Τὸ Ἔπος τοῦ ᾽40 καὶ τὸ πνεῦμα του

 
Τὸ Ἔπος τοῦ ᾽40 καὶ τὸ πνεῦμα του
Τὸ ἔπος τοῦ ᾽40, ἡ περιφανὴς καὶ περίλαμπρη νίκη τῶν Ἑλλήνων κατὰ τοῦ ἰταλικοῦ φασισμοῦ, καθὼς καὶ ἡ γενναία ἀντίσταση τῆς Ἑλλάδας ἐνάντια στὶς σιδηροφράκτες στρατιὲς τοῦ Χίτλερ, κατέπληξε τὴν Οἰκουμένη! Ἔγινε ἀντικείμενο παγκόσμιου θαυμασμοῦ. Ἀντικείμενο παγκόσμιας ἕλξεως.
Ἀναπτέρωσε τὸ ἠθικὸ τῶν φιλελευθέρων λαῶν τῆς Γῆς καὶ ἔδωσε χρόνο καὶ καιρὸ στὸ Στρατόπεδο τῶν Συμμάχων νὰ ἑτοιμαστεῖ γιὰ τὴν ἀποτελεσματικὴ ἀντιμετώπιση τῶν Ἰμπεριαλιστῶν καὶ τὴ διάλυση τοῦ Τριπλοῦ Ἄξονα!
Τὸ πνεῦμα τοῦ ἔπους τοῦ ᾽40 εἶναι πνεῦμα ἡρωικό, ἱστορικό, φι- λελεύθερο, θρησκευτικὸ, ἑλληνικὸ «πνεῦμα πολυσύνθετο, πολυ- μερές, πολυσχιδές».
Α´ Πνεῦμα ἡρωικό: Οἱ Ἕλληνες πολεμιστὲς τοῦ ᾽40 πολέμησαν ὡς ὑπερήρωες παρὰ τὶς τόσες ἀντιξοότητες καὶ τὸν τόσο βαρὺ χειμώνα! Ἐπέδειξαν ἀπαράμιλλο ἡρωισμό! Ἀσύλλυπτη γενναιότητα καὶ αὐτοθυσία!
Ὁ Οὐίνστον Τσώρτσιλ, Ἄγγλος πολιτικὸς καὶ πρωθυπουργὸς τῆς Μ. Βρεττανίας κατὰ τὸ Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο, εἶπε χαρακτηριστικά: «Στὸ ἑξῆς δὲν θὰ πρέπει νὰ λέμε ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν σὰν ἥρωες, ἀλλὰ οἱ ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες». Ὁ δὲ Ἀδόλφος Χίτλερ, ὁ αἴτιος τοῦ Β᾽ Παγκοσμίου Πολέμου – ἀλλὰ καὶ τοῦ Α´ – δήλωσε ἐνώπιον τῆς Γερμανικῆς Βουλῆς στὶς 4 Μαΐου 1944 τὰ ἑξῆς: «Ἡ Στρατιωτικὴ Δικαιοσύνη μὲ ὑποχρεώνει νὰ διαπιστώσω ὅτι ἀπ᾽ ὅλους τούς ἀντιπάλους, ποὺ ἀντιμετωπίσαμε, ὁ Ἕλληνας στρατιώτης πολέμησε μὲ ὕψιστο ἡρωισμὸ καὶ αὐτοθυσία. Συνθηκολόγησε μόνον, ὅταν ἡ περαιτέρω ἀντίσταση ἦταν ἀδύνατη καὶ κατὰ συνέπεια μάταιη.»
Β´ Πνεῦμα ἱστορικό: Τὸ «ΟΧΙ» ποὺ ἀντέταξε ὁμόφωνα τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940 ἐνάντια στὶς πολυάριθμες ἰταλικὲς λόγχες – πάνω ἀπὸ 8,5 ἑκατομμύρια – ἦταν τὸ ἀντίστοιχο τοῦ «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ», τοῦ ἡρωικοῦ Βασιλιᾶ τῆς Σπάρτης Λεωνίδα, ποὺ εἶπε στοὺς Πέρσες τὸ 480 π.Χ. στὶς Θερμοπύλες.
