ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (28-6-2015)

Ι.Μ.Ν.ΑΓΙΟΥ ΑΧΙΛΛΙΟΥ

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει ταπείνωση καί ὑπακοή στό Θεό, πῶς μπορεῖ νά σωθεῖ; Πῶς θά μποροῦσε νά σωθεῖ ἕνας ἄπιστος καί ἁμαρτωλός ἄνθρωπος, ὅταν κι ὁ δίκαιος «μόλις σώζεται» (Α΄ Πέτρ. Δ΄18); Ὁ Θεός ἀποκαλύπτει τά μυστήρια τοῦ κόσμου καί τῆς ζωῆς σ’ ἐκείνους στούς ὁποίους «ἐνοικεῖ». Ὁ Ἀβραάμ, ὁ Ἰσαάκ, ὁ Ἰακώβ, ὁ Ἰωσήφ, ὁ Μωϋσῆς καί ὁ Δαβίδ εἶχαν συντετριμμένη καρδιά, ταπεινό πνεῦμα. Γι’  αὐτό κι ὁ Θεός κατοικοῦσε μέσα τους καί ὑποσχέθηκε ὅτι θά εἶναι μαζί τους καί μέ τούς ἀπογόνους τους, ἐφόσον ἐκεῖνοι ἐξακολουθοῦν νά ἔχουν ταπεινό πνεῦμα καί συντετριμμένη καρδιά. Ὅταν, ὅμως, ἡ συχνή ἐπαφή μέ τό Θεό κάνει τόν ἄνθρωπο ὑπερήφανο, τότε ἐκεῖνος βλάπτεται πιό πολύ ἀπ’ αὐτούς πού δέΝ γνώρισαν τόν ἀληθινό Θεό. Αὐτό ἔπαθαν οἱ Ἰσραηλίτες. Ἦταν ἀπόγονοι τῶν μεγάλων Πατριαρχῶν καί Προφητῶν. Ἡ ἐπαφή τους, ὅμως, μέ τόν ἀληθινό Θεό τούς δημιούργησε οἴηση. Ἡ ὑπερηφάνεια τούς τύφλωσε, κι ὅταν ἦρθε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, ἐκεῖνοι ἀγνοοῦσαν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ κι ἔφθασαν στό ἐπίπεδο τῶν εἰδωλολατρῶν.

Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή φανερώνεται ἡ ἀλήθεια ὅσων εἴπαμε παραπάνω. Εἶναι μία διδαχή γιά ὅλους ἐμᾶς τούς Χριστιανούς νά μήν ξεχαστοῦμε καί ὑπερηφανευθοῦμε ἐπειδή ἐκκλησιαζόμαστε, προσευχόμαστε, νηστεύουμε καί ὁμολογοῦμε Χριστό. Γιατί, στήν τελική Κρίση, θά συναντήσουμε ἀνθρώπους πού βρίσκονται ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά ἔχουν μεγαλύτερη πίστη καί περισσότερα καλά ἔργα. Ὁδηγός μας στό δρόμο τῆς ἀληθινῆς πίστης στό Θεό εἶναι ὁ Ἑκατόνταρχος τῆς Καπερναούμ.Ἡ πίστη του στή δύναμη τοῦ Χριστοῦ ἀκλόνητη. Ἡ ἐμπιστοσύνη του στό λόγο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ σταθερή. Τόσο πολύ, πού ὁ Κύριος θαύμασε, γιά νά διδάξει τούς πιστούς πώς πρέπει νά ἐκτιμοῦν τή μεγάλη πίστη. Καί πραγματικά δέν ὑπάρχει τίποτα στόν κόσμο πού ν’ ἀξίζει τόσο θαυμασμό, ὅσο ἡ μεγάλη πίστη κάποιου ἀνθρώπου. Τούς εἶπε ὁ Κύριος πώς τέτοια πίστη δέν συνάντησε οὔτε ἀνάμεσα στούς Ἰσραηλίτες, πού ἔπρεπε νά εἶχαν μεγαλύτερη πίστη ἀπ’ ὅλους τούς ἄλλους λαούς στή γῆ, ἀφοῦ ὁ Θεός τούς εἶχε ἀποκαλυφθεῖ μέ σημεῖα καί θαύματα καί μέ τά πύρινα λόγια τῶν Προφητῶν Του.

Ὕμνος στήν ἀληθινή πίστη ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Ἡ πίστη εἶναι ἡ δύναμη πού θαυματουργεῖ. Ἡ χωρίς ἀμφιβολία πίστη ποτέ δέν διαψεύδεται. Πίστη ὅτι ὁ Θεός  εἶναι παρών καί μᾶς ἀκούει. Πίστη ὅτι γιά τό Θεό τά πάντα εἶναι δυνατά κι ὅτι μπορεῖ νά μᾶς δώσει ἀμέσως καί τό πιό δύσκολο καί ἀκατόρθωτο, διότι «τά ἀδύνατα παρ’ ἀνθρώποις, δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστί». Ὁ Ἑκατόνταρχος ζήτησε τή θεραπεία τοῦ δούλου του ἀπό τό Χριστό γεμᾶτος πίστη. Ἐπιβεβαιώνεται ὁ λόγος τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος πού λέει: «Ἡ πίστη ἔδωσε φτερά στήν προσευχή. Χωρίς αὐτήν, ἡ προσευχή δέν μπορεῖ νά πετάξει στόν οὐρανό».

