“Θαρσαλέως”. Αυτή η απλή λέξη του Ακαθίστου Ύμνου, μας προσφέρει ξεκάθαρα το καθ’ ημας Ήθος.
Η αγνότητα , η αγίότητα δίνει το θάρρος, την κατά Χριστόν παρρησία, την συνδιάλεξη την καθαρή, χωρίς προφάσεις και φόβους για τον άλλο.Το θάρρος είναι βασικό συστατικό των αγίων, των αγνών ανθρώπων, πού δεν έχουν να κρύψουν τίποτα και τίποτα δεν τους τραβάει προς τα κάτω, δεν τους κρατάει δεσμίους στα σκοτάδια.
Αυτό το ήθος πάμε να το απολέσουμε σήμερα. Έχουμε νοθευτεί. Έχουμε φραγκέψει σαν Γένος. Αλλοτριωθεί. Επειδή ” ο άλλος είναι η κόλαση μου”, έχουμε γίνει κόλαση οι ίδιοι για τον εαυτό μας. Ότι πολλά τα πταίσματα και τα ανομήματα μας. Και ας σκανδαλίζεται ο άλλος και διατείνεται:”Εμείς είμαστε παιδιά του Αβραάμ. Αυτά να τα λές στους εθνικούς”. Αν τα “παιδιά του Αβραάμ” ήξεραν πώς θα καταντούσαν οι απογόνοι τους, μπορεί να μην ξεκινούσαν την επανάσταση.
Σας το λέω καθαρά.Δεν μπορεί ο σκλάβος των παθών να είναι θαρρετός και θαρραλέος, γιατί δεν είναι πιά ελεύθερος. Αυτό είναι το μήνυμα του ευαγγελισμού , αλλά και της εθνικής επετείου για τους σημερινούς Έλληνες. Εσωτερική κα εξωτερική ελευθερία! Ας την διεκδικήσουμε με τον εξαγνισμό και την κάθαρση μας.Αν έχουμε ακόμα την δύναμη. Καλή συνέχεια!