Τὸ ἑλληνικὸ Ἔθνος ποτὲ στὴ διαδρομὴ τῶν ἀνθρωπίνων αἰώνων δὲν προσκύνησε τὸν ἐχθρό. Ποτὲ δὲν τοῦ ἄνοιξε τὶς πύλες του, γιὰ νὰ περάσει. Ποτὲ δὲν πτοήθηκε ἀπ᾽ τὸν ὄγκο του καὶ τὴν ὑπεροπλία του. Τί ἔκανε; Τοῦ ἔλεγε πάντοτε: «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ».«Γῆν καὶ ὕδωρ οὐ δίδομεν». Αὐτὸ ἀκριβῶς ἔκανε καὶ τὸ 1940. Ἔπραξε τὸ ἱστορικό του χρέος, τὸ ἱστορικό του καθῆκον.  Ἂν δὲν τὸ ἔκανε αὐτὸ, θὰ διέπραττε ὄχι ἱστορικὸ ἀτόπημα, ἀλλὰ ἱστορικὸ ἔγκλημα!
Γ´ Πνεῦμα φιλελεύθερο: Οἱ Ἕλληνες «φύσει καὶ θέσει» εἶναι λαὸς φιλελεύθερος. Λαὸς λάτρης τοῦ ἰδανικοῦ τῆς ἐλευθερίας. Ὁ καθαγιασμὸς του ἔγινε τὸ 490π.Χ. στὴ μάχη τοῦ Μαραθώνα, ὅπου: «Ἑλλήνων προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθῶνι χρυσοφόρων Μήδων ἐστόρεσαν δύναμιν». Τὸ θεωροῦν ὡς τὸ ὕψιστον ἀγαθὸ τῆς ζωῆς. Ὡς τὸ Α καὶ Ω. Γιὰ τὴν σωτηρία του ἢ τὴν ἐπανάκτησή του πολεμοῦν μὲ ἀπαράμιλλο ἡρωισμὸ καὶ ὕψιστη αὐτοθυσία.
Δ´ Πνεῦμα θρησκευτικό: Οἱ Ἕλληνες πολεμιστὲς τοῦ ᾽40 πολέμησαν ὑπὲρ τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Θρησκείας. Ὑπὲρ τοῦ Πατρίου Ἐδάφους καὶ τῆς Πίστεως. «Ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν». Ὑπὲρ τῆς Πατρίδας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὑπὲρ τῶν ἐθνικῶν καὶ θρησκευτικῶν ἰδεωδῶν.
Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἶναι λαὸς θρῆσκος. Λαὸς βαθύτατα θρησκευόμενος. Τὸ 98% τοῦ πληθυσμοῦ εἶναι Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι. Πρεσβεύει τὴν Ὀρθὴ Πίστη. Προσκυνᾶ τὸν Τριαδικὸ Θεό. Προσκυνᾶ – τιμᾶ τὴν Παναγία, τὴ Θεομήτορα. Προσκυνᾶ – τιμᾶ τοὺς Ἁγίους. Ἔθνος καὶ θρησκεία εἶναι δύο πόλοι ἄρρηκτοι.
Ἡ Παναγία, «ἡ Κεχαριτωμένη Μαριάμ», εἶναι ἡ προστάτιδα τοῦ Ἔθνους μας. Σ᾽ ὅλους τούς καιροὺς καὶ ἰδιαίτερα τούς χαλεποὺς ἔρχεται ὡς προστάτιδά του καὶ ὡς βοηθός του καὶ ὡς ἀρωγός του.
