Τό βιβλίο αὐτό δέν ἐγράφη γιά ἐκείνους πού δέν πιστεύουν!
Δέν ἐγράφη γιά τούς ψυχρούς χριστιανούς, ἐκείνους πού γιά κοινωνικούς λόγους εὑρίσκουν τίς πόρτες τῆς ἐκκλησίας.
Δέν ἐγράφη γιά ἐκείνους πού ἔκαμαν τόν χριστιανισμό ἔθιμα καί παραδόσεις.
Ἐγράφη διά τούς πιστούς. Ἐγράφη γιά ἐκείνους πού πίστευσαν καί συνεχῶς τονώνουν τήν πίστι τους καί προχωροῦν εἰς τήν ἐν Χριστῷ ζωή.
Ἐγράφη διά νά τούς διαφωτίση εἰς τό μεγάλο θέμα τῶν μυστηρίων, εἰς τήν δύναμί τους, καί ὅτι συχνά πρέπει νά προσερχώμεθα σ ̓ αὐτά διά νά
Ἔχομεν ζωή
διά νά
Ἔχομεν ψυχική ὑγίεια
διά νά
Ἔχομεν δυνάμεις νά διασταυρώνωμε τά ξίφη μας μέ τίς δυνάμεις τοῦ κακοῦ καί νά βγαίνουμε νικητές.
Τό δέ Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον εἶναι καί ὁ συντελεστής τῶν μυστηρίων, ἄς φωτίση καί καθοδηγήση τούς πιστούς εἰς τό θέμα αὐτό διά νά τρυγήσουν ἀπ ̓ αὐτά, μυστικά ἀγαθά, δωρεές, καί δυνάμεις πού δέν γνωρίζουν ὅσοι δέν πιστεύουν καί ὅσοι ἀρνοῦνται ἤ πολεμοῦν τόν Χριστόν.
Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος

Ὁ ναός
Τά σύμβολα
Τό καινόν Πάσχα
Μέσον ἀναγεννήσεως
Ἡ πασχαλινή Λειτουργία
Ὁ ἄρτος ὁ ζωντανός
Ἐξομολόγησις πρό τῆς Κοινωνίας
Ὁ φόβος τοῦ διαβόλου
Πρέπει νά νηστεύωμε πρός τῆς Κοινωνίας;
Πρό τῆς ἁγίας Κοινωνίας
Οἱ ἐρημῖτες καί ἡ Κοινωνία
Τό φάρμακον κατά τῆς λύπης
Διά τούς πνευματικούς
Πρός τόν ἱερέα
Τό νέον Πάσχα
Τά σά ἐκ τῶν σῶν
Ἡ συχνή Θεία Κοινωνία
Οἱ μυστικές εὐχές
Ἡ πηγή τῆς εἰρήνης

