτσι θέσπισε ὁ ὑπουργός τῆς Παιδείας κ. Κ. Γαβρόγλου: «Τή σημαία – εἶπε – στίςπαρελάσεις δέν θά τήν σηκώνουν οἱ ἄριστοι, ἀλλά τυχαῖα! Μέ κλῆρο θά βγαίνει ὁ σημαιοφόρος»!
- Τό ἄν θά γίνωνται παρελάσεις ἐξαρτᾶται κυρίως ἀπό τό πῶς καί γιατί γίνονται οἱ παρελάσεις. Ἀλλ’ ἡ κλήρωσις δέν φανερώνει σεβασμό στόν κόποκαί στόν ἀγῶνα. Κι ἄν ὁ κλῆρος πέση νά σηκώση τή σημαία ἕνας μαθητής «ἀναρχικός»; Καί ἄν ἐπιλέξη ὁ μαθητής αὐτός, ἀντί νά σηκώση, νά κάψη τή σημαία;
- Σέ ὅλα χρειάζεται ἀξιολόγησις. Γιά ὅλα ὑπάρχουν κριτήρια. Γιά ὅλα ὑπάρχουν σταδιακές ἀποδόσεις. Γιά ὅλα ὑπάρχει ή ἀξιοκρατία. Γιά ὅλα ὑπάρχουν τά προσόντα. Γιά ὅλα ὑπάρχει ἡ ἀριστεία.
- Καί ἄριστος μπορεῖ νά εἶναι ὄχι μόνο ὁ μαθητής τοῦ 20 ἤ τοῦ 19, ἀλλά καί ὁ μαθητής, πού τήν περσινή ἥσσονα προσπάθεια, τήν ἔκανε φετινή φιλότιμη προσπάθεια καί ἐπαινετή βελτίωσι.