-Γέροντα,…ήλθε κάποιος και με ρώτησε για ένα σημαντικό θέμα,
τι να κάνει σχετικά,πως να το χειριστεί.Ζήτησε απεγνωσμένα συμβουλή, επειδή δεν έβρισκε λύση.Ταπεινά,του είπα….αυτό θα κάνεις,αλλά περίμενε,να ρωτήσω κι αλλού να πάρω και μιά δεύτερη συμβουλή και γνώμη.Ρώτησα δύο άλλους έμπειρους πατέρες.Λέγαμε το ίδιο πράγμα.
Το ανακοίνωσα σε εκείνο το άτομο,και όχι μόνον δεν ακολούθησε τη συμβουλή,αλλά άρχισε να σχολιάζει εδώ κι εκεί….περιγελώντας μάλιστα.
Πως το κρίνετε εσείς αυτό;
-Πάτερ μου καλέ,μη χωλοσκάς.
Είναι σίγουρο πως το άτομο αυτό δεν θα σας άκουγε.
Είναι τόσο ισχυρό τ,που δεν λογαριάζει ούτε Οικουμενική Σύνοδο. Αυτός καταλαβαίνει ότι αυτό που πάει να κάνει δεν είναι σωστό,γι’αυτό και ρωτάει! Ομως δεν ρωτάει για να μάθει ποιό είναι το σωστό,αλλά για να βρεί “μαξιλαράκι” συνειδήσεως,για να έχει “άλλοθι”,”συνένοχους”!