«…”Και καθώς έτρωγαν αυτοί, επήρεν άρτον και τον έκοψεν”. Διατί άρά γε έκαμε το μυστήριο αυτό τότε, κατά την περίοδον του Πάσχα; Δια να μάθης από παντού, ότι και της Παλαιάς Διαθήκης αυτός ήτο ο νομοθέτης και ότι όσα περιλαμβάνονται εις εκείνην δι’ αυτά έχουν προδιαγραφή. Δι’ αυτό ακριβώς εκεί που υπάρχει η προτύπωσις προσθέτει και την επαλήθευσίν της. Η δε εσπέρα ήτο απόδειξις ότι είχεν έλθει το πλήρωμα του χρόνου και ότι τα πράγματα φθάνουν προς το τέλος τους.

 

Και ευχαριστεί, διά να μας διδάξη πώς πρέπει να τελούμεν το μυστήριον και διά να δείξη ότι δεν επήγαινεν εις το πάθος χωρίς την θέλησίν Του, αλλά και διά να μας διδάξη ότι πρέπει να υπομένωμεν ευχαρίστως ,τι και αν πάσχωμεν, ενισχύων έτσι τας αγαθάς ελπίδας μας. Διότι, εάν το τυπικόν πάσχα απήλλαξε τους Ιουδαίους από τόσον σκληράν δουλείαν, πολύ περισσότερον το αληθινόν Πάσχα θα ελευθερώση την οικουμένην και θα παραδοθή προς ευεργεσίαν της αμαρτωλής φύσεως μας. Δι’ αυτό ακριβώς δεν μας παρέδωσε το μυστήριον πριν από το Πάσχα, αλλά το παρέδωσε τότε, όταν έπρεπε να παύσουν αι νομικαί προτυπώσεις.

 

Καταργεί λοιπόν την κυριωτέραν από τας εορτάς εκείνας, μεταφέρων τους μαθητάς εις άλλην τράπεζαν περισσότερον φρικώδη και λέγει· “λάβετε, φάγετε, αυτό είναι το σώμα μου που θυσιάζεται προς χάριν πολλών”. Πώς όμως δεν ανησύχησαν όταν άκουσαν αυτό; Διότι και εις το παρελθόν τους είχε προείπει πολλά και σπουδαία διά το θέμα αυτό. Διά τούτο, εκείνο μεν δεν το αποδεικνύει, διότι είχαν ακούσει αρκετά περί αυτού, αλλά αναφέρει την αιτίαν του πάθους, την κατάργησιν των αμαρτημάτων. Και ονομάζει το αίμα Του αίμα της Νέας Διαθήκης, δηλαδή της υποσχέσεως, της προσφοράς, του νέου νόμου. Διότι αυτό υπέσχετο παλαιότερα και αυτό διαφυλάσσει την συμφωνίαν της Νέας Διαθήκης. Και όπως η Παλαιά Διαθήκη περιείχε πρόβατα και μόσχους, έτσι και αυτή περιέχει το αίμα του Δεσπότου. Και με αυτό δείχνει ότι πρόκειται να αποθάνη, δι’ αυτό ενθυμείται την Διαθήκην και ενθυμείται την προηγουμένην Διαθήκην, διότι και εκείνη είχεν εγκαινιασθή με αίμα.

 

Και πάλιν αναφέρει την αιτίαν του θανάτου Του· “αυτό που χύνεται προς χάριν πολλών, εις άφεσιν αμαρτιών” και λέγει· “αυτό το κάνετε διά να με ενθυμήσθε”. Είδες πώς τους βγάζει από τα ιουδαϊκά έθιμα και τους απομακρύνει; Όπως εκάνατε εκείνο, τους λέγει, διά να ενθυμήσθε τα θαύματα της Αιγύπτου, έτσι να κάνετε και αυτό διά να ενθυμήσθε εμένα. Το αίμα εκείνο είχε χυθή διά να σωθούν τα πρωτότοκα. Αυτό χύνεται διά να συγχωρηθούν αι αμαρτίαι ολοκλήρου της οικουμένης. Διότι “αυτό είναι το αίμα μου, λέγει, το οποίον χύνεται διά την άφεσιν των αμαρτιών”. Το έλεγε δε αυτό διά να δείξη και με αυτό ταυτοχρόνως, ότι το πάθος και η σταύρωσις είναι μυστήριον, και να παρηγόρηση πάλιν με αυτό τους μαθητάς…».

(Ιωάννου Χρυσοστόμου, Ομιλία ΠΒ’, ΕΠΕ, 1979, 192 – 197.)

ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΜΑΪΟΣ 2002

http://www.impantokratoros.gr