Το Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικς κ. Νικολάου

 

 

Τ πέρασμα τς Παναγίας π ατν τν κόσμο εναι να πέρασμα σιωπς, σεμνότητας, ταπεινοφροσύνης κα συχίας.
Μέσα στίς περιγραφές τ
ν γίων καί τν ερν Εαγγελίων δν πάρχουν λόγοι κα φραστικές διατυπώσεις τς Παναγίας, λλ οτε κα στίς Πράξεις τν ποστόλων συναντομε ναφορς στ ζωή της. Ατ πο πάρχει εναι μόνον μερικές ναφορές σέ πόκρυφα εαγγέλια. Δέν πάρχουν λόγια τς Παναγίας, δέν πάρχουν πράξεις, στοιχεα τς ζως της, συγκεκριμένα γεγονότα, παρά μόνον πολύ πλές διακριτικές ναφορές στό θεο καί γιο πρόσωπό της. λλ σο σιωπηλ ταν στν πίγεια ζωή της, τόσο πλούσια στν λόγο νώπιον το θρόνου το Θεο εναι Παναγία μας.

Καί ν δια δέν κφράζεται μ τν λόγο, εαγγελικ περικοπή, ποία διαβάζεται στς ορτές της, λέγει «μακάριοι ο κούοντες τόν λόγον το Θεο καί φυλάσσοντες ατόν».

Παναγία, καί γι΄ ατό πιλέγεται ατ περικοπή, εναι τό κατ΄ ξοχήν πρόσωπο τς θείας κος καί τς μυστικς σιωπς. Μυστικς σιωπς μέ τήν ννοια το τι δέν βγάζει προφορικό λόγο, λλ μως φαίνεται πς ζε τ μυστήριο το Θεο. Κα θείας κος, γιατί πως λέγει εαγγελιστής Λουκς «πάντα συνετήρει τ ρήματα τατα συμβάλλουσα ν τ καρδί ατς» (Λουκ. β, 19). Τά σα λεγε Κύριος, τά σα πραττε, μπαιναν στήν ψυχή της καί κατεγράφοντο μέσα της. Μέ ατόν τόν τρόπο συντηροσε τήν χάρι τήν ποία τς εχε δώσει Θεός.

λλά χει καί λλη μιά κοή, τήν κοή πρός λον τόν κόσμο• τήν στορική κοή. Δέν πάρχει λλο πρόσωπο στό ποο νά πευθύνονται τόσες προσευχές, στό ποο νά κφράζονται τόσα ατήματα, στό ποο νά ποδίδεται τόση δοξολογία: ο ραιότεροι κκλησιαστικοί μνοι, ο Παρακλήσεις, ο Χαιρετισμοί, τά Θεοτοκία τν ορτν, τ Θεοτοκάριον, ο καλύτεροι θεολογικοί λόγοι τν πατέρων τς κκλησίας μας, πως το γίου ωάννου το Χρυσοστόμου, το γίου Θεοδώρου το Στουδίτου, το γίου Γρηγορίου το Παλαμ, το γίου Νεκταρίου καί ο διδασκαλίες το γίου Κοσμ το Ατωλο, εναι γεμτα πό τήν δύναμη καί τήν στήριξη, τήν ποία δίνει περαγία Θεοτόκος σέ λη τήν οκουμένη. κούει τς προσευχς κα παντ. Εναι Γοργοϋπήκοος.

Ατό κάνουμε κι μες ο πιστοί. Μαζεύουμε τά προβλήματα καί τίς νάγκες μας καί τά μεταμορφώνουμε σέ προσευχή καί σέ ατημα τό ποο διά το προσώπου τς περαγίας Θεοτόκου κατευθύνεται πρός τόν Θεό.

Παναγία, λοιπόν, εναι μακαρία διότι εναι κούουσα τν λόγον το Θεο, φυλάξασα καί συντηρήσασα ατόν ν τ καρδί ατς, λλά καί διαρκς καί ενάως κούουσα τούς λόγους καί τά ατήματα, τίς δοξολογίες καί τίς προσευχές λης τς κκλησίας, λων τν αώνων, λου το κόσμου.

κόμη και τρόπος τς ναχώρησής της πό ατόν τόν κόσμο δέν εναι θάνατος, λλ κοίμησις, καί ς κοιμωμένη εναι ζσα. λλά και ς πρός τόν τρόπο μέ τόν ποον παρεμβαίνει στήν στορία δέν εναι κοιμωμένη, λλά δραστηριοποιημένη, διαρκς νεργοσα, παρεμβαίνουσα στήν στορία καί παρεμβαλλόμενη καί στήν δική μας τήν ζωή καί στήν δική μας τήν πορεία. Εναι κοίμητος καί μετάθετος λπίδα.

Ατός εναι καί λόγος πού προσευχόμαστε σέ ατήν. Δέν προσευχόμαστε σέ κάποιον πού κοιμται καί δέν κούει, λλά σέ κάποιον πού συχάζει καί βυθίζεται στήν μυστική σιωπή κα ταυτόχρονα μέ ναν θεο τρόπο νεργοποιεται μέσα στήν στορία καί παρεμβαίνει σέ ατήν.

εχή τς κκλησίας μας γιά λους εναι νά δώσει Θεός πολύ περισσότερα πό σα τολμομε νά ζητομε στίς προσευχές μας, πολύ οσιαστικότερα πό σα μπορομε νά κφράσουμε στά ατήματά μας, νά μς χαρίσει πλούσια τήν χάρι Του καί νά μς ξιώσει νά ζήσουμε τόν πόλοιπο χρόνο τς ζως μας μέ τήν προστασία, μέ τήν πρεσβεία καί μέ τήν βοήθεια τς περαγίας Θεοτόκου. μήν.

Aγουστος 2017