Ἀθεϊστές,

Σήμερα ἀπευθύνομαι σὲ σᾶς.

Δὲν τὸ καταλαβαίνετε τάχα, ὅτι σᾶς ταΐζουν μὲ σκουπίδια; Ἐκοιτάξατε ποτὲ νὰ ἰδῆτε, ἀπὸ τί ἀποτελεῖται ἡ ἀθεϊστικὴ λογοτεχνία;

* * *

Δὲν εἶναι ἡ τελευταία λέξη τῆς ἐπιστήμης. Εἶναι μιὰ διαστρέβλωση τῶν γεγονότων. Μιὰ ἐκτροπὴ τῆς σκέψης. Μιὰ διαστροφὴ τοῦ ἄνθρωπου.

Ρίχτε μία ματιὰ στὶς ἀχανεῖς ρωσσικὲς πεδιάδες. Κάποτε σ’ αὐτὲς ὑπῆρχαν ὑπέροχοι ναοί. Σήμερα ὅλοι εἶναι ἐρείπια. Αὐτὰ τὰ ἱερὰ ἐρείπια δὲν σᾶς λένε τίποτε;

Τὰ μνημεῖα τοῦ παρελθόντος ἔχουν πιὰ καταστραφεῖ. Ὅ,τι ἔκτισαν οἱ πατέρες μας, χέρια ἄθεα τὰ κατεδάφισαν.

Ρίχτε μιὰ ματιὰ στὸ σπίτι σας. Ἡ οἰκογένεια εἶναι ἐρείπιο τὰ παιδιὰ δὲν ξέρουν τίποτε, οὔτε γιὰ ἀξία τῆς μητέρας, οὔτε γιὰ λεβεντιὰ τοῦ πατέρα.

Ἡ ἀνατροφὴ στὰ σχολεῖα εἶναι ἐντελῶς κούφια. Οἱ δάσκαλοι λένε πολλά, μὰ ἀνώφελα. Καὶ δὲν θὰ τὸ καταλάβουν ποτέ, σὲ τί ὀφείλεται ἡ τόση διαφθορὰ τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰ παιδικά τους χρόνια.

Κάποτε στοὺς δρόμους μας ἀκουόταν ὁ θαυμάσιος ἦχος τῆς καμπάνας καὶ γέμιζε γλύκα τὶς ἀκοές μας. Τώρα ἀκούονται μόνο βλασφημίες καὶ αἰσχρολογίες.

* * *

Ἐπάψατε νὰ βλέπετε καὶ νὰ σκέπτεσθε ἐλεύθερα;

Ρίχτε μιὰ ματιὰ στὴν καρδιά σας. Εἶναι γεμάτη ἀνησυχία γιὰ κάτι τὸ ἀόρατο, αὐτὸ τὸ ἀόρατο εἶναι ὁ Θεός.

Γι’ αὐτὸ ἔχετε ταραχή. Γι’ αὐτὸ δὲν βρίσκετε ποτὲ γαλήνη. Ἐπειδὴ ἀγνοεῖτε τὸν Θεό.

Ὁ Θεὸς κτυπάει τὸ κουδουνάκι τῆς ψυχῆς σας. Ἀνοῖχτε Του.

Μὲ τὴν ἀθεΐα δὲν γίνεται ζωή! Μὲ τὴν ἀθεΐα, ὄχι μόνο ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἀρχίζει νὰ σβήνη, ἀλλὰ καὶ τῆς ἄψυχης φύσης ἡ ζωὴ σταματάει! Ἡ γενικὴ καταστροφὴ ἔρχεται. Ὅλοι τὸ προαισθανόμαστε.

Μὰ πῶς θὰ σταματήση ἡ γενικὴ καταστροφὴ χωρὶς Θεό;

Μὲ τὸν Θεό, ἡ γενικὴ καταστροφή, ὁ θάνατος, μπορεῖ νὰ ἀποβῆ λύτρωση ἀπὸ τὴν χωρὶς νόημα ζωή.

Δὲν τὸ καταλαβαίνετε, ὅτι, ἂν ἄνθρωπος γεννιέται σὲ μία ζωὴ χωρὶς νόημα, τότε ἡ ἴδια ἡ ζωὴ δὲν ἔχει νόημα; Μὴ προσπαθῆτε νὰ κρύψετε τὴν ἀλήθεια μὲ κάτι κοινοτοπίες. Μὴ μοῦ εἰπῆτε ὅτι τὸ νόημα τῆς ζωῆς τὸ βλέπετε στὸν ἄλλο!

Μήπως τὸ νόημα τῆς ζωῆς βρίσκεται στὸ θάνατο; Ἀφοῦ ὅλα τὰ ἐπίγεια τελειώνουν μὲ τὸν θάνατο!

* * *

Ὅλους μᾶς περιμένει ἡ αἰωνιότητα. Πῶς τὴν φαντάζεσθε; Ἐγὼ σᾶς λυποῦμαι.

Μὴν κάνετε μορφασμούς. Σήμερα ἔχουν κακὴ ἀντίληψη καὶ γιὰ τὴν λύπη! Ἡ λύπη μας, τοὺς ὑπερήφανους τοὺς κάνει νὰ ἀγανακτοῦν! Ἐγὼ δὲν ἔχω διάθεση νὰ σᾶς κάνω νὰ ἀγανακτήσετε. Ἐγὼ σᾶς ἁπλώνω χέρι ἀδελφικό.

* * *

Ξέρω, ὅτι ἔχετε πιὰ ἀποκάμει, μὴ διατάζετε νὰ Τὸν ὑμνολογήσετε.

Ἡ δύσκολη ζωή μας, ἡ γεμάτη ἀπὸ ἀπροσδόκητες καὶ τραγικὲς καταστάσεις, ἔχει ἀφήσει ἐπάνω σας τὴν σφραγίδα της.

Παρηγοριὰ θὰ βρῆτε μόνο στὸ Δεῖπνο τοῦ Χριστοῦ.