(‘’Την αίρεσιν των αιρέσεων’’, κατά τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς)

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου.

Το δημοσίευμα στην ιταλική εφημερίδα Corriere della Serra, σε άρθρο του Gian Guido Vecchi , αναφορικά με την απαντητική επιστολή του Πάπα Φραγκίσκου προς τον Ελβετό Παπικό θεολόγο Hans Küng, η οποία του παραδόθηκε μέσω του Νούτσιου στο Βερολίνο, για τη διεξαγωγή συζήτησης για την Παπική πλάνη του ‘’αλαθήτου’’, την ‘’αίρεση των αιρέσεων’’ κατά τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, έδωσαν αφορμή για ενθουσιαστικές αναφορές, για Παπικό ‘’άνοιγμα’’ για την πλάνη του αλαθήτου.

Προς τι οι ενθουσιαστικές αναφορές για ‘’Παπικό άνοιγμα’’;  To  Παπικό αλάθητο σαφέστατα σχετίζεται με την πλάνη του  Παπικού εξουσιαστικού πρωτείου.  Το Παπικό αλάθητο επαυξάνει το Παπικό εξουσιαστικό πρωτείο.  Η δογματική τούτη κακοδοξία του «αλαθήτου», μαζί με το Παπικό εξουσιαστικό πρωτείο, καθίστανται οι κατ’ εξοχήν εμμονές, για τη μη επιστροφή των Παπικών  στην  Μία Αγία Εκκλησία.

«Καμία αίρεσις» εξηγεί ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, «δεν εξηγέρθη τόσον ολοκληρωτικώς κατά του Θεανθρώπου Χριστού και της Εκκλησίας Του, ως έπραξε τούτο Παπισμός δια του αλαθήτου του Πάπα-ανθρώπου». Για το Παπικό αλάθητο υπήρξαν και υπάρχουν ενστάσεις από παπικούς θεολόγους χωρίς ωστόσο να μπορέσουν να εισακουσθούν από το Βατικανό.

Η κακοδοξία του παπικού  δόγματος του «αλαθήτου» με τη σημείωση «εκ καθέδρας», ως γνωστό θεσπίστηκε κατά την Α΄ Σύνοδο του Βατικανού, την «Εικοστή Οικουμενική Σύνοδο της Καθολικής Εκκλησίας», όπως οι Παπικοί την καλούν.  Όμως «το αλάθητο επεκτάθηκε σε κάθε απόφαση του Πάπα», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, δηλαδή όχι μόνο όταν αποφαίνεται ο Πάπας «εκ καθέδρας», αλλά όποτε αποφαίνεται.

«Δεν υπάρχει αμφιβολία· το δόγμα αυτό (του αλαθήτου) είναι η αίρεσις των αιρέσεων, μια άνευ προηγουμένου ανταρσία κατά του Θεανθρώπου Χριστού» αναφέρει  ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.