Ἔρχεται ὡς ἐμψυχώτρια. Ἔρχεται ὡς: «Κυρία τῶν Οὐρανῶν». Τοῦ δίνει δύναμη, ἐλπίδα, ὑπομονή. Γίνεται σκέπη του, ἀσπίδα του, ἑδραίωμά του, ὁδηγήτριά του.
Τὸ ᾽40 ἐμφανιζόταν στὰ πεδία τῶν μαχῶν ὡς ὅραμα, ὡς ὀπτασία καὶ ἐμψύχωνε τοὺς Ἕλληνες μαχητές. Τοὺς ἔκανε ἀήττητους. Τοὺς ἔκανε ὑπερήρωες. «Ὑπερμαχητές».
Ε´ Πνεῦμα Ἑλληνικό: Τὸ ᾽40 ἀνέδειξε τὶς ἀρετὲς καὶ τὶς ἰδιότητες τῶν Ἑλλήνων. Ἀνέδειξε τὴν πολεμικὴ ἀρετὴ τῶν Ἑλλήνων. Τὴ φιλοπατρία τους καὶ τὴ θρησκευτικότητά τους. Ἀνέδειξε τὸ δαιμόνιο τῆς Ἑλληνικῆς Φυλῆς. Τὴν Ἑλληνικὴ ζωτικότητα καὶ φιλοτιμία. Τὶς ἠθικὲς δυνάμεις, τὶς ἀξίες, τὰ ἰδανικὰ καὶ τὰ ὁράματα τῶν Ἑλλήνων.
Σχόλιο: Λαοὶ χωρὶς πίστη, χωρὶς παράδοση, χωρὶς ἰδανικὰ καὶ ὁράματα, χωρὶς πνευματικὰ θεμέλια δὲν μποροῦν νὰ γράψουν ἱστορία. Εἶναι φτωχοὶ καὶ ἀνίσχυροι. Ἕνας λαὸς γίνεται ἰσχυρὸς καὶ δυνατὸς καὶ μεγαλουργεῖ, ὅταν ἔχει πίστη, ὅταν ἔχει ἰδανικά, ὅταν ἔχει ὁράματα. Τότε καὶ μόνο τότε γράφει ἱστορία. Γίνεται λαὸς περιούσιος.
Ἐπίλογος: Τὸ ᾽40 εἶναι ἐποποιία. Εἶναι ἔπος. Εἶναι μεγαλουργία. Νίκη κατὰ τῆς βίας καὶ τῆς βαρβαρότητας, κατὰ τοῦ φασισμοῦ καὶ τοῦ ἰμπεριαλισμοῦ, προϊόν τῆς ἀδάμαστης θέλησης τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, τοῦ Λαοῦ ποὺ θεωρεῖ: «εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον, ἐλεύθερον δὲ τὸ εὔψυχον». Εἶναι καρπὸς καὶ γέννημα τῆς ἐθνικῆς ὁμοψυχίας τῶν Ἑλλήνων. Καρπὸς καὶ γέννημα τῆς ἐθνικῆς ἑνότητας τῆς Ἑλληνικῆς Φυλῆς. Τότε: «Ἀνέστη πᾶς ὁ λαὸς ὡς ἀνὴρ ΕΙΣ».
Τὸ ᾽40 εἶναι νίκη τῆς Ἠθικῆς καὶ τοῦ Δικαίου. Τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς Δημοκρατίας. Οἱ Ἕλληνες πολεμιστὲς τοῦ ᾽40 δόξασαν τὴν Κλασσικὴ Ἀρχαιότητα, τὸ ἔνδοξο Βυζάντιο, τὸ ἡρωικὸ καὶ θρυλικὸ ᾽21, τοὺς Ἐθνικοὺς Ἀγῶνες τοῦ 1912 – 1913. Δόξασαν τὴν Ἑλλάδα, τὴν Πατρίδα, τὸ Ἔθνος.
Ὀρθόδοξος Τύπος,