Τὸ Μυστήριο τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ

Πὼς νικᾶται ἡ θλῖψις

Ὅταν ὁ Κύριος ἀπό τήν κορυφή τοῦ ὄρους τῆς Βηθανίας ἐγκατέλειψε τή γῆ, αὐτό τό ἀναπεπταμένο πεδίο μάχης εἰς τό ὁποῖο πολέμησε τίς δυνάμεις τοῦ σκότους, οἱ ἀπόστολοι καί οἱ μαθητές του σταματοῦσαν στούς τόπους πού τούς ὑπενθύμιζαν τόν διδάσκαλο.
Νά τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Τίποτε δέν ἄλλαξε. Ὅπως τότε, ἔτσι καί τώρα οἱ πελάτες τοῦ πανδοχείου δένουν ἐδῶ τά ζῶα τους.
Νά τό παχνί εἰς τό ὁποῖο ἡ Μαρία φιλώντας τό μωρό της καί σφίγγοντάς το στήν ἀγκαλιά της τό ἐναπέθεσε. Τίποτε δέν ἄλλαξε. Στό ἴδιο παχνί οἱ ταξιδιῶτες βάζουν κριθάρι, βρώμη, βῖκο καί ἄχυρο διά τά ζῶα τους.
Νά τό ἐργαστήριο τοῦ Ἰωσήφ εἰς τήν Ναζαρέτ. Τό μέτρο, τό πριόνι, τό σφυρί, τά καρφιά στή θέση τους. Μιά μισοκομμένη σανίδα μᾶς ὑπενθυμίζει τόν διδάσκαλο.
Στήν κορυφή τοῦ Γολγοθᾶ ὁ σταυρός σάν πύρινο βέλος σχίζει τούς συννεφιασμένους οὐρανούς τῆς Ἱερουσαλήμ, ὑψώνεται πανω ἀπό τήν γῆ καί μέ τίς ἀναλαμπές του διακηρύσσει σ’ ὅλη τήν οἰκουμένη τήν ὀδυνηρή μάχη πού ἔδωκε ὁ Χριστός· μέ τήν ὁποία ἐσάρωσε τίς δυνάμεις τοῦ σκότους, τίς ἐξόρκισε ἀπό τή γῆ καί ἀπελευθέρωσε τό θῦμα τους.
Ἡ γαλανή λίμνη τῆς Τιβεριάδος μέ τούς ἁπαλούς στοχαστικούς κυματισμούς της τούς ὑπενθύμιζε ἐκεῖνο τό ἀνοιξιάτικο πρωινό πού ὁ διδάσκαλος τούς δείχνει τό σιταρένιο ψωμί, τό φρεσκοψημένο στά κάρβουνα ψάρι καί τούς λέγει: Δεῦτε ἀριστήσατε. Ἐλᾶτε νά φᾶτε.
Νά οἱ πλακοστρωμένοι δρόμοι τῆς Ἱερουσαλήμ πού τούς περπάτησε ὁ διδάσκαλος. Στό σπίτι τῆς Ἐμμαούς δέν ἄλλαξε τίποτε. Τά παράθυρα εἶναι μισοκλεισμένα ἀπό τήν βιασύνη τοῦ Λουκᾶ καί τοῦ Κλεόπα, γιά νά ἐπιστρέψουν νύχτα σκοτάδι στά Ἱεροσόλυμα καί νά εὕρουν συναθροισμένους τούς ἕνδεκα καί τούς σύν αὐτοῖς, λέγοντας ὅτι ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως καί ὤφθη Σίμωνι.
Ὅμως δέν ἀρκοῦν αὐτές οἱ ἀναμνήσεις. Χρειάζεται κάτι ἄλλο πιό χειροπιαστό πού νά τούς ὁμιλεῖ διά τόν διδάσκαλο. Καί αὐτό ἦταν ἡ μυστηριακή σύναξις. Τούς παρήγγειλε ὁ Κύριος «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν. Ὁσάκις γάρ ἄν ἐσθίητε τόν ἄρτον τοῦτον καί τό ποτήριον τοῦτο πίνητε, τόν ἐμόν θάνατον καταγγέλλετε καί τήν ἐμήν ἀνάστασιν ὁμολογεῖτε». Ὅπου καί ἐάν εὑρίσκεσθε. Εἰς τήν Ἑλλάδα ἤ τήν Συρία, τήν Αἴγυπτο ἤ τήν Ἀντιόχεια, τήν Ρώμη ἤ τήν Καλκούτα, θά συγκεντρώνεσθε εἰς τό ὄνομά μου, θά πίνετε τό αἷμα μου, θά τρώγετε τήν σάρκα μου, καί θά εἴμασθε ὅλοι μαζί. Ἐγώ καί σεῖς, ὅπως εἰς τό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐκεῖνο τό τελευταῖο βράδυ τῆς ἐπί γῆς ζωῆς μου ὅταν ἑορτάσαμε τό Πάσχα, τό τελευταῖο Πάσχα, κάτω ἀπό τό πορτοκαλί φῶς τοῦ λυχναριοῦ.
Ἡ Κοινωνία εἶναι ἡ ἀπόδειξις τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου πρός τούς πιστούς.
Ἐγώ φεύγω. Δέν θά μέ ξαναδῆτε.
Δέν θά ξανακούσετε τή φωνή μου.
Δέν θά θερμανθῆτε ἀπό τή θέρμη μου.
Δέν θά ἐνισχυθῆτε ἀπό ἐμένα.
Ἀλλά σᾶς δωρίζω, σᾶς ἀφίνω τό σῶμα μου καί τό αἷμα μου, ἀποδείξεις τῆς ζωντανῆς μου παρουσίας μεταξύ σας, διά νά τρέφεσθε, νά θεραπεύωνται οἱ ἀρρώστιες σας, νά σκορπίζονται οἱ θλίψεις σας καί νά νοιώθετε ὅτι εἶμαι κοντά σας, μέσα σας, μέσα στά σπλάγχνα σας, στήν καρδιά σας.
Ἐκεῖνος πού μετέχει τῶν μυστηρίων δείχνει ὅτι ἀγαπάει τόν Κύριο. Πιστεύει εἰς τόν Κύριο. Τόν πιστεύει ὡς Υἱό τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, καί διακηρύσσει σ’ ὅλους τούς ἀνθρώπους αὐτή του τήν πίστη.
Ὅποιος δέν μετέχει τῶν μυστηρίων, διακηρύσσει ὅτι δέν πιστεύει, δέν ἀγαπᾶ, ἔχει ἀρνηθεῖ τόν Ἰησοῦν Χριστόν.