Τ ξς παραγγέλνει Θες στος νθρώπους: «κανες π σς ς μ διατηρε στν καρδιά του κακία γι τν δελφό του» (Ζαχ. ζ 10) κα «κανες ς μν συλλογίζεται τν κακία το λλου» (Ζαχ. η 17). Δν λέει μόνο, συγχώρεσε τ κακ το λλου, λλ μν τ χεις οτε στ σκέψη σου, μ τ συλλογίζεσαι, φησε λη τν ργή, ξαφάνισε τν πληγή.

 Νομίζεις, βεβαίως, τι μ τν κδικητικότητα τιμωρες κενον πο σ βλαψε. Γιατ σ διος σν λλο δήμιο γκατέστησες μέσα σου τ θυμ κα καταξεσκίζεις τ δια σου τ σπλάχνα.χεις δικηθε πολ κα στερήθηκες πολλ ξαιτίας κάποιου, κακολογήθηκες κα ζημιώθηκες σ πολ σοβαρ θέματά σου κα γι᾿ ατ θέλεις ν δες ν τιμωρεται δελφός σου; Κα δ πάλι εναι χρήσιμο ν τν συγχωρήσεις. Γιατ, ἐὰν θελήσεις, σ διος ν κδικηθες κα ν πιτεθες ναντίον του ετε μ τ λόγια σου, ετε μ κάποια νέργειά σου, μ τν κατάρα σου, Θες χι μόνο δν θ πέμβει κατ᾿ ατοφόσον σ νέλαβες τν τιμωρία του- λλ πιπλέον θ σ τιμωρήσει ς θεομάχο.
φησε τ πράγματα στν Θεό. Ατς θ τ τακτοποιήσει πολ καλύτερα π᾿ ,τι σ θέλεις. Σ σένα δωσε μόνο τν ντολ ν προσεύχεσαι γι τν νθρωπο πο σ λύπησε.

μάλωσες μ κάποιον κα κρατς μέσα σου κακία; Μν προσέλθεις στ Θεία Κοινωνία! Θέλεις ν προσέλθεις; Συμφιλιώσου πρτα κα τότε ν λθεις ν γγίσεις τ χραντα 
Μυστήρια! Ατ δν τ λέγω γώ, λλ διος Κύριος. Ατς γι ν σ συμφιλιώσει μ τν Πατέρα, δν ρνήθηκε οτε ν σφαγιασθε, οτε τ αμα Του ν χύσει. Κα σύ, γι ν συμφιλιωθες μ τν συνάνθρωπό σου, οτε μία λέξη δν καταδέχεσαι ν βγάλεις π τ στόμα σου; Κα διστάζεις ν τρέξεις πρτος; κουσε τί λέει γι σους κρατον τ στάση ατή: «ν προσφέρεις τ δρο σου στ θυσιαστήριο κα κε θυμηθες τι δελφός σου χει κάτι ναντίον σου, πήγαινε πρτα ν συμφιλιωθες μ τν δελφό σου» (Ματθ. ε 23-24).

ν βλεπες να μέλος το σώματός σου ποκομμένο, δν θ κανες τ πάντα γι ν τ νώσεις μ τ σμα σου; Ατ κάνε κα γι τος δελφούς σου. ταν τος δες ν χουν ποκοπε π τν γάπη σου, τρέξε γρήγορα κα περιμάζεψέ τους· μν περιμένεις κείνους ν λθουν, σπεσε σ πρτος, γι ν λάβεις τ βραβεα! να μόνο χθρ διαταχθήκαμε ν χουμε, τν διάβολο. Μ ατν ν μν συμφιλιωθες ποτέ· πρς τν δελφό σου μως ποτ ν μν χεις βαρι καρδιά.Κι ν κόμη συμβε κάποια μικροψυχία, ς εναι παροδική, ς μν περβαίνει τ διάστημα τς μέρας. « δύση το λίου ν μ σς προφθάνει ργισμένους», λέει πόστολος (φεσ. δ 26). «…φες μν τ φειλήματα μν, ς κα μες φίεμεν τος φειλέταις μν…» (Ματθ. στ 12).

 

Βλέπεις;  Θες σένα τν διο κανε κριτ τς συγχωρήσεως τν μαρτημάτων σου. ν συγχωρήσεις λίγα, λίγα θ σο συγχωρεθον. ν συγχωρήσεις πολλά, θ σο συγχωρηθον πολλά. ν τ συγχωρήσεις μ ελικρίνεια κα μ λη σου τν καρδιά, μ τν διο τρόπο θ συγχωρήσει κα τ δικά σου Θεός.ν μετ τν συγχώρηση, κάνεις φίλο σου τν χθρό σου, τσι θ διάκειται κα Θες πέναντί σου.

Ποις, λοιπόν, τιμωρίας δν εναι ξιος κενος, πο ν πρόκειται ν κερδίσει δέκα χιλιάδες τάλαντα, ἐὰν χάσει κατ μόνο δηνάρια, οτε κα τ λίγα δν συγχωρε, λλ στρέφει ναντίον του τ δια τ λόγια τς προσευχς; Γιατί ταν λς στν Θε «συγχώρεσέ μας, πως κα μες συγχωρομε τος χθρούς μας» κα κατόπιν σ δν συγχωρες, γι τίποτε λλο δν παρακαλες τν Θεό, παρ ν σ στερήσει π κάθε πολογία κα συγγνώμη…

(πό τν μιλία κ «Ες τος νδριάντας»)