Μοναχισμός, η ζωή της ομορφιάς
12 Ιανουαρίου 2015
Αυτή την ομορφιά του μοναχισμού την περιγράφει με άριστο τρόπο και ασκητική αρχοντιά ο προηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Γέροντας Αθανάσιος, ο οποίος σε άρθρο του έχει γράψει τα εξής: «Για τον τόπο που μας προσέφερε τις εντονότερες και πλέον συγκλονιστικές προσωπικές μας στιγμές, τις πλέον ευεργετικές και ζωηφόρες, παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες. Για τον ιερό τόπο της μετανοίας μας, του πνευματικού μας αγώνα, της εκζητήσεως και της παρουσίας του Θεού, της ακοιμήτου σκέπης και φροντίδος των Αγίων μας, του πόθου και της ελπίδος της σωτηρίας μας. Για τον αγιασμένο τόπο των αναχωρητών, των ασκητών, των εραστών του Θεού, των Οσίων Πατέρων μας, που μας άφησαν την ιερή παρακαταθήκη τους, τον ένθεο βίο τους και τα χαριτόβρυτα λείψανά τους για να μας εμπνέουν, να μας καθοδηγούν, να μας προστατεύουν και να μας καθαγιάζουν.
Φωτο: Στράτος Καλαφάτης
Και συγχρόνως για έναν τόπο, σταυροδρόμι της πίστεως, του πολιτισμού και της ιστορίας, που συνιστά μία πολυσύνθετη και πολυδιάστατη ενότητα, θρησκευτική, εθνική, πολιτισμική και περιβαλλοντική, όπου η μοναχική παράδοση, ο πολιτισμός, οι ιστορικές μνήμες, τα αρχαιολογικά τεκμήρια, το απαράμιλλο φυσικό τοπίο συνταιριάζονται αρμονικά σε μία θαυμαστή και δημιουργική αλληλοπεριχώρηση. Που κρατά ζωντανή την ανάσα των αιώνων, φυλαγμένη στις καρδιές των μοναχών, στις πέτρινες κατασκευές των βράχων και στο πιο ακριβό κομμάτι της ψυχής των κατοίκων του. Που αθόρυβα, με αργόσυρτο βηματισμό, κουβαλά ζωντανή την ιστορία και ανόθευτη και απαραχάρακτη την παράδοση. Όπου το πνεύμα και η ύλη, το θείο και το ανθρώπινο, ο πόνος και η χαρά, το συναίσθημα και η ανάταση συμπορεύθηκαν αρμονικά αιώνες τώρα.
Όπου συναντήθηκαν ανεπανάληπτα και αριστουργηματικά η θεία δημιουργία με την ανθρώπινη παρέμβαση, ο πλούτος του τοπίου με το μεγαλείο της αρχιτεκτονικής, η μοναχική έκφραση με την ιστορία και τον πολιτισμό, η αυταπάρνηση και ο ηρωισμός με την εθνική αυτοσυνειδησία και την θυσιαστική προσφορά. Όπου ο χρόνος δεν έφερε την κόπωση και τον μαρασμό, αλλά ανέδειξε την δημιουργία και ένα πολύτιμο αμάλγαμα λατρείας και πολιτισμού, τόσο ισχυρό και καταυγάζον, ώστε η Ελληνική Πατρίδα να το καυχάται και να το τιμά, αλλά και η οικουμένη ολόκληρη να το θαυμάζει και να το σέβεται».
Αυτή είναι η ομορφιά του μοναχισμού. Προσευχή, ευχή, άσκηση, ιερά λείψανα, υπακοή, μετάνοια, Εσπερινός, Όρθρος, Ώρες, Θεία Λειτουργία, Απόδειπνο, Χαιρετισμοί, Παρακλήσεις, θυμίαμα, κομποσκοίνι, αγωνία ήσυχη, αναστεναγμός προσευχητικός, και δάκρυα ζωής. Υπάρχει πιο όμορφη ζωή από την περισυλλογή; Από τη ζωή του αέρα και του φωτός; Σ’ εκείνον ανήκουν όλα. Το σώμα, η ψυχή, ο νους, το πνεύμα, η διάνοια, η καρδιά, η θέληση, η αγωνία, ο σκοπός, τα όνειρα, η ζωή. Όλα σ’ Εκείνον. Τα πάντα των όλων και τα όλα των όλων όλης της γης. Η ποίηση του ανθρώπου κατ’ εικόνα του Τριαδικού Θεού και η ωραιοποίηση του ως χριστοποίηση. Ζωή στη Σάρκα Του. Ζωή στο Αίμα Του. Η δροσιά και η ανάσα της αλήθειας που λάμπει με φως ατελείωτης θείας χάριτος στην εκστατική μεταμόρφωση του σώματος και της ψυχής. Στην πτώση και στην ανάταση της. Στην ανάσταση και την ανάληψη της. Στη μεταμόρφωση και την αιωνιότητα.
«Ότι πρέπει σοι πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων». Αμήν.