Ὁ ἀπ. Παῦλος στήν πρός Ἐβραίους ἐπιστολή δίνει τόν ὁρισμό τῆς πίστης: «Ἡ πίστη εἶναι ὕπαρξη τῶν ἐλπιζομένων, τά ὁποῖα τώρα μέν δέν ὑπάρχουν, ἀλλά ἡ πίστη τά κάνει στήν ψυχή τοῦ πιστοῦ χειροπιαστά, σάν νά ὑπῆρχαν αὐτά ἀπό τώρα. Εἶναι ἀκόμη ἡ πίστη καί ἀπόδειξη πραγμάτων, πού δέν βλέπονται μέ τά σωματικά μάτια, ἀλλά ἡ πίστη φέρνει τέτοια πληροφορία γι’ αὐτά στόν πιστό, σάν νά ἔβλεπε καί τά ἀντιλαμβανόταν μέ τίς σωματικές αἰσθήσεις». Πίστη εἶναι ὅταν πιστεύουμε σ’ ἐκεῖνα πού δέν βλέπουμε, ἔχοντας κατά νοῦ τήν ἀξιοπιστία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἑκατόνταρχος, λοιπόν, προσεύχεται μέ πίστη στό Χριστό. Κι ἐμεῖς ὀφείλουμε νά κάνουμε προσευχή μέ πίστη στόν Κύριο καί Θεό,ὄχι τόσο ὑπό τήν ἔννοια ὅτι ὁ Θεός θά μᾶς δώσει ὅ,τι Τοῦ ζητᾶμε, ἀλλά  πίστη ὅτι ὁ Θεός θά μᾶς δώσει ὅ,τι εἶναι καλό καί συμφέρον γιά τήν ψυχή μας. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Θεοῦ στίς προσευχές μας δέν εἶναι κομμένη στά μέτρα τῶν δικῶν μας ἀπαιτήσεων, ἀλλά στά μέτρα τῆς ἀγάπης Του γιά μᾶς. Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι πού πρέπει νά συγκεντρώνει ὅλη μας τήν ἐμπιστοσύνη.

Μέ τήν πίστη     ὁ ἄνθρωπος ἀποδέχεται τό μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας. Ἡ πίστη εἶναι ἡ δική μας συνεισφορά στό μυστήριο τῆς σωτηρίας μας.Ὁ Χριστός μᾶς ἀποκάλυψε τήν ἀλήθεια γιά τόν Θεό. Καί ἡ ἀπάντηση τοῦ ἀνθρώπου στήν περί Θεοῦ ἀποκάλυψη εἶναι ἡ πίστη, προϋπόθεση γιά νά ζήσουμε αἰώνια, ἀφοῦ αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Χριστοῦ. Ὅσα μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Θεός δέν εἶναι δυνατόν νά ἑρμηνευθοῦν μέ τό ἀνθρώπινο μυαλό. Αὐτό πρέπει νά γίνει μέ πίστη. «Δέν ἔμαθα νά περιεργάζομαι τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ. Ἔμαθα νά πιστεύω καί ὄχι νά ἐρευνῶ μέ σχολαστικότητα», διδάσκει ὁ ἱερός Χρυσόστομος.

Ὅλοι μας, ὡς Χριστιανοί πού εἴμαστε, προσευχόμαστε στόν Θεό καί Δημιουργό μας καί σίγουρα δέν εἴμαστε ἄπιστοι. Ἴσως, ὅμως, ἡ πίστη μας αὐτή δέν εἶναι θερμή, δέν εἶναι δυνατή, δέν εἶναι ὁλοκληρωτικά δοσμένη στό Θεό. Δέν εἶναι σάν τοῦ Ἑκατόνταρχου, πού θαυματουργεῖ. Γι’ αὐτό, συνήθως, ζητᾶμε διάφορα ἀπό τόν Κύριο στήν προσευχή μας καί δέν εἰσακουγόμαστε. Γι’ αὐτό, ἄς ζητᾶμε ἀπό  τό Χριστό: «πρόσθες ἡμῖν πίστιν», ὅπως ζήτησαν οἱ Μαθητές Του.

Νά ζητοῦμε τή Θεία Χάρη, ἡ Ὁποία «θεραπεύει τά ἀσθενῆ καί ἀναπληρώνει τά ἐλλείποντα», θεραπεύει τήν ἀρρωστημένη πίστη καί τήν κάνει πιό δυνατή καί πιό φλογερή, γιά νά ἔχει ἡ προσευχή μας ἀποτέλεσμα, γιά νά εἴμαστε ἄξιοι τῆς ἀποστολῆς μας μέσα στήν ἁγία μας Ἐκκλησία.