ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ

[Από το γεροντικό]

Α. Είπε ο αββάς Ησαϊας:-Εάν σου έρθει λογισμός να κατακρίνεις τον πλησίον για κάποιο αμάρτημά του,πρώτα να σκεφτείς ότι εσύ είσαι περισσότερο αμαρτωλός απ’αυτόν και εκείνα που νομίζεις ότι σωστά τα κάνεις,μην πιστέψεις ότι ήταν αρεστά στο Θεό.Και έτσι δε θα τολμήσεις να καταδικάσεις τον πλησίον.

Β. Πήγε κάποτε ο αββάς Ισαάκ ο Θηβαίος σε κάποιο κοινόβιο και είδε έναν αδερφό να σφάλει και τον κατέκρινε.Όταν επέστρεψε στην έρημο ήλθε άγγελος Κυρίου και στάθηκε μπροστά στην πόρτα του κελλιού του και του είπε:-Δεν σου επιτρέπω να μπεις.

Κι εκείνος παρακαλούσε κι έλεγε:-τι συμβαίνει;Αποκρίθηκε ο άγγελος και του είπε:-Ο Θεός μ’έστειλε λέγοντας΄΄πες του,που προστάζεις να βάλω τον αδερφό που έσφαλε και τον καταδίκασες;

Eυθύς μετανόησε ο αββάς και είπε:-Αμάρτησα,συγχώρεσέ με.Και ο άγγελος του είπε:-Σήκω,σε συγχώρεσε ο Θεός,και στο εξής πρόσεχε να μην κρίνεις κανέναν,προτού τον κρίνει ο Θεός.

Γ. Ένας άγιος άνθρωπος όταν είδε κάποιον να αμαρτάνει,δάκρυσε και είπε:΄΄αυτός σήμερα κι εγώ σίγουρα αύριο.΄΄ Ακόμη κι αν πραγματικά αμαρτήσει κάποιος μπροστά σου,μην τον κρίνεις,αλλά να θεωρείς τον εαυτό σου πιο αμαρτωλό απ’αυτόν,έστω κι αν είναι κοσμικός.