Δέκατη Κυριακή του Λουκά (Κεφ.ιη’,18-27), αγαπητοί, σήμερα. Ο Χριστός μας πήγαινε στην Ιερουσαλήμ για να σταυρωθεί και να πεθάνει. Τού Έφεραν παιδάκια στον δρόμο, τα ευλόγησε και χάρηκε η ψυχή Του, είπε δε πως έτσι πρέπει να γίνουμε όλοι, σαν τα παιδιά, με αφέλεια, εμπιστοσύνη, ταπείνωση και αγάπη, για να μπούμε στη βασιλεία Του.
Στη συνέχεια ένας ακροατής επίσημος, ένας άρχοντας της συναγωγής, καθώς άκουσε για τη βασιλεία Του ένιωσε πόθο για την αιώνια ζωή και ρώτησε τον Χριστό: «Διδάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;». Και ο Κύριος του είπε: «Μη με λες αγαθόν -γιατί Τον εξελάμβανε ως άνθρωπο-, γιατί ένας είναι αγαθός, μονάχα ο Θεός». Και στη συνέχεια συμπλήρωσε: «Τις εντολές τις γνωρίζεις: να μη μοιχεύσεις, να μη φονεύσεις, να μην κλέψεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις και να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου».
Εκείνος τότε, απορημένος και παραξενεμένος, γύρισε και είπε στον Χριστό μας: «Ολα αυτά, Κύριε, από παιδάκι τα έχω τηρήσει …». Ηταν σπουδαίος άνθρωπος αυτός, ήταν αγωνιστής. Σε άλλο Ευαγγέλιο λέει ότι ο Χριστός τον κοίταξε και τον αγάπησε. Στη συνέχεια, δε, του είπε: «Ενα, τότε, σου λείπει: να πουλήσεις όλα όσα έχεις, να τα δώσεις στους φτωχούς, να με ακολουθήσεις και θα βρεις θησαυρό στους ουρανούς». Εκείνος ο άνθρωπος είχε αρνηθεί κάθε κακό. Του έλειπε όμως ένα: «το πλήρωμα του νόμου», η αγάπη, και μάλιστα η έμπρακτη. Αυτό του προτείνει ο Κύριος, και ίσως έβλεπε έναν μέλλοντα Απόστολο σε αυτόν τον σπουδαίο άρχοντα της συναγωγής.
Μόλις του είπε όμως ο Χριστός να πουλήσει τα υπάρχοντά του, εκείνος λυπήθηκε πολύ. Πάρα πολύ! Γιατί ήταν πλούσιος και η ψυχή του ήταν κολλημένη στα αγαθά. Παρότι τήρησε τον νόμο, δεν τήρησε το «πλήρωμα του νόμου», δεν ελευθερώθηκε η ψυχή του από τους επίγειους δεσμούς.
Και ο Κύριος έβγαλε ένα συμπέρασμα: «Δύσκολα αυτοί που έχουν χρήματα μπορούν να μπουν στη βασιλεία Μου. Είναι πιο εύκολο να μπει μια γκαμήλα στη μικρή τρύπα που ανοίγει η βελόνα στα υφάσματα παρά να μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού». Και τότε οι ακροατές και οι μαθητές Τον ρώτησαν: «Ποιος μπορεί να σωθεί;». Κι αυτό λέει πολλά, διότι κάθε άνθρωπος έχει φιλαργυρία, είτε γενική είτε ειδική, καθώς και προσκολλήσεις. Και αν ένας πλούσιος χωρίς να κλέψει -το είπε παραπάνω- έχει αποκτήσει αγαθά, που σημαίνει ότι αυτό είναι ευλογία Θεού, δεν μπορεί να σωθεί, πώς ένας φτωχός, που προσπαθεί να βγάλει το ψωμί του και κάνει τόσα, θα μπορέσει να σωθεί; Και ο Κύριος τους είπε: «Καλά λέτε. Να ξέρετε όμως ένα πράμα: ότι αυτά που δεν μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι τα κάνει ο Θεός». Και πραγματικά, όταν ο άνθρωπος δείξει καλή διάθεση, εμπιστοσύνη στον Θεό και προσπαθήσει λιγάκι, ή τουλάχιστον ανοίξει την ψυχή του, τότε ο Κύριος θα κάνει τα υπόλοιπα. Από μας περιμένει την καλή και αγαθή προαίρεση και τη μικρή προσπάθεια. Εκείνος στη συνέχεια τελειοποιεί τα υπόλοιπα, διότι στην Εκκλησία μας γίνεται το απίστευτο και το ακατόρθωτο, αρκεί εμείς, σαν παιδάκια του Χριστού, να δείξομε εμπιστοσύνη στον Κύριο και να προσπαθήσουμε να τηρήσουμε τις εντολές Του, με τη δική Του δύναμη και χάρη, διότι και πλούσιοι σώθηκαν στην Καινή Διαθήκη και στην Εκκλησία, όπως ο αρχιτελώνης Ζακχαίος: τον βοήθησε και τον φώτισε ο Θεός. Εκείνος, όμως, αναζητούσε να δει τον Ιησού ποιος είναι, να Τον γνωρίσει. Και ο Ιησούς τον έσωσε. Μακάρι και η δική μας ψυχή, αγαπητοί αναγνώστες, να έχει μοναδική αγάπη τον Χριστό και να μην προσκολλάται στα επίγεια υλικά μεγέθη και αγαθά. Τότε και εδώ θα περάσει καλά και στην αιώνια ζωή θα βρει τον Χριστό και θα Τον έχει πάντοτε.
Του π. Ανανία Κουστένη (Το κήρυγμα της Κυριακής-εφημερίδα Πρώτο Θέμα)
Πηγή: ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ http://agathan.wordpress.com/