Ἡ Άνάσταση τοῦ Κυρίου

Πάρα πολύ μεγάλη πραγματικά ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως εἶναι τό ὅτι ὁ Χριστός, πού θυσιάστηκε στό Σταυρό, μετά τό θάνατό του ἐπέδειξε τόσο μεγάλη δύναμη, ὥστε ἔπεισε ἀνθρώπους, πού ζοῦσαν σέ διάφορες περιοχές, νά περιφρονήσουν, χάριν τῆς πίστεως πρός αὐτόν καί τῆς ὁμολογίας αὐτῆς τῆς πίστεώς τους, καί τήν πατρίδα τους καί τήν οἰκογένειά τους καί τούς φίλους τους καί τούς συγγενεῖς τους καί αὐτή τή ζωή τους καί νά προτιμήσουν ἀντί τῶν εὐχαρίστων καί τερπνῶν τοῦ κόσμου, πού τούς ὑπόσχονταν οἱ ἐχθροί τῆς Πίστεως, καί μαστιγώσεις καί κινδύνους καί μαρτυρικό θάνατο. Αὐτά δέν εἶναι κατορθώματα κάποιου νεκροῦ, πού ἔμεινε κλεισμένος στόν τάφο του, ἀλλά κάποιου πού ἀνεστήθη καί ζεῖ. (PG 50,593)

Τί μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ζητᾶς, ὅταν βλέπεις νά ἔχει γίνει τόσο μεγάλη μεταβολή τῶν πραγμάτων ἔπειτα ἀπό ἐκεῖνο τό γεγονός; Γυναῖκες, πού ἐκ φύσεως εἶναι δειλές, παρουσιάζονται ἀτρόμητες ἐμπρός στόν θάνατο, ἐνῶ ὁ θάνατος πρίν ἀπό τήν Ἀνάσταση ἦταν φοβερός καί φρικτός καί στούς ἁγίους ἄνδρες. (PG 50, 629)

Πολλοί ἐρωτοῦν, γιατί ἄραγε, ὅταν ἀνεστήθη ὁ Χριστός δέν ἐμφανίσθηκε στούς Ἰουδαίους; Ἡ ἐρώτηση αὐτή ὅμως εἶναι περιττή καί μάταιη. Διότι ἐάν ἐπρόκειτο νά τούς ἑλκύσει πρός τήν πίστη μέ τήν ἐμφάνισή του μετά τήν ἀνάστασή του σ’ αὐτούς, δέν θά ἀπέφευγε νά τό κάνει. Ὅτι ὅμως δέν ἐπρόκειτο νά τούς ἑλκύσει πρός τήν πίστη, ἄν ἐμφανιζόταν σ’ αὐτούς μετά τήν ἀνάστασή του, φαίνεται μέ τήν περίπτωση τοῦ Λαζάρου. Διότι αὐτόν πού ἦταν νεκρός τέσσερις μέρες καί μύριζε καί εἶχε ἀρχίσει νά ἀποσυντίθενται τόν ἀνέστησε καί τοῦ ἔδωσε δύναμη νά βγεῖ ἀπό τόν τάφο του, ὅπως ἦταν δεμένος μέ νεκρικούς ἐπιδέσμους ἐμπρός στά μάτια ὅλων, καί παρά ταῦτα ὄχι μόνο δέν τούς εἵλκυσε πρός τήν πίστη, ἀλλά καί τούς ἐρέθισε περισσότερο. Διότι ἀποφάσισαν νά σκοτώσουν καί τόν Λάζαρο. Ἐάν λοιπόν ἀνέστησε κάποιον ἄλλον καί δέν ἐπίστευσαν, ἄραγε ἀνασταίνοντας τόν ἑαυτό Του καί δείχνοντάς τον σ’ αὐτούς, δέν θά κυριεύονταν καί πάλι ἀπό μανία ἐναντίον του; (PG 51, 106)